Wanneer ik iets doe of er iets gebeurt dat van toepassing op deze rubriek stuur ik dat rap, meestal in één woord, naar het lief via WhatsApp, anders vergeet ik dat gegarandeerd en zit ik op vrijdag te blinken voor een leeg tekstscherm terwijl ik mijn hoofd breek over de dommigheden van de afgelopen week. Deze week liet ik het wat slabakken en is het weer van dat. Ongelooflijk hoe snel ik zo’n dingen vergeet. Geen wonder dat ik elke week dommigheden tegen kom, ik kan ze niet eens onthouden.
Geweldig
- Emma gaat vanaf volgende week een dag minder naar de crèche. Dat betekent dat we terug vier dagen samen zijn in plaats van drie.
- “Paashaas komen naare huisje Emma”. Iemand is even enthousiast als haar mama!
- Quasi elke dag bloggen en toch nog dagen tekort hebben om alles uit te typen. Zoveel inspiratie. Er moeten nog boekentips komen, enkele post op aanvraag, moestuinavonturen, een ouderzonden-dankjewelallemaal-post, …
- Er komt maandag (op Instagram) een give-away van mij en de andere fenomenale moeders uit de viswijven groep.
- De vol-au-vent die het lief vandaag maakte.
Gênant
- In de gietende de regen naar de markt gaan met de peuter. Beslissen een verkort traject te nemen omdat het zo regent. Aan de bank toekomen en vloeken omdat mijn portefeuille nog in de auto ligt. Overleggen met de peuter. Terug naar de auto gaan. Merken dat de portefeuille toch in de boodschappentas zat. Terug naar de markt gaan.
Al een chance was het voor Emma één groot feest van springen in de plassen, want uiteindelijk hebben we er langer over gedaan dan normaal. - Mailen naar een persbureau voor een cadeautje om te schenkel tijdens de Paas-give-away. Onmiddellijk positieve feedback krijgen en die dag zelf nog een mail ontvangen van B-Post over een pakket en zien dat het van dat persbureau komt. Na een week wachten op een pakje toch even de mail lezen. Lezen dat er gevraagd wordt naar mijn voorkeuren voor levering. Alles aanvinken wat van toepassing is en dan de melding krijgen dat het pakket verwerkt wordt voor verzending.
Wat gaan ze nog allemaal uitvinden, zeg? Ik had zo kunnen wachten tot na Pasen. - Met de dochter naar het Kruidvat gaan om luiers. Passeren voorbij het speelgoed en een knutseldoos van Moana zien. Enthousiast zijn en aan mijn peuter tonen hoe groot die knutseldoos is. Natuurlijk naar huis vertrekken met een Moana-knutseldoos.
Geen wonder dat de dochter nooit om dingen vraagt in de winkel. Alle toffe dingen koop ik sowieso zelf omdat ik het zo plezant vindt. Emma loopt er gewoon voorbij. Kwestie van tijd of ze zegt “Mama, neen. We hebben genoeg knutselgerief”. As if. Glitters! Glitters overal! - Een afspraak hebben met de daklegger. Hem uitleggen dat het lief en ik niets snappen van bouwen en net daarom hem kozen. Vragen of hij alles één op één wil regelen met de aannemer en de architect. Hem vervolgens horen afsteken in een speech van vijf minuten over oude trapeze muren en leggoten (of bakgoten?) en dakgoten en zink en en en … Oogcontact maken met het lief en samen “ja” knikken.
Grijze. Ik wil grijze dakgoten. Of bakgoten. Ik wil grijze water-afvoer dingen die geen miserie zullen veroorzaken. - Full-time werken en wasmachines draaien tegen de sterren op. Alles door het lief laten afzetten bij het strijkatelier en zo een routine kweken. Full-time thuis zitten en niet meer naar het strijkatelier gaan. Niet over de bergen was kunnen kijken. Nooit bijgebeend geraken. Chocola eten.
Een mens zou voor minder chocola eten en een tukje doen, kwestie dat het wat vooruit gaat met het verwerken van die was.
Deze post maakt deel uit van de 40 dagen bloggen challenge. Dit is dag 29/40. Geen mens die weet hoeveel dagen ik al gebrost heb, maar het valt wel mee, peins ik zo.