Beste mijnheer en mevrouw met macht,
Weet je, het was een drukke dag vandaag en nu loopt de avond op zijn einde. Mijn dochter en lief slapen en ik zou dat ook moeten doen. Toch zit ik hier, wakker voor mijn computerscherm, een brief te typen aan jou, omdat ik geen idee heb wat ik anders kan doen. Het nieuws passeerde vandaag in vlagen. Op Facebook, op Twitter, via WhatsApp en privéberichten. De impact drong pas tot mij door toen ik om 19u00 het Radio 1 journaal hoorde. “…worden nu gedeporteerd”. Gedeporteerd, mevrouw, mijnheer. Ge-de-por-teerd. Op basis van geloof worden mensen gedeporteerd, zelfs al hebben ze een verblijfsvergunning, in een Westers land dat een democratie hoort te zijn.
Weet je wat ik miste in dat bericht? Een reactie van jou. Samen met mij zijn er honderden (als het er niet meer zijn) anderen die je vandaag antwoord vroegen via Twitter. Waar ben je? Waarom wordt dit niet veroordeeld? Wat voor een land zijn wij als we stilzwijgend toekijken wanneer mensen enkel op basis van hun afkomst en hun geloof worden gedeporteerd? Ik snap dat het allemaal moeilijker is dan dat ik, hier zittend in mijn living, kan bevatten. Er zijn handelsakkoorden, diplomatieke belangen, politieke motieven en duizen-en-een dingen die ik niet besef. Dat weet ik. Toch is geen enkele van die redenen een excuus voor jouw stilzwijgen. We hebben het hier over mensen en hun rechten. Segregatie op basis van geloof, in het jaar 2017. Als je nu niets zegt, wanneer dan wel?
Ik weet eerlijk gezegd niet aan wie ik deze brief richt. Dit gaat namelijk over partijgrenzen, overtuigingen en religie heen. Wel staat buiten kijf dat je meer invloed hebt dan mij. Je bent een politieker en je vertegenwoordigt de burgers, dat weet ik wel, dus richt ik me als burger tot jou. Luister naar mijn stem, naar onze stem, en hoor hoe we schreeuwen vol machteloosheid, verontwaardiging, ongeloof en woede over wat er gaande is in de Verenigde Staten. Wij willen niet het land zijn die dit stilzwijgend liet gebeuren. Laat onze stem ook die van jou zijn, alsjeblieft.
Wij als burgers veroordelen de #muslimban.
Nu jij nog.
en hebben we ook niet ergens een Europese leider die iets zou kunnen zeggen?
— Rag (@ragiter) January 28, 2017
In België blijft het ondertussen oorverdovend stil. Wat zal het zijn, #FedReg? https://t.co/b5sVX7sI3K
— Ben Segers (@SegersBen) January 28, 2017
Blijf verontwaardigd. Please.
— Micha (@SweetCharlie) January 28, 2017
Die verontwaardiging van #begov over de migratiemaatregelen van Trump, die moet ik even gemist hebben #DingenDieIkMeOoitAfgevraagdZouHebben
— Jogchum Vrielink (@JogchumV) January 28, 2017
https://twitter.com/StevenArents/status/825433958519336960
https://twitter.com/Dinocoucke/status/825435745888370688
Applaus! Surrealistisch wat er nu allemaal gebeurd. 🙁
De oorverdovende stilte doet hier ook bijzonder zeer. (al heb ik ondertussen het ochtendnieuws overgeslagen, want op zondag is de sport toch altijd het ‘belangrijkste’ item)
Het viel me ook op. De laatste keer dat er ene met Duitse genen mensen begon te deporteren op basis van geloof moet nochtans in het collectieve geheugen zitten. Maar als je naar de grondvesten van bepaalde politieke partijen kijkt, lijkt een stilzwijgen niet eens zo gek…
bedankt om deze brief te schrijven. Bedankt om wel je stem te laten horen.
Bedankt om woorden te vinden die ik niet vond, maar die ik kan delen