Deze post is er omdat ik ervan overtuigd ben dat hij handig kan zijn voor anderen. Dit jaar gingen wij voor het eerst op reis met onze dochter, die ergens tussen anderhalf en twee jaar oud is (ik haat tellen in maanden). Vorig jaar durfden we niet op reis te gaan aangezien het zweet ons al uitbrak bij een daguitstap, maar dit jaar gingen we het gewoon doen. We kozen voor Zuid-Frankrijk omdat het lief daar elke zomervakantie van zijn jeugd doorbracht en dus de regio wat kende. Dat zorgde voor zekerheid en enige geruststelling. Verder wist ik met zekerheid dat ik mijn plan zou kunnen trekken bij een eventuele dokter of op een spoeddienst, want met een peuter weet je nooit. Op AirBnB (wil ik daar ook eens over bloggen?) vonden we een geweldige villa aan een zotte prijs in de omgeving die we wilden en dus vertrokken we met de auto naar daar: Pertuis. De rit zou zo’n acht uur duren en om ons te beschermen tegen eventuele zenuwinzinkingen deden we dit toch telkens met een tussenstop. Dat bleek een wreed wijze beslissing. In de heenrit overnachtten we in Beaune (again AirBnB) en op de terugweg verbleven we in de omgeving van Metz.
Ik ben zo iemand die een reis wekenlang op voorhand voorbereidt. Er staat nooit iets vast, er is geen dagplanning, maar ik weet altijd wel wat er te zien valt in de omgeving. Vroeger gebeurde dat met boekjes en reisgidsen. Tegenwoordig doe ik dat via Instagram en TripAdvisor. Voor deze reis besloten we het dag per dag te nemen. Wij hadden een lijst op Tripadvisor en we zouden wel zien. Onze dochter bleek naast enorm dapper ook gefascineerd te zijn door alles. In Zuid-Frankrijk krijg je pas eten vanaf 19u30, wat enorm laat is voor zo’n kindje en toch deed ze telkens mee met ons, gelijk een echte. Terwijl ik het typ glunder ik nog steeds van trots. Verder is het ook interessant om te weten dat wij er verbleven in september, wat dus wil zeggen dat wij Zuid-Frankrijk voor ons alleen hadden. Wat een reis, gastjes. Wat een reis. Toen we vroegen we aan onze verhuurders of ze tips hadden met kleuters bleek elke tip die ze gaven goud waard, vandaar dat ik ze met liefde doorgeef aan jullie. Het is met zelfs een kaart, en al. Onder de tips staan enkele foto’s om wat sfeer te scheppen. Kwestie dat er echt reden is om wat jaloers te zijn. Hashtag travelgram.
Tip 1 – Pont du Gard
Menig cynicus zou iets over toeristenval mompelen en ook ik had de neiging dat te doen. Toch verzekerden de locals ons dat het daar prachtig was en dat we zeker ons zwemgerief moesten meenemen. Uren hadden hun kinderen in dat water gespeeld onder de Pont du Gard en ze wisten zeker dat Emma het daar ook fijn zou vinden. We betaalden in totaal 18 euro voor onze ingang en parking (voor een volledige dag) en trokken met buggy en baby (lees: peuter) over de Pont du Gard richting het strand. Naast ons was er nog één ander koppel met twee kindjes en dat was het. Voor de rest was het ganse strand van ons. Het zogenoemde strand is de oever van de rivier Gardon. Die over gaat geleidelijk aan over in de rivier. Tussendoor kom je plassen tegen die perfect zijn voor kleine spelende kinderen. In de rivier was het water nooit heel hoog, maximum tot halverwege onze kuiten. Let wel op! Het water heeft toch wat stroming (in het midden van de rivier), dus het is aan te raden om je peuter goed vast te houden. Er passeerden om de haverklap kano’s en ons kind wuifde zich een ongeluk. Emma vond dat he-le-maal geweldig. Steentjes en water. Het kind had de dag van haar leven, en wij dus ook.
Tip 2 – Parc Zoologique de la Barben
Geen idee of wij verwend zijn of omdat het aan mijn hekel voor dierenparken ligt (opgesloten beesten, ik heb het er niet voor), maar deze zoo was toch niet je van het. Het kind flipte redelijk hard bij de giraffen en ik bij de meerkatten, maar daar stopte het dan ook. Er zijn olifanten en geiten en vogels en nijlpaarden maar de tijgers waren wel dood. “Malade et mort, madame”, zo blijkt. Ook het eten trekt er op niets. Echt waar, echt echt plechtig waar: pak asjeblieft je lunchpakket mee. Waarom staat het hier dan toch tussen de lijst van tips voor peuters of kleuters? Ze hadden ontzettend veel diertjes die in feite boerderijdieren zijn en dat is altijd een winner bij zo’n kind. Er liepen pauwen vrij rond en na twee minuten was Emma’s woordenschat het woord “pauw” rijker. De omgeving en het uitzicht is fenomenaal. Je zit in een gebergte en met momenten kom je van achter een hoek en denk je “wow”. Er waren ontzettend veel banken voor picknicks en de zoo was ontzettend proper. Het kind vond de zoo heerlijk, ik had toch liever een koala of pandabeer gezien.
Tip 3 – La Ciotat
Op een sprong van Marseille vind je het strand van La Ciotat. Er is enorm veel parkeerplaats op wandelafstand van de zee en wij kozen voor een strand met ondiep water: Plage Lumière. Wat houdt dat in? Je kan tot twintig meter ver het water in gaan en dan bots je op boeien. Van de redders moet je binnen die boeien blijven. Wij gingen bijna tot het einde en het water kwam nooit hoger dan net onder onze knieën. We weten allemaal dat we onze kinderen moeten superviseren, maar het is toch al de helft van het werk als je weet dat ze niet “te diep” kunnen gaan. Verder was het een relatief klein stukje strand, met 3 mannen in een Baywatchkotje van beton. Ook dat is voor mij een geruststellende factor. Daarnaast is de promenade volledig afgesloten van doorgaand verkeer en ontzettend breed. Peuters en kleuters kunnen er onbevreesd een paar meter voor je uit lopen zonder dat er een stemmetje in je achterhoofd blijft fluisteren dat “er misschien een auto komt, EN DAN HE, MOEDER. EN DAN???”. De prijzen vond ik goed meevallen. We betaalden twee euro vijftig voor een softijsje. Er was ook een bepaalde moeder die strandspeelgoed vergeten was en dat dan daar ter plekke kocht, samen met een paar teenslippers die ze ook vergeten was, van haar weet ik dat haar aankopen een goede twaalf euro kostten, wat supergoed meevalt aan de Côte d’Azur. Of die moeder Romina heette? Dat kan ik bevestigen noch ontkennen.
Tip 4 – Le Village des Automates + MontoPoto
Le Village des Automates is een pretpark voor peuters en kleuters. Alles is er op kleinekindjesformaat en zorgt voor enorm veel gelach bij je bloedje(s) van een meter. Wat hebben ze daar allemaal? Een monorail met auto’s op, die langs onder door een lange kapstok (die papa vastheeft en aan de auto klikt) vooruit geduwd wordt. Voor de autobestuurder is het allemaal geweldig en die roept alleen maar “NOGNOGNOG!”. Er zijn ontzettend veel picknickplaatsen. Er zijn tientallen huisjes met daarin bewegende popjes die dansen op muziek*. Er is een softplaytoestel in open lucht. Er zijn verschillende speelpleinen. Er is een halve kinderboerderij in het midden van het park en ook een touwenparcours. De dochter reed op fietsen en zat in een trein. Het was zo ontzettend plezant. Als je kan, dan moet je dit gewoon doen.
MontoPoto is een binnenspeeltuin die naast het park ligt. Het is een gestoorde binnenspeeltuin met verschillende glijbanen, auto’s, Little Tikes wagentjes, een monorail met helikopters, etc.. Let op! Voor beiden betaal je apart inkom. Voor het lief, mijzelf en de dochter samen betaalden we telkens zo’n twintig euro.
*We zijn 2017, dus ik wil even duidelijk maken dat de huisjes vaak dansende volkeren of bevolkingsgroepen zijn – voorzien van stereotype pakjes – die dansten op teksten die het lief en ik meer dan eens “what the fuck?” deden fluisteren naar elkaar. Na een huisje of twee beslisten we enkel nog diegene met dansende dieren te selecteren.
Tip 5 – Verdwaaldorpen
Dit kan een vage beschrijving lijken en dat is het ook, maar toch weer niet. Het zit zo: in Frankrijk heb je Les Plus Beaux Villages de France en die hebben hun naam niet gestolen. Rond Pertuis heb je een aaneenschakeling van kleine dorpen waar het heerlijk vertoeven is. De dochter vond de verschillende ondergronden fascinerend, en natuurlijk alle steentjes. Er waren eindeloos veel kleine straatjes die uitkwamen op pittoreske pleinen. De straten stonden vol planten en gekleurde gevels. Ze gingen bergop en bergaf en vele van deze plaatsen kon je bereiken via oude verweerde trappen. Al die zaken zorgen voor ontzettend veel plezier bij een peuter. “Klimmen, mama! Klimmen” riep onze dochter telkens ze bergop wandelde. Zoek ook op wanneer er waar markten zijn, want die zijn steevast de moeite. Dagelijks kreeg onze peuter in de late namiddag een ijsje. Eén bolletje vanille, ergens zittend, genietend van de zon en een praatje maken. Op kinderniveau proeven van het leven in Zuid-Frankrijk. Ik kan jullie dat aanraden.
We wisten niet wat ging komen en namen het leven zoals het kwam. Emma bepaalde ons tempo en wij volgden. We verspilden uren aan zoeken naar steentjes omdat zij dat wou. Uiteindelijk bleek die verspilde tijd onze meest kostbare momenten te bevatten. Een zak met steentjes en drie gelukkige mensen, soms moet het leven niet meer zijn. Soms is dat van ‘t schoonste dat er is.
