Terwijl ik dit typ ben ik professioneel het lief aan het negeren die op dit tijdstip kasten en lades ondersteboven haalt, zoekend naar dingen. Hij is net thuis en morgen gaat hij geocachen. Ge zoudt denken dat ze vertrekken om 7u, maar niets is minder waar. Morgenochtend is er nog tijd genoeg om dingen te zoeken en te vinden, maar hij is het soort mens dat onmiddellijk begint te zoeken wanneer hij eraan denkt en ambetant loopt tot hij het vindt. Gelukkig is er deze blog, zodat ik kan gebaren van krommen aas. *vuistje*
Geweldig
- Ik weet dat ik al zo’n dik twee jaar in herhaling val, maar mannekes toch: mijn dochter. Geweldiger wordt niets of niemand dan dat metertje mens.
- We gaan Play Off I in als leider en soms, als ik dapper ben, kan ik het kampioenschap al ruiken.
- Jullie reacties en tips en alles van de afgelopen week. Wat is het fantastisch om jullie in mijn team te hebben. Merci. Merci. Merci.
- Iedere blogger die meedeed aan #ouderzonden en het zo 7 weken lang maakte tot wat het is. Ik kom daar later nog op terug.
- Binnenkort mag ik weer een give-away doen op Instagram en dingen weggeven maakt mij zot content, dus joepie!
Gênant
- Samen met het lief in bed liggen. Mij op hem willen lanceren. Met mijn hoofd keihard tegen de muur slaan. Samen tien minuten lachen met tranen.
Say it with me: S-E-X-Y. Loud and proud! - Na het vernederende hoofd-en-muur encounter elegant proberen recht te komen. As if. Leunen op mijn elleboog. Het lief zijn oogballen uit zijn kas zien springen. Beseffen dat mijn elleboog op zijn cojones staan. Rap onelegant half verontschuldigend wegrollen.
Voor u getest: geen kanten setje ter wereld is opgewassen tegen zoveel lompigheid. - Na dat ganse debacle wat lachen en zeggen “Wel, de h**r in bed is er niet vandaag… Hmm de kokkin in de keuken ook niet en nevermind”.
Voor iemand die carrière maakt in de retail kan ik mezelf soms verbazend slecht verkopen. Al een chance hoeft dat niet voor uw eigen lief.
PS: als jij Emma bent en je leest dit in 2028: de zeep om uw ogen mee uit te wassen staat in de badkamer. Goed wrijven, lieveke. - Naar de slaapkamer lopen met propere was. De kleerkast achter de slaapkamerdeur nodig hebben. Een draaibeweging doen, met uw (NIEUWE!) bril tegen de deur stoten en uzelf via de neusbrug van de bril een keiharde kopstoot geven.
Dan vragen mensen zich af waarom ik quasi nooit alcohol drink. Alsof ik dat nodig heb. - Binnenkomen en schoenen zien liggen. Proberen om ze te ontwijken en op een schoen stappen. Proberen om niet te struikelen en keihard bijkanst op mijn gezicht gaan.
Heeft jullie motoriek soms ook een week verlof? Die van mij is duidelijk ergens Piña Colada’s aan het drinken waar het enorm plezant is. Als je dit leest motoriek: kom terug aub. Ik mis u. Er is chocola.
Deze post maakt deel uit van de 40 dagen bloggen challenge. Dit is dag 25/40. Geen mens die weet hoeveel dagen ik al gebrost heb, maar het valt wel mee, peins ik zo.
Ik heb luidop moeten lachen. Meer dan 1 keer. 😂
Zeker dat die nieuwe bril OK is?
Motoriek? Wa is da? 😉 *lomper dan lomp-gevalletje hier*
Ik moet elke week super hard lachen om deze posts! :’D
Wat lees ik deze rubriek toch graag, en oh, ja, hoor, mijn motoriek heeft ook soms verlof.
En oh, ik ging ooit de dag nadat ik een nieuwe bril had naar een volleybalwedstrijd van vriendinnen kijken en kreeg een bal keihard in mijn gezicht (bukken vond ik blijkbaar niet nodig?), en hij stond al scheef, gelukkig heeft de opticien dat nog kunnen herstellen.
Gelezen met een glimlach én eigenlijk ook heel wat keren gedacht ‘Oef, ik ben niet alleen’. Ik ben immers zo iemand die struikelt over de minste oneffenheid. Waar dan ook. En als ik me dan tijdens het vallen probeer tegen te houden door iets vast te grijpen dan krijg ik dat voorwerp uiteraard ook over me heen.