Emma praat #1

Mijn persoonlijke lijst met uitspraken van Emma is ondertussen al eindeloos lang, maar voor de één of andere reden heb ik die hier nooit gedeeld. Emma’s eerste woorden kwamen rond een maand of acht, en tegen dat ze twee jaar was zong ze heelder liedjes. Mensen vonden dat indrukwekkend en applaudiseerden zich een ongeluk, waardoor we nu met een echte optredende diva zitten. Ze leeft om haar publiek in de handen te doen klappen en dat lukt haar nog steeds wonderwel.

Sinds kort maakt ze ook mopjes. Ik wou dat ik kon zeggen dat ze dat van mij heeft, maar het is de papa die verantwoordelijk is voor de afdeling humor in ons huis, en dat is misschien maar goed ook. Het is zot hoe snel zo’n kleine kindjes dat oppikken en hoe rap ze nuances kunnen leggen. Het is ook zot hoeveel keer Emma de bal compleet misslaat, waardoor het lief en ik het uitgieren.

 

Lees maar even mee:

• “Neen, morgen”, wanneer ik iets vraagt dat haar niet zint. Ze heeft door dat “morgen” ergens in de toekomst ligt en vertoont nu al zorgwekkend veel uitstelgedrag.
• “Ja, mama! Goed gedaan. Dikke duim!”, om dan tientallen seconden naar haar vingers te staren en uiteindelijk een duim te produceren. Zo bejubeld worden omdat je naar het toilet gaat is best wel plezant, eigenlijk.
• “Eén! Zes! Tien!”. Dat is de aankondiging die ze gebruikt voor ze iets gaat doen zoals springen of lopen. Het lief en zijn vader zeggen dat en de dochter heeft dat zonder verpinken overgenomen.
• “Ni kaka.  Scheetjes”. Emma hoopt dan dat ik haar luier niet zal verschonen. Wanneer het toch scheetjes waren lacht ze mij altijd uit.
• “Mawsie. Pawsie”. Zo noemt ze mijn ouders. Het is zo schattig dat iedereen dat ondertussen gebruikt.
• “Moh papa toch! Wadoejenuuuu?”, nadat ze haar vader een keiharde kopstoot gaf. En leutig dat dat was.
• “Dangiewel”. Ze is ontzettend beleefd en schattig. Bij elke winkelier scoort ze zo wel wat.
• “Sorry”. Altijd, tegen alles en iedereen. Vooral tegen haar blokken wanneer ze ze laat vallen. Niet wanneer ze haar pop versmacht, want volgens haar is dat de pop doen slapen. Moeder zal wel preken tot in het oneindige over een zachte opvoeding.
• “Ititgo, NIET ELSA!”. Daar is ze zeer gepassioneerd in, haar Frozen-prinsessen. Anna heet wel Anna.
• “Mijn”. Ze gebruikt dat in plaats van ik. “Wie is een sterk meisje?” – “Mijn!”
• “Jaahaaaa” (met omhooggestoken kin en brede glimlach), wanneer haar vader vraagt of ze soms in de hoek wil staan en of ze dat plezant vindt.
• “pepesout”. Peper en zout. Geen kleuter die zoveel behoefte heeft aan haar eten bijkruiden als die van ons, tot groot plezier van de papa.
• “Oorjut?“. Hoor je het? Terwijl ze naar haar oor wijst. Vooral bij het aansteken van apparatuur zoals de microgolf of koffiezet.
• “Emma ook stinken”. Wanneer de toiletdeur dicht is doet iemand kaka bij ons. Emma wil de deur altijd open. Tegenwoordig wil ze ook stinken wanneer ik haar uitleg dat we de deur dichtdoen omwille van de geur.
• “Mijn ook groot oppe tafel”. Ze wou binnen in een auto-showroom en een groene auto kopen. Toen ik zei dat ze dat mocht wanneer ze groot was had ze meteen de oplossing klaar.

En zo heb ik er nog wel een stuk of honderd. Zoals bij iedereen die deze rubriek heeft, haalde ook ik de boter bij Kelly. Dit is zo’n post die zal blijven terugkeren, zolang het kan, want ik weet nu al dat ik volgend jaar tegen het lief zal mijmeren over hoe schattig dat kind van ons wel niet is (en was) en hoe content ik wel niet ben dat ik het allemaal bijhield.