Wij wonen in een dorpje met zo’n 6000 inwoners op 75 km² en in die volledige oppervlakte staat niet één rood licht. Je zou denken dat iedereen elkaar kent en er zijn momenten dat ik vrees dat het echt zo is, maar dat valt al bij al goed mee. Buiten de mensen in mijn straat, de huisdokter, apotheker en de mijnheer van ‘t gazettenwinkeltje ken ik hier niet wreed veel volk. Het lief lijkt wel iedereen te kennen, net zoals zijn ouders. Het lief woont hier zo’n twintig jaar, dus dat volk kennen is ergens logisch. De dochter, die wordt in december twee jaar (ik tel niet meer in maanden, echt zo nutteloos) en is vooral gekend in het dorp als de-dochter-van-het-lief of de-kleindochter-van-Marnix. Ik weet niet hoe het bij jullie is, maar onze ouders gaan overal heen gewapend met hun smartphone vol kleinkindfoto’s. Instagram is hun favoriete accessoire geworden en ik zeg het u: als we niet opletten evolueren we naar #instagroma.
Afgelopen weekend was het kermis in ons dorp. Kermis in ‘t dorp is iets groots. Mensen nemen daar verlof voor. Er is een quiz, een koers, een rommelmarkt, optredens, line-dancende cowboys en ook wel wat pintjes. “Twee euro voor alle pintjes want dat rekent het makkelijkst”, volgens Filip van Keysers, en als cafébaas zal hij het wel weten. Op zondag gaan we allemaal samen het dorp in. De traditie wil dat oma en opa de kleinkinderen dan meenemen naar de kermis. Het weer zat mee, de dochter werd na haar tukje vrolijk en de straten waren van haar. Ze liep rond, lachte, gierde en brulde het uit. Ze kreeg een ballon, een ijsje en genoot met volle teugen van alle aandacht. Ze slaagde erin om dankzij haar grootouders tien (10!) keer op de molentjes te gaan en deed dat telkens in hetzelfde autootje, want “MIJN. AUTO. MIJN AUTO. MIJN. EMMA. MIJN. MIJN!”.
Haar outfit koos ik in functie van gemak en het weer. We kregen een dag vol zonneschijn, dus koos ik iets wat gepast is voor een indian summer. Een blouse met lange mouwen die gemakkelijk opgerold kunnen worden. Roze staat haar goed en ging perfect samen met haar sokken, dus dat werd een makkelijke keuze. Die felle sokken koos ze zelf. Vraag me niet waarom, maar ze is verliefd op die sokken. Het rokje is speels en frivool en gaf de ganse outfit een speelse look. Dat mocht wel, want het is tenslotte kermis. De schoenen moesten vooral stevig zijn, want ik wist dat ze wel wat ging afstappen. In haar haren heeft ze kattenspeldjes en een elastiek met erop een Minnie Mouse strik vol glitters. Ik herhaal: met erop een Minnie Mouse strik vol glitters. Jij wist tot nu niet dat je dat nodig had in je leven, hé? Nu dus wel. ‘t Is niets jongske. Graag gedaan.
Zalig! Emma is toch echt een schoon kind hé!
En mijn man lacht nog wekelijks met mijn voornemens, dat ik mijn dochter toch nooit roze en glitters zou aandoen. Oeps!
Nogmaals, wat een prachtfoto’s altijd 😛 Emma gaat daar later heel blij mee zijn denk ik :p
Het verhaal errond lees ik ook zo graag.
De Minnie Mousestrik zou ik aan mij laten voorbijgaan, maar haar bloesje vind ik o zo mooi!
Zo’n mooi blondekopke zeg! En Achiel is een mooie winkel hé, toevallig ook in de leukste stad van Midden-West-Vlaanderen 😉