Geweldig & Gênant 96

Een week vliegt voorbij, zo blijkt. Al zeker wanneer je door duizenden foto’s gaat van een reis en telkens vervalt in melancholie. Alles voor de blog, hé, mensen. Deel twee en deel drie komen er nog aan en ik heb zowaar enkele andere ideeën neergekrabbeld in een schriftje voor op andere momenten. Hou me tegen, of ik word nog een echte pro.

Geweldig

• Er was dit jaar een PR-bureau dat in plaats van de klassieke ‘press days’ een event organiseerde voor kinderen. Ik zat drie uur lang gehurkt of op mijn knieën en het ging er allemaal heel losjes aan toe. We kregen geen goodiebag of gratis gerief mee naar huis, maar wél een roze ballon en een doosje snoep. Het was één van de leukste dingen die ik ooit al mocht doen naar aanleiding van mijn blog. Al zeker omdat mijn kind er vier dagen later nog over spreekt.
• Onze moestuin schiet zodanig uit de grond dat niet alleen ik maar iedereen die het ziet, danig onder de indruk is.
• De leuke en positieve reacties op mijn blogpost over het Marlon Bundo boek.
• Het is juni, dus dat wil zeggen dat we deze maand op reis gaan. Aftellen? Zijt maar zekerst!
• De dochter pakte de flosh op de kermis. Het zit zo: ik ben nogal een fanatieke in zo’n dingen en ben haar al aan het coachen sinds ze één jaar was om dat ding te pakken, telkens tevergeefs. Het lief doet dan van “Allez, schat, zeg!”, maar ik gaf nooit op. Donderdag zat ze op de draaimolen en ik wees de flosh aan, meer niet. Emma sprong recht, ging op de stoel van haar auto staan, reikte vooruit, en greep die flosh gelijk een pro. Ik was veel te enthousiast en riep van “JAAAAA!!!!” en “WIE IS ROCKY? GIJ ZIJT ROCKY!” waarop zij reageerde met strijdkreten. Ik was zo trots. Daar hebt ge geen idee van. Competitief, zegt u? Een beetje.

Gênant

• Een zomerjurk dragen met subtiele V-hals. Genieten van de zon. Overvallen worden door een zondvloed. Het centrum van je geboortestad door moeten stappen met een V-hals die eindigt tussen je navel en borsten.
  Jooow, Oudenburg. Ik was dedie met de bordeaux bh!
• Klagen tegen je mama dat je dochter niet wil slapen. Zeggen hoe lastig ze inslaapt en dat ze ook niet wil tukken. In volle zondvloed moeten lopen met het kind en de mama. Moeder met een bedenkelijke blik zien wijzen naar je kind dat in de gietende regen in slaap is gevallen op je schouders.
  Dat kan niet anders dan dat die dat doet om mij te pesten. Ze deed dat expres.
• Aan het fruitkraam staan met de dochter. Bananen vragen. Omdraaien. Zien dat ze aardbeien pakte. Al lachend zeggen dat je dat bakje aardbeien ook zal kopen. Een meloen vragen. Omdraaien. Zien dat de dochter frambozen eet. Al lachend zeggen dat je dat bakje frambozen ook zal betalen. Druiven vragen. Omdraaien. Zien dat de dochter blauwe bessen eet. Al lachend zeggen dat je dat bakje blauwe bessen ook zal betalen.
  Er bestaan ergere dingen, en het smaakte haar ontzettend hard en toegegeven: het was ook wreed schattig, maar ik heb Emma uiteindelijk toch in mijn armen gepakt, of ik stond daar nu nog dingen te kopen. 
• Op straat wandelen met de dochter. Omkijken omdat ze iemand aanwijst die een mooie jurk aan heeft. Keihard tegen een plakkaat lopen. Uitgelachen worden door de dochter.
  Wij schelen 32 jaar, ja. Ik schrik daar soms ook van. 
• De badkamer grondig poetsen. Beslissen om meteen ook de kasten eens helemaal te legen. Verbaasd zijn dat er vier (4!) flessen dissolvant in die kast staan. Het steken op verstrooidheid. Verder doen. Een zwarte onbekende tas zien staan en die openen. Een ongelooflijk dure krultang tegen komen met verschillende opzetstukken en wat nog. Heel hard nadenken. Vaag iets herinneren over haren krullen in Boedapest. Oude foto’s gaan bekijken. De krultang zien op de hoek van een foto en oprecht verbaasd zijn. Dolgelukkig zijn met je “nieuwe” aanwinst.
  Weet je wat eigenlijk het ergst van al is? Ik ben ontzettend georganiseerd. Alles zat netjes in de juiste mandjes. Ik heb gewoon nooit de inhoud deftig bekeken. Aaaah, kinders. Making Romina dommer since 2015.