Emma praat #3

De dagen vliegen voorbij en het kind haar kennis schiet vooruit. Ze spreekt zowaar quasi in volzinnen en eergisteren sprak ze de gevleugelde woorden “Ik wou niet” uit, wat wil zeggen dat ze een werkwoord niet alleen correct gebruikte, maar ook de vervoeging perfect toepaste. Of we Harvard al belden? Neen, jong. We willen ze niet onder druk zetten met de intelligentie van ons kind. We geven de wereld liever wat tijd om te wennen aan zo’n genie. Dat begrijpen jullie ongetwijfeld wel. Ondertussen krijgen jullie een voorproefje.

Lees maar even mee:

• “Teletefoon, mama. Ni machine!”, met een rekenmachine in haar hand. Dat is geen gsm, maar een teletefoon.
• “Auw! is oranje nu”, wanneer ze haar pijn doet. Ze heeft ontdekt wat blauwe plekken en schrammen zijn. In haar hoofd zijn die oranje en is alles aanleiding tot blauwe plekken.
• “Emma kan dat”. Als ze dat zegt, dan reserveer je vijf minuten van je tijd en zet je een stap achteruit, want vrij vertaald betekent dat “Bol af, mens. Ik doe ‘t zelf”.
• “Even wachten”. Dat is wat het wil zeggen. Wij die moeten wachten tot zij iets gedaan heeft.
• “Ik kom straks terug”. Dan gaat ze alleen op ontdekking. Enorm plezant, zeker in een volle supermarkt. Ehum.
• “Ssshhhttt… Baby slaapt”, wanneer ze wil dat we zwijgen. De ingebeelde baby komt volgens ons uit de crèche. Dat hopen we toch.
• “Stogzuifen”. Telkens ze dat zegt smelt ik een beetje.
• “Ogen diiiiiiiiiiiiicht”, gevolgd door enthousiasme en haar handen voor haar gezicht. Ze doet dat dagelijks, want alles zijn cadeautjes tegenwoordig, zelf de was die vers van ‘t strijkatelier komt.
• “Mooie weer nog”. Vrij vertaald wil dat zeggen dat ze nog niet kan gaan slapen aangezien het nog niet donker is. Al een chance krijgen we ze meestal zonder veel drama overtuigd van het tegendeel.
• “Papa grote knuffelvriend”, gevolgd door een knuffel met haar papa. Charmeuse? Ge hebt er geen idee van. Hij meestal ook niet.