Ik zag her en der een jaaroverzicht passeren. Zelf deed ik dat ook op Instagram, maar op de blog wil ik het anders aanpakken. 2018 was gevuld met vanalles, van kleinigheden tot heftige veranderingen. Hoe bepaalde dingen gaan uitdraaien weet ik nog niet. Ik kan zelfs niet zeggen van veel dingen of ze positief of negatief waren, want wie weet hoe evolueert dat allemaal? Er zijn nog zoveel uitkomsten mogelijk. Mijn lijstje wordt er één met dingen die ik niet wil vergeten, in willekeurige volgorde.
- Hoe Emma meerdere malen uit volle borst zat te zingen met het lief terwijl ze op zijn schouders zat.
- Hoe we elke donderdag naar de markt gingen. De donuts, warme chocomelk, kilo’s fruit en haar enthousiasme voor patatjes.
- Hoe het lief en ik altijd de weg naar elkaar terug vinden, ook al lijken we die soms kwijt te zijn.
- Hoe opgelucht ik was bij het ondertekenen van mijn vast contract en de promotie die daar snel op volgde.
- Hoe de grootste verrassingen in kleine momenten zitten.
- Hoe groot de euforie was toen we kampioen speelden, en erna hetzelfde ervoeren bij het WK.
- Hoe goed de ijsjes en het brood smaakten in Frankrijk.
- Hoe een kom soep van het lief altijd goed is voor de ziel.
- Hoe de was altijd gedaan raakte, ook al wist ik vaak niet vaak hoe ik alles gedaan moest krijgen.
- Hoe Emma vol verbazing rondliep in Disneyland.
- Hoe hard ik weende op haar laatste dag crèche en tijdens haar eerste weken school. Mijn moederhart herstelde zich wonderwel dankzij een enthousiast kind.
- Hoe we alle drie fysiek zo sterk waren dat we amper een dokter nodig hadden voor kwalen en verkoudheden.
- Hoe Emma die ene keer sliep in mijn armen, als was de klok twee jaar terug gekeerd.
- Hoe het lachen altijd de tranen overmeesterde.
- Hoe trots wij meisjes waren toen we tomaten konden plukken uit onze eigen moestuin.
- Hoe we in december onderweg kerstlichtjes spotten en zo enthousiast riepen dat het lief zich soms een bult schrok.
- Hoe we de kilometers aan elkaar rijgden om samen met Emma afval te rapen.
- Hoe de wind door onze haren blies tijdens het fietsen.
- Hoe Emma dapper de pinguïns voederde in Planckendael.
- Hoe onze boekenkasten zich vulden vol woorden en verhalen die we als gezin verslonden.
- Hoe we bonustijd in het leven riepen en al snel belonen met stickertjes afschaften.
- Hoe luid vrouwen wereldwijd hun stem lieten klinken.
- Hoe goed de emmertjes met nootjes uit de Aldi smaakten.
- Hoe de dochter haar eigen persoonlijkheid ontwikkelt: heftig, soms explosief, vol liefde en zorg, met het zelfvertrouwen van een gans leger.
- Hoe de familie Emma mee op avontuur nam en haar wereld mooier maakte.
- Hoe de juf Emma omarmde en een thuishaven creëerde weg van huis.
- Hoe enthousiast Cokido werd onthaald op diezelfde school.
- Hoe trots Emma was na haar eerste kappersbezoek bij Kapper Evelien.
- Hoe ik vier katjes een warme thuis bezorgde.
- Hoe het lief durfde kiezen voor zichzelf en hoe trots mij dat maakt.
- Hoe mijn maten Emma in onze kring opnemen, als was ze één van de bende.
- Hoe vaak we knutselden tot de lijm achter onze oren hing.
Ik ben dankbaar voor die ganse lijst, zoveel meer, en voor wie of wat allemaal op ons pad kwam, want het bracht ons tot hier. Hier, dat is met ons drie gezond en vol liefde voor elkaar. Het is mijn thuis. Mijn startpunt en mijn eindpunt. Het is mijn leven. Ons leven en mijn god, wat is dat goed.