Het nieuwe zero-tolerance beleid in de Verenigde Staten – de feiten op een rij

Wat is er gaande in de Verenigde Staten?
Er worden kinderen van 3 maand tot 18 jaar gescheiden van hun ouders en in kampen gestoken. In April ging de maatregel van kracht, maar sinds mei begon er ophef te ontstaan in Amerikaanse media, eerst rustig, nu overal en luid. Langzaam maar zeker beginnen ook de Europese mediakanalen dit nieuws op te pikken. Samen met dit nieuws verschijnt ook veel ‘vals nieuws’ (fakenews), niet op zijn minst door de president zelf. Dus hieronder een duidelijke breakdown:

• Dit is een nul-tolerantie beleid (zero-tolerance policy) die werd ingevoerd door Attorney General Jeff Sessions in april 2018. Obama, Bush en Clinton deden dit niet. De minderjarigen die toen onder toezicht van de overheid werden geplaatst waren alleen, zonder begeleidende meerderjarige voogd (of ouder), of er waren vermoedens van mishandeling of kinderhandel (child traficking). Voorgaande presidenten kozen er altijd voor om de voorkeur te geven aan gezinnen samen te houden en plaatsten enkel kinderen wanneer ze geloofden of vermoedden dat de kinderen in gevaar waren.
  Bron: https://www.snopes.com/fact-check/was-law-separate-families-passed-1997/
• Attorney General Jeff Sessions maakte dit bekend tijdens een persconferentie in mei en gebruikte een bijbelcitaat om het beleid te verdedigen. Het bijbelcitaat in kwestie was “Romans 13”. Het citaat gaat over het onderhevig zijn aan de machtshebbers. Dit citaat is berucht omdat het onder andere door de Nazi’s tijdens WOII en de slavenhouders in de VS werd gebruikt
  Bron: https://www.washingtonpost.com/news/morning-mix/wp/2018/06/15/sessions-says-the-bible-justifies-separating-immigrant-families-the-verses-he-cited-are-infamous/?utm_term=.ed2e39e19253
• Hoe kunnen ze dit doen? De uitvoering kan gebeuren door omdat de ouder(s)/voogd een misdrijf pleegt door illegaal de grens over te steken, waardoor ze gearresteerd worden. Omdat ze gearresteerd zijn en meteen in gevangenissen (of gesloten kampen) worden geplaatst is het kind (de kinderen) onder hun hoede plots een ‘onbegeleide minderjarige’. Onbegeleide minderjarigen mogen (moeten) geplaatst worden onder hoede van de staat, dus dat is wat er gebeurt.
  Bron: https://www.vox.com/2018/6/11/17443198/children-immigrant-families-separated-parents
• De meest recente cijfers spreken over een aantal van 2300 kinderen die weg werden genomen van hun ouders in ongeveer één maand tijd
  Bron: https://www.nytimes.com/2018/06/19/us/politics/trump-immigration-children-separated-families.html
• Amerikaanse en internationale pers krijgen geen vrije toegang tot de opvangcentra voor kinderen. Als reden wordt opgegeven dat het te gevaarlijk is om de kinderen bloot te stellen aan eventuele criminelen, waardoor alle bezoek gemeden wordt. De druk bleef groot en uiteindelijk mochten enkele journalisten binnen in één centra, en ze noemden de ervaring verschrikkelijk. Ook beelden die vrijgegeven werden door de overheid zijn schokkend. We spreken over kinderen in kooien. De getuigenissen die klinken zijn wreed. Moeders die boorlingen uit hun handen gerukt zien. Meisjes, peuters, kleuters, jongens, kleine arme verloren kinderen in een land waarvan ze de taal niet beheersen worden met een twintigtal in een kooi gezet voor ettelijke dagen.
  Enkele getuigenissen (en bronnen): https://www.nbcnews.com/health/health-news/kids-suffer-permanent-damage-border-separations-n883636
• Het is helemaal niet zeker dat alle kinderen herenigd zullen worden met hun ouders. De kans is zelfs groot dat velen hun ouders nooit meer zullen terug zien. Dat komt omdat de ouders en kinderen in een verschillend systeem belanden. In de bronlink kan je de volledige gedetaillerde uitleg lezen
  Bron: https://www.snopes.com/news/2018/06/19/does-united-states-plan-reunite-children-parents/
• Alle 49 Democraten stemden ondertussen om het scheiden van kinderen en hun ouders te stoppen. Allemaal. Trump zelf kan dit beleid terug draaien in vijf minuten, maar hij weigert. Het beleid van kinderen scheiden wordt nu gebruikt als onderhandelingspunt om zijn muur te krijgen.
  Bron: https://www.nytimes.com/2018/06/19/us/politics/trump-immigration-children-separated-families.html
• Verschillende organisaties, zoals Amnesty International, veroordelen deze handelingen. Ook de Verenigde Naties liet van zicht horen.
  Bron: https://www.amnesty.org/en/latest/news/2018/06/usa-family-separation-torture/ – https://www.amnesty.org/en/latest/news/2018/06/usa-family-separation-torture/
• Hier kan je op Youtube een stuk bekijken die duidelijk uitlegt wat er gaande is. Het is heldere uitleg over de feiten.

Wat kan jij doen?

• Spreek. Maak lawaai. Laat van je horen. Dat kan op verschillende manieren. Je kan de overheid mailen, onze eerste minister, bijvoorbeeld: charles.michel- apenstaartje- premier.fed.be, en hem vragen een standpunt te communiceren. Je kan spreken met mensen die het allemaal niet zo goed kunnen volgen en hun de feiten uitleggen. Je kan verspreiders van fake news tegenspreken, of gewoon anderen laten weten dat niet iedereen racistisch denkt. Blog. Plaats statussen en Tweets. Sta recht voor waar je in gelooft.
• Steun. Geef. Doneer. Wij geven tien euro per maand aan Vluchtelingenwerk Vlaanderen en tien euro per maand aan Amnesty International. Dat is niet veel geld, maar ik weet zeker dat het helpt. Alle beetjes helpen, en ik geloof mijn mama wanneer ze zei: “Vele kleintjes maken een grote, kindje”. Bekijk eens goede doelen zoals Because We Carry. Zij deden onlangs een oproep om make-up in te zamelen.
• Doe. Ondersteun. Neem Actie. Schrijf je in voor vrijwilligerswerk. Wat voor vrijwilligerswerk dan ook. Doneer tijd van jezelf om anderen te helpen. Zelfs van thuis uit kan je ontzettend veel doen. Google eens ‘vrijwilligerswerk’ + de provincie waar je in woont. Ga het vragen op het gemeentehuis. In de school van je kinderen. In het bejaardentehuis, of schrijf brieven voor Amnesty International.

Natuurlijk helpen al die dingen niet per-sé de situatie nu-onmiddelijk-direct in de Verenigde Staten, maar die situatie is er ook niet nu-onmiddelijk-direct gekomen. Het gevoel van bitterheid en frustratie werd gevoed en gevoed. De mensen die vluchtten werden gedehumaniseerd en herleid tot een hoopje geldverspilling. Het is een polemiek die al jaren gaande is en (en nu komt het), die ook hier probeert voet aan grond te krijgen. Daarom zijn je acties nodig. Daarom is het nodig om mee te bouwen aan een samenleving waar we elkaar helpen en ondersteunen.

En als laatste geef ik je graag nog dit mee: vorig jaar stonden het lief en ik in de Provence. De zon bakte en we stapten met onze dochter langs een plek waar lavendel groeide. Ze huppelde en telde, 1-2-3, en wij zwierden haar in de lucht. We gingen naar een museum, betaalden onze ingang en zetten de koptelefoons op. We waren in Camp des Milles. Een kamp waar mensen werden vastgehouden, waaronder veel artiesten en intellectuelen, mama’s en kinderen. Wat opvalt in De Milles is de laatste zaal. Die zaal legt uit het zo ver kon komen aan de hand van concrete voorbeelden. Men spreekt er over vooroordelen, passiviteit, blinde onderwerping aan autoriteit,… Klinkt dat bekend? Het was een slag in het gezicht van het lief en ik. Er staan ook tientallen verhalen van mensen zoals u en ik die hielpen. De verhalen beginnen nog voor er sprake was van een kamp, en die verhalen gaan door tot de sluiting van het kamp in december ’42. Het doel is om te informeren zodat het verleden zich niet zou herhalen. Op één van de zaalmuren staat een tekst en die wil ik jullie graag nog meegeven: “car ne rien faire, c’est laisser faire”

Afbeelding: een foto die werd vrijgegeven door U.S. Customs and Border Protection toont de binnenkant van een opvangcentrum in Texas afgelopen zondag.
U.S. Customs and Border Protection’s Rio Grande Valley Sector via AP