Geweldig & Gênant 95

Ja jongens, het is me nogal de week geweest, zeg. Ik dacht even te zeggen hoe ik het zie met sommige influencers en hun verdoken reclame. Hier op de blog en op Facebook en Twitter kreeg ik enkel positieve reacties, maar op Instagram. Op Instagram. Jongens jongens jongens toch. De Nescafé-bende kwam speelplaatsgewijs wat pesten, tot ik het zo beu was dat ik ze allemaal blokkeerde. Ik dacht “opgeloooost”, maar toen kreeg ik de vraag wat ik te verbergen had, aangezien ik hun kinderlijk gedrag verwijderde en ze overal af had gegooid. Dus dan moest ik uitleggen dat wanneer ge online, op een ander zijn pagina het klein kind gaat uithangen, dat die het recht heeft u de mond te snoeren. Toen snapte iedereen het en meteen was alle drama weg. Aaaah. Rust. Trouwens, al eens de Danone-posts bekeken? Elke post heeft nu netjes de #ad tag. Schoon van diegene die hen de opdracht gaf om eerlijk te zijn. Zo kan het dus ook.

En dan, jullie, de lezers, de volgers en diegenen die allemaal bevestigden wat ik zei: merci. Stuk voor stuk. Die post wordt sowieso één van mijn meest gelezen posts, en het is fijn om te voelen dat ik gesteund werd. Van burgemeesters tot PR-mensen, bureaus, influencers (er zijn echt wel eerlijke), familieleden tot jij die dit nu leest, net zoals veel andere posts: merci, merci, merci. Jullie waren mijn warme chocomelk en het dekentje tijdens het stormweer. Ik heb chance met zo’n goed volk rond mij. En dan nu over naar de orde van de dag: ik die u toon welk duivelskind ik soms heb.

Geweldig

• Morgen is de Royal Wedding en ik zou liegen mocht ik zeggen dat mijn innerlijke prinses niet enthousiast is.
• Zondag spelen we de laatste match van ‘t seizoen en onze eerste als landskampioen 2017-2018.
• Maandag gaan we, samen met Emma, de kampioenen vieren in Brugge. Het is nu al van “Voetbal! Sjaal! Vlaggetjes! Feest!” en ze heeft dat 100% zeker van ons en ik hoop dat dat alleen maar erger zal worden met de jaren.
• Morgen ga ik met de zus en Emma naar K3. Er is een K3-jurk en twee volwassenen die nu al enthousiast zijn. Het kind zelf weet echter nog van niets. Spannend!
• Toverstafjes knutselen met mijn kind, want soms is dat van ‘t beste dat er is.

Gênant

• Met de dochter naar een speelgoedwinkel gaan. Overal door kunnen wandelen zonder enig probleem. Geen gezaag. Geen miserie. Ontzettend trots zijn. Naar de supermarkt gaan en merken dat ze zelf ook de kar inlaadt “Besjes, en olijfjes, en brood ja! Kaasje en mmmm joooert (yoghurt). Proberen duidelijk te maken dat we die dingen thuis hebben. Tevergeefs. Een tantrum voelen komen. Proberen om haar om te kopen. Tevergeefs. Beseffen dat ze op u lijkt en haar begrijpen. Alles afrekenen en samen opeten.
  Het kind moet toch eten? En ze had honger. En ze verspilt niet. En het is eten. Pedagogisch schmedagogisch. Eten, zegiku. 
• Klakkers (verloren brood) zien passeren op Instagram. Daar ontzettend veel zin in hebben. Beslissen om die zelf te maken en snel je mama bellen om te vragen hoe zij dat maakt. Het recept kopiëren en beginnen bakken. Bedenken dat het precies toch wat veel is. Blijven bakken. Nog bakken. Blijven bakken. Een groot brood later nog beslag over hebben. Opeens beseffen dat je mama het recept gaf voor een gezin van zes. Stoppen met bakken.
  De dochter at er 3, waarvan de laatste met lange tanden. Ik denk dat ze het te vettig vond. Kind van haar vader, dedie. 
• Samen met het lief en de dochter spelen met de bal. Het lief die per ongeluk een bal tegen mijn hoofd gooit. De dochter die dat geniaal vindt. Tien minuten lang ballen naar mijn hoofd gegooid krijgen.
  “Grapppuuuuug, mama. Is grapppug!”. Jaja. Het is een fase. Zwijgt. 
• Samen met de dochter in bad zitten, zoals zo vaak. Vragen aan het lief of hij eens foto’s wil nemen, aangezien ik dat op een dag echt zal missen. Emma haar ogen zien twinkelen. Kijken naar het lief en lachen voor de foto. Voelen hoe het kind keihard (maar echt HARD) aan mijn tepels trekt. Schrikken, spartelen, en uitgelachen worden door het lief en de dochter. Niet eens de moeite doen om naar de foto’s te vragen.
  Foto’s van in ‘t zwembad zullen wel voldoende zijn als herinnering. Het is al goed. Ontzettend leuke fase, dit. 
• Rijden met de auto. “STOOOOOOOOOOP STOPSTOPSTOPSTOPSTOP!” horen van op de achterbank. Alle spiegels snel checken en van de weg gaan om te stoppen. Mij bezorgd omdraaien. “Ja, mama. Oef. Ik was geschrokken. Emma heeft dorst.”. Proberen uit te leggen dat ze schrok, omdat ik snel stopte doordat zij zo hard riep. Proberen uit te leggen dat ik bezorgd was omdat ze misschien pijn had. Uitgelachen worden omdat ik die suggestie maak want “HAHAHA Mama toch! Emma ni pijn, Emma dorst!”.
  Mocht hare majesteit volgende keer minder dramatisch vragen om te drinken zou dat geapprecieerd worden door mijn hartritme. Vriendelijk bedankt alvast. Zei ik al dat het een fase was? Tof. Echt. Plezant.