Ik wou deze morgen al met het krieken van de dag deze blogpost online zetten, maar er moest rap iets tussengefoefeld worden over Toverdrank. Luister gasten, niemand had er een idee van dat ik ooit zo’n dingen online zou zetten, ik nog het minst van al, maar blijkt dat je dat soort gedrag en situaties gratis krijgt bij een kind. Hashtag momlife dus. Zo lang het niet te vaak voorkomt zullen we het er maar bij laten. Mocht het u interesseren: het kind was vandaag zo lastig dat het lief en ik vreesden op interne orgaanschade, maar ze (moeders, alle moeders) zeggen mij dat het de ‘peutertijd’ is die ervoor zorgt dat ze zo ambetant deed. Als dat zo is, hou dan maar deze blog in de gaten want dan komt er hier binnenkort een kindje te koop. Hahaha. Ha. Ha.
Geweldig
- De dochter is aan het herstellen. Oef.
- Terugkomen van 0-1 achterstand en winnen met 4-2.
- Mijn nieuwe koffiemachine. Het is zo één met echte koffiebonen. Hipster, ik weet.
- Mensen die vragen om nog blogposts over peuterboeken. Dat is zo’n schoon compliment. Echt waar. Merci!
- Het kind dat de perfecte imitator van het lief en mezelf aan het worden is. Zot hoe ze zelfs de intonatie perfect imiteren terwijl ze nog zo klein zijn.
Gênant
- Een potje meekrijgen in het ziekenhuis om een staaltje te nemen van de dochter haar stoelgang. ‘s Middags thuis zitten en opmerken dat het kind dat steriele potje heeft opengedraaid (hoe dan?) en met dat stokje in haar mond zit. Nooit de kans hebben gehad om een staal te nemen.
Het kon ook na het staal nemen gebeurd zijn, dat weet ik, en al een chance was er vooruitgang die aanwees dat het geen blijvende infectie was, maar serieus. Plots is de dochter slim genoeg om in mijn handtas te zitten en is ze ook nog eens McGyver geworden. - Na de voetbal met het lief naar huis rijden. Stoppen aan de Quick voor een koffie. Zeggen dat je pannenkoeken wilt wanneer het lief vraagt of je nog zin hebt in iets. Aan de drive-in komen en zien dat ze pannenkoeken met chocola verkopen. Ze enthousiast bestellen en na één hap beseffen dat het kartonnen brol is. U afvragen waarom ge soms zo naïef zijt.
Het was ontzettend cool dat ze die verkochten terwijl ik eigenlijk maar een mopje maakte. Het was echt gênant hoe vies ze smaakten. - Kerstavond bij mijn ouders vieren. Een half uur lang cadeaus open maken met de dochter, want het is een grote familie. De dag erna bij mijn schoonouders kerstdag vieren. Enthousiast een pakje open maken met het kind. Door de grond zakken wanneer ze “nog cadeautjes” vraagt en al helemaal sterven wanneer ze oprecht teleurgesteld zegt “oh, maar ééntje”.
Ik zeg het u: dat kind gaat afzien in januari. De laatste vijf weekends waren er vol cadeaus. Hoe ik dat ooit uitgelegd ga krijgen dat ze dat nu niet meer krijgt na anderhalve maand cadeaus is mij een raadsel. Uw tips zijn welkom. Ik zeg het u: ik ga afzien. - De kachel moeten resetten en de manual lezen. “Druk op de ON/OFF knop en MENU knop tegelijkertijd om…”. Vragen aan het lief waar de OFF knop staat omdat je enkel de ON knop weet staan. Na zijn “serieus schat?” beseffen dat dat dezelfde knoppen zijn.
Kijk, ik wist dat. Echt waar. Ik was het alleen even vergeten. Dat komt door die dagen. Alles is de schuld van de feestdagen.
Dat afkicken van kadootjes gaat bij ons kinderen ook lastig worden.
toch wel even lachen met de on/off knop 🙂