Verrassing! Dat hadden jullie niet meer verwacht hé? In feite is dit redelijk logisch want ik was gestopt met ‘Geweldig & Gênant’ toen ik een mondeling akkoord had voor de job bij Sissy-Boy. Ik wou niet dat dit kon gebruikt worden tegen mij als iets negatiefs, dus stopte ik de rubriek. Al een chance heb ik dat gedaan, want zienekeer welke lange loopbaan ik daar heb opgebouwd. Bhahaha. Not. “Elk nadeel heb zijn voordeel” zei de grote filosoof Cruijff ooit en hij had gelijk. Vanaf nu terug wekelijks op post, maar wel op vrijdag in plaats van dinsdag. Komt dat uit voor jullie? Of hebben jullie liever in de week? We kunnen het nog aanpassen.
Geweldig
- Deze rubriek is terug en ge hebt er geen idee van hoe blij mij dat maakt.
- #MeToo. Meer en meer zijn er momenten waar vrouwen van zich laten horen. Veel meer dan vroeger en korter op elkaar. Dat stemt mij ontzettend gelukkig!
- Ik kreeg vorige week een mail van Tumble ‘n Dry (compleet onverwachts) dat ze mijn post hadden gelezen en die de max vonden. Of ze mij plezier konden doen met een outiftje? Wat denkt ge? Vandaag kreeg ik dan nog eens een bericht via Instagram van Borgerhoff & Lamberigts dat ik een toegangsticket heb gewonnen voor de boekenbeurs. Misschien toch een Subitootje gaan kopen morgen.
- Weet je waar Gent staat in het klassement van de Jupiler Pro League? Brugge staat aan de andere kant: die van de winnaars. Mhoeha.
- De dochter die dingen zegt als “appsien” (appelsien), “wapènjij” (waar ben jij), “Sawson” (Samson) en “sjjooep” (soep)
Gênant
- Naar Masterchef Australië kijken met het lief. Zien hoe de dikke zwarte auto’s aankomen met de kandidaten. Luidop vragen waarom hun logo veranderd is in een E. Beseffen dat het de letter M is, maar dat het camerastandpunt gedraaid staat. Easterchef, ik snapte er echt niets van.
- Bij de vakbond zitten. Je leeftijd gevraagd krijgen. In plaats van mijn geboortedatum op te geven zeggen: “Euhm wacht ze… 3, neen 34 jaar”. Uiteindelijk toch je geboortedatum geven. Achteraf zeggen tegen het lief dat je je eigen leeftijd vergeten was, en hahaha. Het lief die mij aankijkt en blijft aankijken. De blik herkennen en voor de zekerheid toch nog eens hertellen. “32. Huh? 32? Ik ben 32? Ik word in december 33!”. Openbaring, gasten! OPENBARING. Ik weet niet wanneer het fout gelopen is, maar zelfs in mijn bio van Instagram staat dat ik 33 jaar ben. Hoe kan ik nu in hemelsnaam een jaar overgeslagen hebben? Weet ge wat het is? Die zwangerschap en die slappe-baby-periode. Een jaar kwijt aan tijdelijke dementie. Tssss. Kinders.
- Werkloos zijn en de perfecte huisvrouw willen uithangen. Fier verkondigen aan het lief dat de soep al op het vuur staat. In een hoekje kruipen wanneer hij zegt: “Ja, schat. Ja. De soep staat op het vuur en de kookplaat ernaast is warm. Ge hebt het verkeerde vuur aangezet. En die pot? Hoe groot is die niet? Veel te groot!”. Naar het schijnt was mijn pot buitenproportioneel groot voor de hoeveelheid soep die ik uit de diepvries haalde. Hoe groter het warme oppervlak, hoe sneller het ontdooit? Neen? Zonder vuur al heleganst niet. Details.
- Naar het ziekenhuis moeten voor het verwijderen van een kies en wijsheidstand. Dat laten doen onder lokale verdoving. Vol stress zitten en daarover praten met de arts. Een Temesta krijgen om te kalmeren. Na een half uur beseffen dat die niet werkt en het dan maar alles ondergaan op het randje van paniek. Na een half uur daverend uit die tandartsstoel komen met een verdoofde rechterkant. Horen dat je thuis best nog een pijnstiller neemt en dat ook doen. Jezelf een Dafalgan Codeïne en Brufen gunnen, want je hebt al genoeg geleden. Na een half uur beseffen dat jij, die quasi nooit medicatie neemt, op anderhalf uur tijd een halve apotheek hebt genomen. Om 18u in slaap vallen in de zetel en dertien uur later uitgerust wakker worden zonder pijn. Ik zou het nu precies niet aanraden als vast recept, en naar het schijnt heb ik ook nog gesprekken gevoerd waar ik niets meer van weet, maar er was geen pijn en veel slaap. Wat mij betreft is dat een dubbele win.
Geweldig:
– deze rubriek is terug en je hebt geen idee hoe blij mee dat maakt.
Ik zou iets kunnen zeggen over een achtmaandenbuik en rond tafel dansen, maar dat is gelogen, en het feit dat het nu twintig over vijf (*) is, en ik het beu was om in mijn bed wakker te liggen, maar nog altijd retemoe ben, en ongelofelijk enthousiast op jouw blogpost klikte, zegt vast even veel.
Zo veel herkenbaars ook alweer. Ik heb mij gisteren en kriek gelachen omdat mijn man tegen een enquêteur zei dat hij 32 is. Dat was het laatste wat hij zich herinnerde. Goed geheugen, dat wel, want dat is alweer 2 jaar geleden.
Mja, begrijpelijk vind ik, dat cijfer verandert dan ook ieder jaar.
Ikzelf schiet altijd in een stresske als ik de geboortedatum van mijn kinderen moet zeggen. Helaas gênant voor mij, want die datums veranderen nooit.
(*) swipen mag dan wel sneller zijn dan typen, tegen dat je al die fouten corrigeert, ben je dus een half uur verder.
Leuke rubriek 🙂
Blij dat deze rubriek terug is!
Wat fijn dat deze rubriek terug is!
Hoera! Ik ben grote fan van deze rubriek en dus heel blij. Niet om de reden waarom natuurlijk, maar toch vooral: hoera!
Ahhhh zalig dat deze rubriek terug is!!! 😀