Geweldig & Gênant 87

Deze week kwamen er serieus coole dingen toevallig op mijn pad. Van het soort ‘kleinigheden’ die echt wel je dag en zelfs je week goedmaken. Vandaag was voorlopig de kers op de taart en niet in zijn minst omdat het lief een ganse dag thuis was. Zo’n brosdag (lees: spontane officiële verlofdag) is van een grote deugd.

Geweldig

• Morgen naar de kapper.
• Dingen aanraden aan nieuwe moeders en achteraf horen dat het echt een goede tip was. Yes!
• Twitterende photoshophelden die ons familiefoto-album voor 2018 nu al op een hoger niveau hebben getild.
• De dochter is opeens in staat zinnen te vormen en alles wat we zeggen te herhalen. Alleen ‘omgekeerde psychologie’ zeggen lukt nog iets minder.
• Anderlecht liet weer punten liggen terwijl ik dit typte.

Gênant

• Met iemand uit de vriendenkring gaan lunchen en hem een rant horen afsteken over ouders en sociale media. De humor ervan inzien en antwoorden dat je zijn mening niet deelt omdat je een blogger bent die zo’n aandachtshoer is. Verrast zijn door de gênante stilte.
  Ik dacht dat het duidelijk was dat ik ermee aan het lachen was. Ehum. Dit soort dingen overkomt me wel vaker, dat is doordat ik zo verlegen ben. Ehum. Ehum.
• Vloeken op jezelf omdat je een trui verkeerd gewassen hebt. Die toch willen aan doen omdat je die toch zo mooi vindt. De ganse voormiddag vloeken omdat de trui tegen trekt. Tijdens de lunchpauze zien dat je de trui achterstevoren aan hebt.
  Verkeerd gewassen en toch niet gekrompen. Victory!
• Naar de post gaan om een pakket. Via je gsm de barcode van bpost laten scannen. Je pakket krijgen. Afgeleid zijn door je gsm en in je achterhoofd denken dat het nu toch wel lang duurt om af te tekenen.
  “Zoekt ge een een tweede barcode, toch?”
  “Huh? Neen? Waarom?”
  “Omdat ge hier blijft staan…”, zo rustig, kalm en traag uitgesproken dat die bediende sowieso dacht dat mijn IQ onder de 100 ligt. Eens gênant lachen, een flauwe opmerking maken en naar buiten gaan. Ondertussen oogcontact vermijden met de mijnheer die achter u in de rij stond en u nu keihard uitlacht.
  Soms is mijn IQ onder de 100. Ik kan haar dat precies niet kwalijk nemen om dat te denken.
• In het toilet van een openbare plek de dochter haar luier en inhoud luid becommentariëren met zinnen zoals “Wauw, Emma! Zo’n hele grote drol gemaakt. Je buik is voorzekerst leeg nu. Amaai zeg, zoveel kaka gedaan. Pfooehhooee stinkiewinkiieee”. Buiten het toilet komen in de computerruimte en een mijnheer scheef zien kijken. Beseffen dat hij alles hoorde.
  Mijn eerste reactie was een vreselijke schaamte, maar toen herpakte ik mij. So what, eigenlijk zeg? Ik heb het ge-ownd als een baas en de dochter ‘daaag’ laten zwaaien terwijl ik grijnsde. Moeder, I am, en trots erop. Ook op de stinkiewinkie drollen.
• In het dorpscentrum mijn auto volledig keren op de hoofdstraat. Midden in het uitvoeren van dat manoeuvre weggetuut worden door zo’n dorpsbewoner die een gigantische pick-up bezit ‘voor het gemak’. Echt schrikken van dat soort nodeloze agressie in het dorp. Iets mompelen over geduld en wat voor een schone deugd dat is. Je stuur terug draaien en zien dat je pinker nooit op stond. Beseffen dat je gewoon in het midden van de baan volledig over trok en de auto in achteruit smeet. Mentale excuses sturen naar de dorpsbewoner.
  Sorry, mijnheer. Ook al is uw auto wreed opzichtig, ik meende dag echt niet toen ik GIJ GODVERDOMMSE AMATEURBOER riep. Ik weet het, ja: ik ben een kalle.

Deze post maakt deel uit van de 40 dagen bloggen-challenge. Dit is dag 3/40.