Emma’s mail, maand 11

Hey baby!

Hier is de mama. “Oh-ooooohw”, zegt. Hahaha. “Oh-ohw. Oh-ohw. OH–OOOHW”. Ontelbare keren per dag, tijdens het doen van om het even wat. Iedereen is erdoor gecharmeerd en dat motiveert je om het nog veel meer te doen. De laatste twee weken zijn je handjes en klankjes goud waard. Je begint zelfs te beseffen wanneer je ze moet gebruiken. Een voorbeeld? Een voorbeeld:

* We spreken hier over 4u20 ‘s nachts. Jij onmens. Vier uur twintig des nachts, Emma. VIER UUR TWINTIG.
Jij: “Mama! Papa! BOE!” (aan enthousiasme geen tekort)
Ik: “Neen, Emma, neee-eeehn” (aan wanhoop geen tekort)
Jij: “Oh-ooooohw” (aan overtuiging geen tekort)
Wij: “Hihihihi” (aan ouderliefde geen tekort)

Die nacht ben ik opgestaan met u en na een aflevering van Bumba was ik volledig wakker en weer helemaal holderdebolder verliefd op jou. Je hebt zoveel energie, mijn kind. Mamsie heeft gelijk wanneer ze zegt dat je op mij lijkt. Ik ben een van de weinigen die mee kan draven op jouw tempo, de ganse dag door. Elke impuls die je krijgt slorp je op. Je doet dingen na, of gaat gewoon je gangetje en neemt risico’s als een echte stuntman. Wat je dan zo allemaal doet? Je staat recht, stapt aan de zetel en durft zelfs al de zetel te lossen en een stap te verzetten naar papa of mij. Je neemt de stoelen en duwt ze voort en stapt zo enkele stappen. Je klimt op de zetel. Ja, lees het maar nog eens: je klimt op de zetel. Vandaag had jij bijna een blauw oog en ik bijna een hartstilstand. Net op het nippertje heb ik beide kunnen vermijden.

Je woordenschat breidt enorm uit. “Tante” maakt nu ook deel uit van je vocabulaire, net zoals “JEEJ!” en “JA JA JA JA JA!”. We houden hier al ons hart vast voor het moment dat je met evenveel enthousiasme “neen!” zult zeggen. Je kan rollen met een bal in mijn richting en op de grond rijden met een klein autootje. Enorm schattig allemaal. Je groeit als kool. Maat 86 sinds deze week. Ik koop mezelf een ongeluk en jij krijgt overduidelijk al voorkeuren voor bepaalde kledingstukken. Tegenwoordig heb je ook een speldje in je haar en dat is van het het meest vertederende dat er bestaat. Elke keer opnieuw smelt ik en verzucht ik me “mijn meisje”. Yep, mama is nog altijd zot content dat je een meisje bent.

Terwijl ik schrijf denk ik na over de laatste maand en echt waar lieveke: er is niets negatiefs. Echt absoluut niets. Je slaapt goed, eet goed, drinkt goed en je bent zo gezond als een vis. Je charmeert je papa nog steeds met kusjes en knuffels en onderling gniffelen jullie tijdens het eten van olijven. Uw smakenpallet kent geen grenzen. De humor tussen jullie twee trouwens ook niet. Dagelijks doe je de papa brullen van het lachen en wanneer hij dat doet, dan straal jij. Zo geweldig om te zien. Mijn hart ligt meerdere keren per week in een hoopje op de grond omdat er zoveel liefde in mij zit voor jullie twee. Ik hield al zoveel van je papa, maar sinds jij er bent overstijgt het alles. Je leert ons liefhebben op een manier die we niet voor mogelijk hielden.

Emma, toch. De volgende brief is er één aan een meisje van 1 jaar. Het babygehalte gaat er razendsnel uit en ik weet dat je binnenkort een peuter zal zijn. Hierboven is een opsomming van de sprongen die je nam in amper vier weken en elke keer overvalt het mij achteraf hoe je zelf meer en meer je mannetje kunt staan in deze wereld. Hoe ik je (nu al) beetje bij beetje los moet laten terwijl jij met open armen en open hart de wereld in gaat. Je kent me nu al goed genoeg en weet dan ook wel dat ik al meer dan een keer met een krop in mijn keel heb gestaan, verbaasd door het kindje dat je wordt.

Nog deze maand. Nog een maand mijn baby’tje. Erna is het feest.
Onze jurkjes hangen al uit. Alles voor het feest is klaar.
Nu mijn hart nog.

Smoochies,

Jouw (emo)Mama