In deze intro’s blik ik normaal altijd even terug op de week, maar deze keer wordt het een vooruitblik. Volgende week komen er namelijk blogposts online die een uitleg vereisen (vind ik), dus geef ik jullie die graag even mee. Er komt een reisverslag online van onze vakantie in de Jura. Die vakantie hebben wij gekregen van Vacansoleil. Wat kregen wij? Ons verblijf. Dat wil dus zeggen dat al de rest betaald wordt door ons, zijnde: ons eten, vervoer, uitstappen, … Dan zullen er ook twee posts volgen over de verbouwingen waar een link in verwerkt zit waarvoor ik een bedrag kreeg. De blogposts stonden al in draft en toen het voorstel binnenkwam bleek het perfect te passen, dus ik ging akkoord. Telkens ik zo’n post publiceer (of vermeld op Instagram/Facebook) zal ik dat er duidelijk bij vermelden.
Waarom ik jullie dat allemaal zo expliciet zeg? Om duidelijk te zijn, maar ook (en bovenal) omdat ik dankbaar ben. Ons gezin ging dit jaar niet op reis gaan. Dat ging financieel niet, dus we beslisten om thuis te blijven. Toen Vacansoleil ons de kans gaf om op reis te gaan kon ik het eerst niet geloven. Daarna heb ik misschien hysterisch enthousiast gebeld met het lief. Kan zomaar. Hetzelfde met dat voorstel voor die andere posts. Het kan dat ik toen iets gebrabbeld heb over “toeval bestaat niet.”, omdat het zo perfect getimed op mijn pad kwam. Wat ik jullie vooral wil zeggen over dat soort kansen is dit: merci. Merci om hier te lezen, te reageren en deze plek te maken tot wat het is. Dankzij jullie krijg ik dit soort dingen, dit soort kansen en ik ben ontzettend dankbaar.
Geweldig
- Lees hierboven. Het lijkt wel een Oscar speech. Tenzij je mij kent, dan weet je dat die véél dramatischer zou zijn.
- De zomer is begonnen en de bijhorende temperaturen komen eraan!
- Alle was is gedaan.
- ALLE WAS IS GEDAAN.
- De dochter heeft een valiesje (merci, Sharon) en is nu al de schattigste peuter van Frankrijk.
Gênant
- Mama zien thuis komen met verse vis van de vistrap. Praten terwijl ze de vis aan het kuisen is en schrikken omdat een vis valt. “Amaai! Hij beet!” horen en geschokt vragen of dat waar is en hoe dat kan? Uitgelachen worden omdat er geen kop meer aan de vis hangt.
Mama’s die ermee rammelen zijn de ergste. Later wil ik ook zo’n mama worden. - Eten geven aan de vissen (in de buitenvijver) samen met de dochter. Niet goed weten hoe dat moet en vertrouwen op de dochter. Twee uur later schuim zien staan op vijver en vloeken. De dochter niet geloven wanneer ze zegt dat dat niet erg is en in een paniekske de papa bellen. Uitgelachen worden omdat de dochter het duidelijk beter weet dan mij.
Dochters die slimmer zijn dan u zijn de ergste. Later wil ik ook zo slim worden. - Luisteren naar een podcast in de auto. De radioknop luider draaien. Beseffen dat je via de headset van je gsm luistert. Uzelf uitlachen.
Iedereen heeft dit al meegemaakt. Zeker weten. - Luisteren naar een podcast en de auto kuisen. Verklimmen van zetel, bukken, rekken, strekken. Mezelf 100 keer ophangen aan de oortjes van die headset. De tigste keer het eindelijk op tijd beseffen, de oortjes kunnen tegenhouden en opgelucht adem halen. Draaien en de gsm tegen de stenen gooien. Keiluid vloeken en beantwoord worden door een loeiende koe.
“Hahaha”, zeit de koe, en ik snap waarom. Zowel de gsm, de headset, als mijn oren bleven ongedeerd. - Luisteren naar een podcast in de auto. Luisteren naar een podcast tijdens het tanken. Luisteren naar een podcast in de supermarkt. Iemand aanspreken met “excuse me” omdat je al twee uur Engels hoort, beantwoord worden in het Engels en Engels blijven spreken uit schrik dat het anders veel te awkward wordt.
It’s a lot of luck that I speak very good the English.
Moraal van het verhaal: laat die oortjes uit als je nog iets anders doet dan liggen en luisteren. 😉
Het is je van harte gegund! Geniet ervan!
Geniet maar gewoon keihard van die vakantie! En wij, de lezers, komen naar hier omdat gij zo’n wijze blog hebt/toffe madam zijt. Dus ook gewoon dankbaar zijn aan uzelf ook, hè 😉