Eerlijk is eerlijk: ik had hier al twee alinea’s getypt over de dochter en hoe die plots besliste dat inslapen een uur moet duren. Wat dat doet met ons? Spoiler: we worden er niet vrolijker op, en of er alsjeblieft iemand van jullie kan zeggen waar je slaappillen voor kinderen kunt kopen. Toen het 22 uur was sliep de dochter ein-de-lijk. Het lief was volledig opgedraaid en ik verwijderde de alinea’s die hier al stonden. Geen idee waarom, maar als vermoeide ouder hoeft dat ook niet. Ondanks al die dingen (insert dramatische vioolmuziek) wou ik per se bloggen, want ik neem deel aan Kathleen haar 40 dagen bloggen challenge. Ik kon het precies niet maken om de eerste dag al de mist in te gaan, maar eerlijk gezegd is het met de moed der wanhoop.
Waarom ik mee doe?
Omdat ik het tegenwoordig vaker niet weet dan wel.
Omdat ik er deugd van zal hebben.
Omdat het nodig is. Voor mezelf vooral.
Omdat ik het niet uitgelegd krijg.
Waarom ik mee doe?
Omdat een dagelijkse stimulans om een blog online te gooien mij goed zal doen.
Of dat hoop ik toch.
Op naar morgen, met meer woorden, zinsbouw en duidelijkheid.
Hip. Hoi.
Deze post maakt deel uit van de 40 dagen bloggen-challenge. Dit is dag 1/40.
Yes We Can! (zowel het ouderschap als de #40dagenbloggen ;))
“‘t is een fase, ‘t is een fase, ‘t is een fase” “this too shall pass” maar ondertussen wel vermoeiend en frustrerend uiteraard! Als het een troost mag wezen: het is niet dat ze niet wil slapen, het is dat ze langer bij jullie wil blijven en moeite heeft om afscheid te nemen van jullie ‘s avonds…