Emma praat #5

De dochter haar taal evolueert aan een spoedtempo. Het gaat zo snel dat wij amper kunnen volgen, en dat werpt zo zijn vruchten af voor de dochter. Vandaag bijvoorbeeld heeft ze mij er zo ingepraat dat ik haar opeens een cadeau beloofd had. Het zit zo: we gingen bamboestokken kopen voor de tomatenplanten. Ik vertelde haar over die stokken en hoe belangrijk die zijn voor de planten, dat ze sterk zijn en de planten helpen groeien. “Stokken zijn heel belangerijk hé, mama?”, vroeg ze tot twee keer toe en ik beaamde dat. Weer deed ik de uitleg over de planten. “Mama. Stokken zijn belangerijk, ook voor Emma ook”. Toen nam ze één of andere goedkope stok met een lint aan die ze won op de kermis. “Die niet goed mama, Emma heeft ook een sterke stok nodig, is belangerijk!” Je begrijpt dat ik niets anders kon doen dan heel hard lachen, en toegeven. Hoe geniaal is dat niet? Kind van haar moeder, zegt.

Lees maar even mee:

• “Mot, met de handjes. Zo!”. De K3-show maakte indruk en de mot ook, maar wat het meeste indruk maakte was het feit dat zij die samen met alle andere kindjes had kunnen wegjagen door hartjes te gooien met haar handen. Ze was zo trots dat ze het wekenlang aan iedereen vertelde.
• “Oei. Te klein”, wanneer ze een jurk of outfit aantrekt die ik klaar had gelegd en die haar niet aanstaat.
• “Is hier fris”. Ze hoort mij dat soms zeggen. Ik ben een koukleum, dus ik zeg dat vaak, ook wanneer zij het niet koud heeft. Daardoor zegt ze dat nu op random momenten.
• “Een Gelitopter”. Het kon zomaar een stoere dinosaurus zijn, maar ze heeft het over een helikopter.
• “Kom maar bij Emma. Kom kom.”, dat zegt ze vaak tegen haar pop of knuffels. Ze imiteert ons gedrag en ik vind dat zo schattig.
• “Piña Colada”. Perfect, luid en duidelijk uitgesproken, telkens wanneer ze een ananas ziet. Tot grote schaamte van het lief, die dan verwijst naar K3 en Youtube. Next-up: gin-tonic.
• “IJsvis”. Ze las boekjes met de papa en kon niet op het woord ‘dolfijn’ komen, dus gebruikte ze ‘ijsvis’. Vader corrigeerde haar, en we zagen dat ze besefte dat ze fout zat, maar ze hield dapper voet bij stuk. IJsvis, it is.
• “Oh zo cool”, wanneer ze iets zag in Planckendael dat ze mooi vond. Sinds wanneer is ons kind zes jaar, misschien? En wie leert haar dat soort dingen?
• “Dat is heel behangéééérijk”, over het klikken van gordels in de auto. Het was de eerste keer dat ze het zei, en die klemtoon op dat woord samen met de fierheid omdat ze het gebruikte deden het lief en ik grijnzen van geluk.
• “Mama heeft verkeerd gelopen, hé”. Telkens ik een U-bocht maak gebruikt ze dat. Ze bedoelt dan dat ik verkeerd ben gereden. Ik weet niet of dat mij dom maakt of haar extreem slim.