Aangezien we vorige maand op verlof gingen doen we de komende drie weken van ‘staycation’. Dat is een hip woord om te zeggen dat we een losse planning hebben en wel zien waar de dag ons brengt en waar we goesting in hebben. Vorig weekend was ook zo: het lief ging naar TW Classic en naar de Tour met zijn vriendjes, dus trokken de dochter en ik terug naar de kust. Zaterdag bleven we bij mijn mama en gingen we simpele dingen doen zoals naar de Colruyt gaan. Het zal u misschien verbazen, maar onze peuter geniet daar echt van. Een paar minuten over vier galmden de luidsprekers in de Colruyt: “De Belgen maakten zojuist een doelpunt en brengen ons zo op voorsprong tegen Engeland”. Mama keek naar mij, ik keek naar mijn horloge en we beseften allebei dat de match niet om 17u begon, maar om 16u. Afrekenen en snel naar huis dus. Terwijl de dochter zich entertainde met haar tante keken wij de match van onze Duivels. We huilden wat na het affluiten, aten gezellig allemaal samen en vertrokken toen naar Westende voor een avondmarkt.
De dochter weet wat een markt is dus ze vertrok vol enthousiasme met ons mee. Het was de eerste keer dat ze op een avondmarkt was, en laat ons zeggen dat het een winnaar was. Ze mocht vissen, kreeg elke tien meter wel een cadeautje en sprong de laatste kilometer naar de auto op haar nieuw verworven ‘woenicorn‘. Nooit gedacht dat ze die afstand ging volhouden, maar zo’n Emma op suiker kan blijkbaar veel aan. ‘s Avonds bleven we logeren bij mijn ouders. Ze kroop daar veel te laat in bed (waarom is het anders verlof?) en zei net voor het slapen gaan “Morgen weer een leuke dag!”.
Op zondag ging de dochter mee met haar tantes naar een ‘Bling Carwash’, waar ze wreed van onder de indruk was. In de namiddag waren we even alleen en opeens hoorde ik geruzie en gehuil. Toen ik ging kijken (twee meter verder, rustig) bleek dat de hond (een brave dwergmalteser) ruzie had met de dochter voor een squishy-speeltje. Je zou denken dat zo’n situatie gevaarlijk is, maar niets is minder waar: de hond jankte en de dochter huilde. Ik maande ze aan om geen ruzie meer te maken en toen ze weer begonnen zette ik de hond buiten, waardoor de dochter nog meer weende. Ik haalde de hond terug binnen en moest niet veel later de dochter op de gang zetten, wat resulteerde in een jankende hond die aan de (glazen) deur begon te krabben… Een uur. Eén uur lang hebben die twee mij het leven zuur gemaakt en net toen ik dacht dat ik helemaal zot ging worden kwam de ijskar langs. Het kind deelde haar ijsje met de hond, want “ze is mijn vriend hé, mama”.
Tegen het moment dat de finale van het WK startte namen de tantes de dochter weer op sleeptouw, dit keer naar het strand. Ik kon samen met mijn broer en mijn mama de Kroaten aanmoedigen en iets vloeken over de Fransen. De tantes bleven urenlang weg en ik zag bij terugkomst drie blozende meisjes met nat strandhaar, waarvan de kleinste een mooie nieuwe Let it go-jurk had. Dat moest wel, ahja , want de andere jurk was “helemaal nat van de zee, mama”. We aten allemaal samen en bleven nog in de tuin zitten tot 22u ‘s avonds voor we naar huis vertrokken. Emma viel uitgeteld in slaap in de auto en we teleporteerden haar zonder probleem naar bed. Ze had vuile voeten, zanderig haar en een plakmond. Mijn blonde deugniet met haar prinsessenjurk beleeft de zomer van haar leven en ik ben zo dankbaar dat ik die samen met haar kan beleven.
Twee dagen voorbij, nog 21 te gaan.
