Geweldig & Gênant 93

Hoe zalig was de afgelopen week niet? En kan iemand dit soort weer voorzien tot oktober? ‘s Nachts mag er af en toe wel een regenbui vallen, kwestie dat de groenten in de moestuin wat kunnen groeien. Het is zo lang zo grijs en koud geweest dat ik nu precies dubbel geniet. Ik kan echt mopperen wanneer ik naar binnen moet en wat had ik een behoefte aan dat goede weer! Opeens lijken al die bejaarden in Benidorm zo gek niet meer.

Geweldig

• Dat weer. Die zon. Het sfeertje. De uitstappen.
• Onze moestuin. De dochter en ik worden nog echte, hopen we.
• De dochter kan opeens in volzinnen spreken? In een paar dagen tijd? Hoe dan?
• Club Brugge 6 – 0 Charleroi
• Jullie reacties. Merci, gasten. Merci.

Gênant

• Met een half oog naar ‘Nieuwsjagers’ op tv kijken. Een soort onduidelijk ingezoomd beeld zien uit een chique villawijk. Opmerken dat zo’n witte broek met een witte polo en een truitje over de schouders zo cliché is dat het bijna grappig wordt. Een minuut later pas doorhebben dat het een moordonderzoek betreft en die mannen geen polo’s dragen maar een forensisch pak.
  En dan te zeggen dat ik nog niet zo lang geleden een nieuwe bril kocht.
• Voor de zekerheid nog wat palmkool en komkommer bijzaaien. Op de potjes schrijven wat erin zit. Komkommer zaaien in de palmkool potjes en omgekeerd. Dat halverwege doorhebben en in de juiste potjes verder doen. Na vijf minuten langs geen kanten meer weten wat je in welk potje zaaide en hoeveel.
  Is dat een ding: verrassingsmoestuinieren? Anders ben ik het protoype aan ‘t draaien. 
• Naar een boekvoorstelling van Marc De Bel gaan in Lokeren. Toevallig samen aankomen met Marc De Bel en mijnheer de burgemeester. Handen aangereikt krijgen en die uit beleefdheid schudden. Behandeld worden als iemand die ‘erbij hoort’ en een VIP-behandeling krijgen. Niet goed weten wat je moet doen en dan gewoon maar meedoen.
  Toen we moesten zitten kreeg ik een plaats aangeboden naast de burgemeester. Ik bedankte vriendelijk en ben ik mij op de laatste rij gaan zetten. Volgens mij had iedereen toen pas door dat ik geen VIP was. Good times.
• Op de terugweg van Lokeren zonder gsm (en dus Maps of Waze) vallen. Mij bedenken dat Lokeren niet zo heel ver van de E34 ligt en besluiten om de bordjes te volgen. Na 45 minuten uitkomen op twee kilometer van Nederland en uiteindelijk in Zelzate terecht komen. Nog een half uur later was ik thuis.
  Bordjes volgen. Bordjes volgen. Alle wegen leiden naar Nederland hier in ‘t Meetjesland. Een truc van hen om volk te lokken, zegiku.
• Praten met het lief over rondtrekken en roadtrippen met een mobilhome (Ja, Liesellove). Op de autostrade exemplaren aantonen om duidelijk te maken welk soort je bedoelt. Uiteindelijk één zien die perfect is van grootte en die enthousiast aanwijzen. Erop gewezen worden, door het lief natuurlijk, dat het voertuig in kwestie geen mobilhome is, maar een paardenkar.
  We hebben het onderwerp laten rusten en gaan het er later nog wel eens over hebben. Niet elk idee heeft paardenkracht nodig.