Nummer elf. Er wordt hier nogal wat afgebabbeld. Deze quotes zagen het licht in de laatste zes maanden, dus daar zit de lockdownperiode in en sommige dingen zijn overgoten met een sausje van Corona. What a time to be alive.
Lees maar even mee:
- Kom mee naar buiten, dan kunnen jullie daar verder kletsen terwijl ik fiets. Hands on mentaliteit, zeggen ze dan.
- “Ja, dat vind ik helemaal prima”. Wie heeft haar leren praten als een Nederlander?
- “Het is hier echt één grote herrie”. Again. Zie hierboven.
- “Oh wauw. Dit is mijn lievelings”. Laat ze alstublieft een leven lang verwonderd zijn over al haar lievelingsdingen. En dat zijn er veel.
- “Oh neen! We zijn de mondmaskers vergeten.” Ze had gelijk. En we weten allemaal dat dat wil zeggen: terug naar huis. 2020, quoi?
- “Mama neen het heet niet “wat een verrassing” , het heet Chuck.”, over een reeks op tv, nadat ik ze dat ik een verrassing ging tonen. Grapjas.
- “Ik heb maar middelgroot geroept”. Tinnitus door uw kinders. Volgens mij kan dat echt. In all fairness: moeder verloor iets meer dan middelgroot haar geduld. Hashtag lockdownlife
- “Ik ga veel aardbeien eten want dan krijgen mijn hersenen veel energie en zo kan ik fietsen aan lichtsnelheid”. Yes girl. YES. GIRL.
- “Jaren geleden, het was 100 mei”. Emma vertelt tegen mijn mama over een gemiddelde week tijdens de lockdown. Correcte weergave, vind ik zelf.
- “Altijd is jojakje ziek, midden in de week,…”. Ondertussen heeft iemand haar al geleerd dat het Kortjakje is, maar de lockdown zal forever de periode met Jojakje zijn.
- “Wacht eerst, ik ga even kaka doen”. OKÉ. Ik wacht wel. Tijd genoeg. Altijd. Doe maar op uw gemak. Het is niet erg dat iedereen net klaar stond om te vertrekken. Jaag u niet op. Natuurlijk blijf ik hier staan met 1000 dingen in mijn handen die ik zo meteen allemaal moet loslaten om uw poep af te vegen. Yep. Doe maar, zoetje. Gene stress.
- “Hier, dit zal jou opvrolijken”. En alles wat volgt vrolijkt mij sowieso op want het komt van haar, met de liefste intentie.
- “Wauw. Dit is ontzettend prachtig”. Als ge chance hebt zal ze dat wel eens zeggen over uw outfit ook.
- “Als het virusje voorbij is mag ik weer naar school en ik weet niet wat ik daarvan denk”. Hoeft ook niet, schatteke. Dat zien we dan wel.
- “Kan er virus zitten op mijn ijsje?”, “Neen, hoor”, “Neen? Wauw. Dan wil ik er twee!”. En zo zijn ijsjes opeens gezond volgens de kleuter. Zo rap kan dat dus gaan.
- “Ik help haar wel met lopen, je moet gewoon een beetje hard duwen. Kijk! Zo!”, en de zus ondergaat. Wanneer ik zeg dat Emma voorzichtiger moet zijn of dat ze ermee moet stoppen, begint de jongste het sowieso uit te gieren van het lachen. Like clockwork, zodat ik een “maar ze vindt het leuk, mama” terugkrijg en daar niets tegen kan inbrengen.
Ze groeide gelijk kool tijdens die lockdown en alle gezaag ter zijde: ik heb meer dan eens gedacht dat ik chance had dat we deze tijd samen in onze schoot geworpen kregen. Ik vraag me soms af hoe ze daar later op terug zal kijken. De school is ondertussen gestart en ik heb al een volledige file op mijn gsm vol nieuwe quotes. Het was hier wat stil, omdat ik niet echt wist hoe dat nu werkt of moet, zo’n nieuwe job met een website en een blog en dan dit stukje living op ‘t internet, maar dan viel het mij te binnen: niets moet, alles mag en ik doe gewoon mijn goesting. “Boooeejaaaa”, zou Billie zeggen (vrij vertaald: hoera!), want ook zij begint te spreken. Dat belooft!
.
Dit is een geweldige blog! Ik vind het leuk.