Over Frankrijk, jurken en eten

Afgelopen maand gingen we op vakantie naar het zuiden van Frankrijk. Voor vertrek controleerde ik de weerkaarten en vol enthousiasme selecteerde ik de dochter haar outfits. Onze zomer kreeg een verlengstuk en daar gingen we optimaal van genieten. We kregen het beloofde weer en de dochter genoot met volle teugen. Al zekers wanneer mensen haar bestoeften over haar outfits. Ze begreep er niets van, want het gebeurde in het Frans, maar dat weerhield haar er niet van om af en toe eens een pose aan te nemen of charmant te glimlachen. Ze draaide ze rond haar vingertje daar, notre petite choupette en meer dan eens resulteerde dat in marktkramers die haar eten gaven.

Deze jurk kocht ik vorige winter in volle overtuiging dat ze goed zou staan met het model. Ik bleek gelijk te hebben. Wat ik toen nog niet wist is dat de dochter ondertussen in een fase zou zitten waar ze zot is van dieren. De print bestaat uit zwarte poesjes, wat ervoor zorgt dat ze af en toe stop met wat ze bezig is (ook wandelen), naar beneden kijkt en zegt “Oooh, poesh. Poooeeessshhh. POESH!!”. De sandaaltjes kocht ik net voor vertrek, omdat ze uit quasi alle andere zomerschoenen was gegroeid net voor ons vertrek. Excellente timing.
Cijfer voor het scoren van extra eten: 3/3

Dit mooie ding kreeg ze cadeau van Tante Dira toen die terug kwam uit Milaan. Toen Emma de jurk zag moest en zou die jurk onmiddellijk aangetrokken worden. Ze vindt het van ‘t schoonste dat er is en ik kan haar geen ongelijk geven. Normaal zit er nog een lint ter hoogte van haar middel, maar het werd er zo warm dat ik besliste dat weg te laten. Het is ook één van de weinige jurken waar ze pirouettes mee draait. Geen idee waarom met die jurk en de andere niet, ik laat het allemaal maar gebeuren. Pirouettes draaien en “Oooooh” roepen heeft zo zijn voordelen, zeker als het om eten scoren gaat.

Tijdens het rondslenteren in Lourmarin kwam ik terecht in een klein schattig boetiekje met kinderkledij. Eén van de merken die ze verkochten was Blune. Het is een Frans merk dat zijn huis heeft in (hoe kan het ook anders?) Parijs. Twee (later drie) vrouwen sloegen de handen in elkaar en dit merk is hun resultaat. Ze maken eigenwijze kledij die los staat van een modebeeld. Het was liefde op het eerste gezicht tussen ons. Geel is een enorm moeilijke kleur, maar dit zacht geel is zo mooi dat ik geen seconde twijfelde bij de aankoop. Emma is helemaal weg van de elastiekband met de glitters. Dit is een jurkje dat nooit weg gaat, want dit jurkje zal voor mij altijd “die eerste vakantie in Frankrijk” zijn.

 

 

 

Twee foto’s, want dit is een geweldige combinatie. Het is het tennisjurkje van Bobo Choses dat ik combineerde met één van hun truien. De trui is oversized en heeft vlindermouwen, maar omdat de jurk zo speels en frivool is vond ik wel dat ze perfect samen gingen. Ik hou wel van zo’n mix. De dochter vond het allemaal oké, zolang ze maar steentjes mocht zoeken. Van mij mocht het, want het was tenslotte vakantie, dus er was tijd genoeg om stenen te rapen. Hoe de kledingstukken eruit zagen eens ze in de wasmachine moesten zal ik u besparen, maar het was de moeite. Al een chance is er ossengalzeep! Met deze outfit scoorde juffrouw trouwens zes koekskes-die-ge-bij-de-koffie-krijgt.

Als afsluiter nog een Morley met diertjes. Muisjes deze keer. De muisjes hebben strikjes in hun haar en Emma vindt dat helemaal geweldig, want volgens haar logica hebben ze een staartje, net zoals zij. In de sokken zit dat weer een subtiele glitterdraad wat ervoor zorgt dat ze haar sokken aait. Haha, geef nu toe: het leven wordt toch niet beter dan wanneer ge kind zijt? Een jurkje, glittersokken en de zee aan uw voeten. Soms wou ik dat ik van plek kon wisselen met haar. Oké, eigenlijk best wel vaak, zeker als ze eten gratis eten krijgt. Hou zoudt ge zelf zijn!?