Hier sprak ik over grenzen stellen en hoe belangrijk dat is voor je welzijn en dat van je gezin. Hoe nodig het is dat je tegen jezelf en de mensen rond je “tot hier en niet verder” zegt, of dat nu professioneel, familiaal of zelfs via sociale media is. Ik merk dat het moeilijker is om die grenzen te stellen nu Corona deel uitmaakt van ons leven en daarom dacht ik dat het misschien wel eens goed was om daarover te schrijven. Misschien hebben jullie er iets aan. Het is in elk geval een goede reminder voor mezelf. Deze post gaat over grenzen stellen tegenover alles wat onder de noemer ‘werk’ valt. Of dat nu voor u eigen, voor klanten of voor een baas is.
Alle ballen omhoog moeten houden en ook die er nog bij nemen van wie ziek is.
Wanneer je professioneel moeilijk grenzen kan stellen zit je vaak in een situatie waar je werk doet op een moment dat je helemaal geen werk hoort te doen. Tussen de kinderen, tussen de soep en de patatten (letterlijk), wanneer de zon al onder is of terwijl je tegelijkertijd nog zeven andere dingen doet, zoals de Collect & Go voor deze week, het knutselgerief bestellen en rap nog die ene overschrijving die al drie weken te laat is en godverdomme weer tien euro extra aan kosten die kon vermeden worden. Op het werk zelf toont zich dat bijvoorbeeld zo: dat dossier nog klasseren, die ene klant beantwoorden, de telefoon opnemen, ahja en ook nog terugbellen om die ene afspraak te bevestigen. En of ik ook nog de planning van volgende week kan bekijken want Sarah is ziek. Oké, dan.
Het zorgt ervoor dat je je nooit voor de volle 100% kunt concentreren op één taak en met momenten echt achter de feiten aanloopt. Dat je ‘s avonds in de zetel (als daar al tijd voor is) of in bed belandt met het gevoel dat je nooit alles gedaan krijgt of zult krijgen, of nog erger: het gevoel dat je niets hebt gedaan, ook al werkte je jezelf uit de naad.
Dat beestje heeft een naam en zelfs een oplossing.
Oké, we hebben het gevoel nu beschreven, maar wat is dat eigenlijk? Kort door de bocht gezegd is dat het fout indelen van de tijd die je hebt en geen grenzen stellen. Je kan je nooit 100% concentreren op iets, waardoor je soms fouten maakt, dingen vergeet of zaken voor de helft doet. Wat je toch af kan maken geeft je geen gevoel van voldoening omdat het andere alweer aan je mouw trekt nog voor je diep kon ademhalen. Daar is zelfs een woord voor: tijdsconfetti. Het klinkt schoner en plezanter dan het is. Believe you me. Ik heb dat persoonlijk voor u getest.
Hoe ga je daarmee om?
Er zijn verschillende dingen die je kan doen om jezelf te beschermen tegen die professionele druk.
- Stel je grenzen
- Hou een agenda/BuJo bij en plan vooruit
- Ga het gesprek aan met diegene die je grenzen overschrijdt.
- Reserveer te allen tijde minstens één uur voor jezelf per dag. Dat kan. Geloof me. Dat zijn vier kwartieren.
- Mediteer. Download de app van Headspace. Probeer het 21 dagen. Echt. Probeer het.
- Ken jezelf en je lichaam. Wij vrouwen doorgaan onder andere een maandelijkse cyclus. Hou eens bij wanneer je energie hoog is, zowel doorheen de dag (bij mij is dat ‘s ochtends) als doorheen de maand. Wanneer ik ongesteld ben moet je mij de eerste twee dagen gewoon niets productief laten doen, want dat eindigt in ik die bleit. Ook als werknemer heb ik altijd naar die signalen geluisterd.
- Zoek hulp. Investeer in jezelf. Neem een coach onder de arm of volg een online cursus. Koop (of ontleen) boeken. Lees en leer.
Zelf ging ik begeleiding bij een psycholoog en zie ik maandelijks een geweldige coach. Dat wil niet zeggen dat ik zwak ben of een loser. We zijn 2020, ik mag gaan hopen dat we al verder staan dan denken in dat soort nauwe hokjes. Terwijl ik mijn eigen coachingbedrijf uit de grond stamp ben ik zelf in een traject met een coach. Het klikt, ik haal er voordeel uit en ik voel me nadien geïnspireerd. Wat wil een mens nog meer? Ik volg ook online cursussen wanneer het financieel kan. Ik volgde de cursus tijdsbazen van de dames bij Werk en Leven en ik raad die aan. Een fameuze investering in mezelf en ik heb daar nog geen seconde spijt van gehad, al was het maar voor het fantastische netwerk aan powervrouwen (en mannen) in de Facebookgroep. Als je mijn uitgebreide feedback wilt over die cursus mag je mij altijd een bericht sturen.
Ik weet dat er met momenten geen sprake is van controle en het gevoel van bijna verdrinken zo vreselijk is dat niets een goede hulp lijkt. Het laatste wat je dan wil horen is dat alleen jijzelf die situatie kan veranderen, maar het is zo. Jij, en jij alleen, beslist wat je doet, denkt en waar je grenzen liggen. Vaak komt verandering door een eerste stap te zetten en dan vandaar verder te gaan. Probeer het eens. Zet je over de initiële angst en kies voor jezelf. Laat vandaag de dag zijn dat er iets begint te veranderen.