Mijn gsm werd gestolen en ik ben vijf maand aan uitspraken van Emma kwijt. Dat geluid dat je hoorde onlangs was geen donder, maar mijn hart dat brak. Alle vertellingen van de eerste vier maand met Billie ben ik kwijt. Het zal dus één worden uit het geheugen van mijzelf en het lief, aangevuld met recentere quotes. Wreed de moeite, tegenwoordig.
Lees maar even mee:
- “Mijn zusje is geboren en ze heet Billie”. 17 mei 2019. Ik heb dat op film, ze was samen met het lief de familie aan het bellen om hen in te lichten over Billie’s geboorte. Dat is een moment dat ik nooit vergeet
- “Mama je moet veel eten want Billie moet ook veel eten van je borstjes”. Ai ai, kapitein! Komt in orde.
- “Billie huilt, maar het is oké, ik heb haar tutje gegeven”. Ik had nooit verwacht dat Emma al zo zou meehelpen.
- “Mamaaaaaa!!!! Billie trekt aan mijn haar ENDATMAGNIIIIEEET!!”, vol tranen en drama erbij. Waarop moeder aan Emma uitlegt dat een baby dat niet echt goed snapt, maar toch de baby streng toespreekt over lief zijn en voor elkaar zorgen.
- “Ik heb melk nodig om de magie van slapen te voelen”. En Xanax, denk ik soms, maar dat is (helaas) illegaal voor kinders.
- “Het is te zuur”, wanneer iets te pikant, te zuur, te bitter, of om het even wat is. Alles wat niet goed smaakt volgens haar is te zuur.
- “Maar dat is niet erg hoor”, op alles wat ze uitsteekt of waar ik over mopper, zoals zij die haar schoenen in het rond gooit. We zullen het maar houden op optimisme.
- “Jaaa-aaah, maaa-maaa”, wanneer ik iets zeg dat ze overduidelijk weet. Ik weet het kind, ik zaag soms al een keer.
- “Het weegt 7 kilometer”, het concept afmetingen en gewicht is wreed verwarrend.
- “Papa past niet op die zetel want zijn billen zijn groot. HAHAHAHA”. Ik vond dat ook grappig.
- “Het is maar een mopje”, wanneer ze iets uitsteekt dat niet mocht.
- “Jij moet de magische woord zeggen. Zeg ‘glitterlippenstift!”, voor ze iets banaals doet zoals haar schoenen aan doen.
- “Crusher speelt altijd vals hoor en dat is niet goed, hé mama?”, de avonturen van Blaze en de Monsterwielen worden hier dagelijks besproken.
- “Iedereen mag naar mijn feest komen”, waarop ze maar kinderen blijft uitnodigen voor haar feest dat in december zal zijn. Ik probeer ze al weken te overtuigen dat er maar zes kindjes mogen komen. Net toen ik dacht dat ik doordrong zei ze “maar mama, ik wil veel keer zes kindjes”. Wie leerde haar vermenigvuldigen?
- “JIJ MAG NIET NAAR MIJN FEEST KOMEN!”. De uitnodigingen van het lief en ikzelf worden regelmatig ingetrokken wanneer ze niet akkoord is met de gang van zaken.
- “Jouw ogen zijn prachtig, papa”. Volledig akkoord, mijn kind.
- “Mama, niet zeggen dat mijn gat nu vuil gaat zijn he. Dat is niet erg”, wanneer ze in haar pyjama haar derriere neerplant in het gras.
- “Eerste, tweede, driede, vierde”. Driede. Hoe schattig is dat niet?
- “Elventwintig, tweeëntwintig, drieëntwintig, zessentwintig, honderd!”. Iedere keer dat reeksje wanneer ze telt tot honderd. Ik word daar wat week van.
- “Ik kan fietsen met de trapperfiets!”. Mijn hart, gasten. Zo trots!
- “Billlieee. Jij bent een deugnietje”. Ze hebben in elk geval al iets gemeen, die twee.
- “Ik wil het liedje van de knuffel in de backpack”. Bleek het (na weken onderzoek) om Wannabe van de Spice Girls te gaan. “What you think about that”, zingen ze. Vrij vertaald ‘knuffel in de backpack’, dus. Jaja, wij doen hier aan serieuze muzikale opvoeding.
- “Ik ben een leider en geen volger”. Tegen wie zegt ge ‘t, kind. Tegen wie zegt ge ‘t.
