Obligatoire lijst van dingen die ik zeker nooit zal doen als mama – De update

Een maand voor Emma werd geboren kreeg ik de ingeving om een blogpost te doen waarin ik enkele voornemens en principes deelde. Je kan de blogpost hier teruglezen. Het was een opsomming van verwachtingen die ik voor mezelf stelde als moeder. Later, eens dat kind er was, zou ik wel eens een update doen. Nu blijkt dat het vandaag die dag is.

Dingen die ik als mama nooit (never, ever, jamais) zal doen in de eerste 3 levensjaren van mijn dochter

• Een foto online gooien van kaka omdat de peuter op het potje ging
  Check!
• Een kerstkaart versturen met de foto van mijn kind in een kerstscène
  Compleet de mist in gegaan vorige kerst en twintig fotokaarten besteld om de familie te plezieren. Ik heb ze wel nooit verstuurd, dus ik heb geen idee of dat telt of niet? De enige die in het bezit zijn van zo’n kaart zijn de groot- en overgrootouders. Telt dat dan mee? Of niet?
• Een vilten bloem op mijn dochter haar hoofd plakken
  Check. Check. Dubbele check.
• Praten in overdreven babytaal. Een auto is een auto en geen “TUUTUUT”
  Ook hier hoor: Check!
• Mijn baby laten poseren in een ‘natuurlijke’ pose, die obviously overdreven geposeerd is
  Al zou ik willen, dan nog kan ik haar niets tegen haar goesting laten doen. Nooit gekunnen, trouwens. Het is me ook al lang duidelijk dat “doen alsof” niet in haar portfolio zit. 
• Kleren van Studio 100 kopen zonder dat ze de oren van mijn kop heeft gezaagd
  Dat lukt mij wonderwel. De enige toegeving die ik gedaan heb op dat vlak, en dat dacht ik er toen ook al van, zijn pyjama’s van K3. Ik voel me wel ongemakkelijk over twee onderlijfkes van K3. Ik heb liever dat ze Petit Bateau draagt, omdat dat stukken betere kwaliteit is, maar soit: pick your battles, enal. Eerlijkheid gebied mij wel te zeggen dat ze één jurk heeft van Samson. Een vintage stuk in ribfluweel uit de jaren 90 in perfecte staat. Je ziet niet eens dat het van Studio 100 is. Het is dan ook van in de tijd dat Joop-met-de-trompet nog bestond. Ik heb dat gekocht uit melancholie. Buiten moeders melancholische buien gerekend zal ze ook nooit Studio 100 kleren dragen.
• Foto’s online gooien van de bevalling zelf
  Nooit gedaan, niet van plan ook.
• Haar frisdrank geven
  Zelfs geen smaakstof of siroop in water. Ik ben echt zo’n saaie hippiemoeder.
• Zichzelf, alleen, in slaap laten wenen
  Zei ik al dat ik een hippiemoeder ben? De dochter slaapt nog steeds naast mij en dat is van ‘t beste dat er bestaat.
• Ze in overdreven dure kleren steken, want dat groeit als kool
  Holy fuck. Hoe mis heb ik de bal hier niet geslagen? Maar echt? Hoe? Wat? Het lief keek daarnet pissed en zei: “Ik kan daar eigenlijk niet mee lachen”, en ik eigenlijk ook niet. We hebben het hier over haar outfits. Du-uh. Daar wordt niet mee gelachen.
• Stoefen tegen andere ouders over curves en hoe slim ze wel niet is
  HAHAHAHAHAHA. Die groeicurves dat doe ik niet, want dat interesseert mij geen bal, maar het is precies mijn schuld niet dat ik het slimste kind ooit heb.
• Haar op de grond leggen voor een schone Instagramfoto
  Oh wauw. Ik denk dat ik dat gedaan heb toen ze twee weken was? Zoiets? #motherhoodunplugged #motherhoodthrouginstagram #petitejoys #gesnapthetwel
• Een vuile pamper aan laten, ook al weet ik dat die vuil is
  Check.
• Haar programma op tv voorkeur geven wanneer er voetbal is
  Ze beseft dat zelfs al op haar eigen ondertussen. Ze kan ook supportersliedjes zingen van Club Brugge. Opvoeding, we’re doing it right.
• TV/Laptop/Smartphone/Tablet een soort van heilige status geven door middel van schermbeperking
  Ja, en voorlopig werkt dat plannetje wonderwel. Haar YouTube is gewoon een vorm van spelen, zoals haar winkeltje en haar puzzels.
• Haar alleen laten met stiften/stylo/potloden
  Letterlijk vandaag nog: “Liefke, allé, dju toch, Emma! Ge moogt niet op de vloer tekenen. Allez, ziet dat nu af!”
• Ze laten rondlopen met plakkehandjes of een vuil gezicht
  Ik heb altijd een doos (serieus!) kleenex-van-den-Aldi in mijn handtas en in mijn auto. De vochtige doekjes staan verspreid over het huis en meer dan één keer per dag haal ik een washandje boven, en toch. En toch. Als zo’n kind een snotneus heeft dan is er geen beginnen aan, al blijf ik wel koppig vegen en proberen om ze zo proper mogelijk te laten zijn. Tevergeefs.
• Spreken over “ons wonder”, “ons engeltje”, “onze kleine ukkepuk”, “onze bengel” of iets anders in die categorie
  Check!
• Iets verbieden of verplichten omwille van haar gender
  Driedubbele check maal honderd.
• Kledij van haar of het lief of mezelf in de droogkast steken
  Oh wauw. Ik meende het echt hoor. Wat ik toen niet besefte is dat een droogrek veel plaats in neemt en dat we nog steeds in een tijdelijke woning gingen zitten. Dat wil zeggen dat er naast haar winkeltje, boekenkast en lelijke plastieken autobaan niet echt nog veel plek is voor een droogrek. Als ik die er toch zet loopt ze er zelf mee weg of (help me Jebus) ‘helpt’ ze met de was. Er wordt dus veel in de droogkast gestoken, al blijf ik wel enkele principes trouw, en zien dingen zoals jeans, wol, fijne stoffen of schone dingen van Emma de droogkast niet. Dat laatste is omdat het allemaal zo goedkoop is. Bhahaha.
• Spreken over ‘mijn kids’ ( <- Jozefien in de comments, merci!)
  Natuurlijk niet. Gadverdamme, man.
• In dezelfde categorie: een autosticker plakken
  Autostickervrij. Hoera!

Dan houden we nu een minuut stilte voor al mijn gevallen principes. Alhoewel ik een score heb van 6/10 zonder de kerstkaart mee te tellen, blijkt toch dat ik het één en ander compleet fout had ingeschat. Ook al was net dat de insteek van de lijst, toch verras ik mezelf in sommige dingen. Een peuter is slimmer dan je zou verwachten, zo blijkt. Moeder is ook veel zotter van kinderoutfits dan ze voorzien had. Maakt dat mee, zeg! Hoe dan ook, het belangrijkste is: geslaagd. Wie zei dat dat ouderschap moeilijk was? Eitje.

Deze post maakt deel uit van de 40 dagen bloggen challenge. Dit is dag 23/40. Geen mens die weet hoeveel dagen ik al gebrost heb, maar het valt wel mee, peins ik zo.