Ik doe mee (nog steeds, ja) aan 40 dagen bloggen en ben er zo enthousiast over. Maandag werd ik precies wat mottig en nog wat mottiger en toen was er ook nog donderdag, de dag die voor 100% draait om de dochter en ik. Plots was het vrijdag. De ganse dag loop ik al te twijfelen of ik nu verder zou bloggen of niet. Ik ben vier dagen ver geraakt en het liep verkeerd, we zitten al aan dag tien, denk ik. Dju toch. Langs de andere kant wil dat wel zeggen dat we nog een maand te gaan hebben, dus hier gaan we: poging twee.
Geweldig
- Morgen gaan we naar de Efteling!
- Deze ochtend werd ik gecontacteerd door Radio 1 met de vraag om ‘De minuut’ te doen voor Hautekiet. Toen ik wat aarzelde kreeg ik te horen dat ze zeker wisten dat ik het zou kunnen, omdat ze mijn blog hadden bezocht. Complimentje in the pocket.
- Emma begint zich te moeien in gesprekken onder volwassenen en ik moet dagelijks bulderlachen. Heerlijke fase, dit.
- Koffie van vers gemalen bonen door onze fancy koffiezet. Nog steeds van ‘t beste dat er is.
- De movement die sinds vorige week in de Verenigde Staten is ontstaan door enkele boze tieners, na een zoveelste school shooting. Ik zeg het jullie: teens will change the world.
Gênant
- De auto van het lief stofzuigen. Vergaan van de koude. De autostoel, die op de achterbank staat, stofzuigen met een gesloten autodeur. Wrikken en wringen, maar toch uit de ijskoude wind zitten. Na de stofzuig-workout uit de auto willen stappen en beseffen dat het kinderslot op staat. Naar voor moeten kruipen naast een joekel van een autostoel, over een stofzuiger, langs de handrem.
“Yoga”, zegt u? “Bitch, please”, zeg ik. - Een bal uit de auto halen en die laten vallen. Zien hoe de bal weg waait en een spurt inzetten. Net te laat zijn en zien hoe de bal in de gracht rolt. Het vertikken om de bal op te vissen omdat het ijskoud is. Wachten tot het lief drie uur later thuis is en hem opzadelen met de bal in de gracht. Te horen krijgen dat de bal weg is.
Heb ik nu vervuild? Waar is die bal? Insert schuldgevoel. Dat was de bedoeling niet! Als iemand in ‘t Meetjesland een bal tegenkomt met ‘My Little Pony’-tekeningen, dan is het die van de dochter. Naar ‘t schijnt is haar moeder die verloren, de kalle. - Minute soup willen maken maar te lui zijn om de waterkoker te gaan zoeken in de garage. Het warmste water uit de kraan in een mok doen en zo’n zakje erbij kappen. Halfwarme en half opgeloste poedersoep hebben. Toch een paar slokken nemen. Beslissen dat het niet slecht genoeg is om door de koude naar de garage te gaan.
Ons mama zou zeggen “Gie luie doze”. Het lief zou gewoon een beetje sterven van schaamte. #masterchef - Met de dochter naar de markt gaan. Klaaskoeken willen bestellen aan het bakkerskraam en ondertussen de dochter informeren over elke stap. De marktkramer serieus aanspreken en “Twee grote mannetje sandwiches” bestellen. De verwarring zien. Niet afwijken en de klaaskoeken aanwijzen. De boodschap herhalen. Twee. Grote. Mannetje. Sandwiches.
Ik ben zo’n moeder geworden, ja. Soms verschiet ik daar ook van, maar in dit geval vind ik “grote mannetje” gewoon leuker klinken dan “Klaas”. Who the fuck is, Klaas? Amirite? Right! - Koffie zetten. Afgeleid worden door de dochter. Een slok lauwe koffie nemen. Afgeleid worden. Een slok koude koffie nemen, vloeken, en nieuwe koffie zetten. Herhaal. Herhaal. Herhaal tot in het oneindige en nog veel meer.
Dit is herkenbaar, ik weet dat zeker, veel ouders en zorgenden hebben dit, maar hoe komt dat toch? Bij mij gebeurt dat dus echt quasi dagelijks, wat mijn voornemen ook mag zijn. En god weet dat die koffie echt nodig is. Volgens mij is het door uitputting van ons kinders dat we die koffie vergeten, daardoor krijgen we niet genoeg koffie binnen, waardoor we het weer vergeten, en herhaal. Herhaal tot in het oneindige.
Deze post maakt ook deel uit van de 40 dagen bloggen challenge. Dit is dag 10/40.
“grote mannetje sandwiches” dat zijn bij ons gewoon manteperdes wè 😉 en ik blijf vertikken dat klaaskoeken te noemen, dat is speculaas/loos/whatever 😀
“Deze morgen kreeg ik telefoon van Radio 1 nadat Sofie ze naar mij doorverwezen had en gezegd had dat Romina dat zeker ging kunnen” – twee complimentjes in the pocket, lady.
<3 Zo lief!
Achteraan zitten met het kinderslot op: ge kunt ook het raam opendoen en de klink gebruiken. Nee?
Water warmen in de microgolf voor uw minute soepke gaat ook hoor.
En nu “ja moeder” zeggen of “moeidunie” 😉
Omg. Dat raam! Hahaha ja. Nooit aan gedacht. En die soep, ik weet het. Tegen u zeg ik “Ja, moeder “, maar het lief kreeg een dikke MOEIDUNIE (ik wil dat woord op een pull!)
Ik weet dat van dat raam als ervaringsdeskundige. Ooit, ergens in het Krijt, ben ik als altijd dood moe zijnde ploetermoeder eens achteraan mijn wagen ingestapt aan de schoolpoort van ons dorpsschooltje. Gênant tot de vierde macht of zoiets. Ik had in die tijd jouw rubriek moeten schrijven (al was de geweldige kant toen wat dunnekes)
Moest luidop lachen met de “twee grote mannekes sandwichen” Haha. Wij kregen altijd klaaskoeken (of beter: Kluijpeties” bij mijn oma met Sinterklaas, dus ik denk dat ‘t van Sinterklaas komt, maar als ze het hele jaar door verkocht worden, slaat de naam nergens op natuurlijk. Jammer dat ze dat hier in Leuven niet hebben.
Dat blijft hier een geweldige rubriek om te lezen.
Maw: als ge iced coffee wilt… just have kids. Dan hebt ge alle dagen iced coffee 😉