Geweldig & Gênant 89

Het gaat hier vlot met dat bloggen. Zonder het te beseffen is het terug in mijn systeem gekropen en vaak bedenk ik overdag al “ah, vanavond kan ik misschien daarover eens babbelen”, in plaats van “als ik nog eens blog kan ik het misschien eens hebben over…”. Heerlijk vind ik dat. Vrijdag is vrijdag, dus ‘Geweldig & Gênant’-dag. Dat weten jullie ondertussen wel, en mocht je iemand zijn die dat nog niet weet: hier kan je ze alle 89 nalezen. Zet u een uurtje.

Geweldig

• Hoeveel keer mijn blog bezocht wordt door iedereen. Jullie geraken mij precies niet beu en dat is fenomenaal fantastisch voor mijn ego.
• Eindelijk werk gemaakt van ‘Emma praat’. We zijn vertrokken voor minstens 12 jaar.
• Via Instagram geef ik twee keer een boek weg van Clavis. Mocht je zelf geen Instagram hebben, dan mag je mij een bericht sturen via deze pagina.
• Emma en ik gaan moestuinen in een vierkante meterbak en ik ben nu al enthousiast.
• Afgelopen weekend gingen we naar de Efteling en wat was het heerlijk. Ijzig koud, maar zo plezant.

Gênant

• Opmerken dat de wasmachine stuk is en een week wachten om de schoonbroer in te lichten. Het hem zeggen (hij kent enorm veel van huishoudtoestellen) en na een week te horen krijgen dat de wasmachine helemaal niet stuk is, maar dat er één of andere peuter het ding in veiligheid had doen slaan.
  De peuter weigert alle commentaar. Haar moeder bereidt zich mentaal voor op een wasmarathon.
• Vlees uit de diepvries halen om te ontdooien. Uren later de was gaan doen. Het vlees buiten zien liggen aan de deur van het waskot. Melden aan het lief dat het ontdooien vertraging opliep.
  Het zat nog verpakt, dus er ging niets verloren. Beter nu dan in juli, want dan was het kapot geweest.
• Een dochter hebben die ‘s ochtends treuzelt, maar tegelijkertijd voor 9u30 op de crèche wil zijn omdat juffrouw dan verse soep krijgt. U haasten en het kind aanmoedigen. U kwaad maken en ergeren. Haar zeggen dat er geen soep meer zal zijn. Uiteindelijk aan de auto geraken. Opmerken dat ge haar tut vergeten zijn. Terug naar binnen crossen en een spurtje trekken naar de auto. Opmerken dat ge haar knuffel vergeten zijt. Terug naar binnen crossen en een spurtje trekken naar de auto. Hijgend in de auto stappen en dan “Mama, RIJEEUUUHN! SOEP!!!” horen. Het vloek-woordenboek alfabetisch opzeggen in uw hoofd.
  Kijk. Ik zie ze doodgraag hé, maar soms is het een kreng. Ze heeft dat van haar moeder, naar het schijnt. 
• Met de dochter naar de Kringloopwinkel gaan. Door de rekken wandelen en samen enthousiast zijn. Haar alle boeken geven die ze wil, want ze kosten één euro. Langs de babykleren passeren en enthousiast mee doen wanneer de dochter roept dat dat kleren voor haar poppetje zijn. Bij het speelgoed haar ook los laten gaan. En kom, nog een portefeuilleke ook meepakken, want het is een katje en ochot, vijftig cent. Veertien euro later beseffen dat dat niet echt opvoedkundig was. Uzelf sussen omdat ge die glijbaan die ze wou niet hebt gekocht.
  You win some, you lose some, you speel some gelijk.
• Er een avond alleen voor staan met de dochter. Enkel spaghettisaus moeten opwarmen en spaghetti koken. Met een peuter zitten die aandacht vraagt. De spaghettisaus morsen. De pasta platkoken. De saus te ver verwarmen tot ze verbrand ruikt. Eindelijk kunnen eten. Denken dat die saus wel erg verbrand ruikt. Rechtstaan om kaas te nemen. Beseffen dat je een handdoek aan het roosteren bent op een te warm vuur. Vloeken. Die vloek horen in echo. Eindelijk kunnen eten.
  Hoe mensen kunnen koken, laat staan wanneer ze kinderen hebben, zal ik nooit begrijpen. Dat is voor mij echt topsport, en we weten ondertussen allemaal hoe goed ik ben in sporten. 

Deze post maakt ook deel uit van de 40 dagen bloggen challenge. Dit is dag 16/40.