Dochter van haar moeder en beste vriendin van het kind in mij

Ze is tien maand en half. Vorige week dinsdag laste ik een mama-dochter dag in. Meisjesdag, een dag vol activiteiten waar zij en ik zot van zijn. De dagen ervoor plande ik al in mijn hoofd vanalles in en er was zelfs bijna een aftelkalender. Al een chance dat ik te lui ben om zoiets te maken. De dinsdag brak aan en ‘s ochtends vertrok ik met de baby richting mijn ouders. Feestdag, iedereen was er thuis, dat komt niet zo vaak voor, dus we genoten van alles rond ons. Emma genoot ook, want mijn mama heeft er haar missie van gemaakt het kind te voederen. Emma vindt de missies van mijn mama leuk en kan zich daar helemaal in vinden. Match made in heaven, die twee.

Na het eten trokken we richting Oostende. Dicht ingepakt stapten we door het sprookjesbos in ‘t Leopoldpark (ge weet wel, niet ver van Dikke Mathilde) en Emma besefte er misschien niet veel van, maar het deed gewoon deugd om samen te stappen en te praten. Erna gingen we naar het centrum. Oktoberfoor! Hoogmis aan de kust en meteen een gigantische katapult naar mijn kindertijd. Haar peter (mijn broer) was er ook met zijn lief en samen gingen we op schok.

Je hebt van die baby’s die overweldigd raken door licht en muziek. Door drukte, veel volk en een overload aan geuren en impulsen. Dan is er Emma, dochter van haar moeder, die alles in zich opneemt en er hyperactief-enthousiast-content van wordt. Met open mond keek ze naar de Take-Off en ik zag haar peinzen “later als ik groot ben, dan ga ik er op”, dus beloofde ik daar plechtig dat het binnen een paar jaar aan ons was. Ze lachte. Erna zetten we verder naar de eendjes. Ze doet dat graag, eendjes vangen, en goed ook, dus smeet ik er 10 euro tegen zodat ze meteen 29 stuks kon vangen, want 13 stuks, dat is pas echt voor baby’s. Daar doen wij niet meer aan mee. 29 eendjes en boten werden gevangen. Het kind lachte, gierde en was mega-enthousiast. Ik deed mee en mijn broer trok foto’s.

Toen was er nog het hoogtepunt. De draaimolen. Weet gij wel hoe tof dat is? Een draaimolen? Daar kunt ge op een paard zitten en in een auto en een vliegtuig en muziek en alles flikkert en iedereen zwaait en er is een bal! En. Een. Flosh. OHMAGOD. Hou ons tegen of we gaan er nooit meer af. De peter kocht drie tickets en wijle weg. Eerst het paard, dan een auto en dan nog een auto. Ze stond recht in de auto’s en zwaaide zoals een prinses. Ik zei dat ze voorzichtig moest zijn en zij lachte mij uit (ze is nog te klein om met haar ogen te rollen). Ze gierde het uit en deed ontelbare keren van “Mama! Dada! Bal! Oh! Oooh! OOOOHHHH!!” en ik deed mee.

We hadden zoveel leute, dat kunt ge amper geloven. ‘s Avonds hebben we de oren van het lief (de papa) zijn kop getaterd. We hebben nog eens gedemonstreerd hoe we zwaaiden naar iedereen en we toonden onze prijzen en alle foto’s. Wat een dag. Kent ge dat? Zo’n dag om in te kaderen? Het was er echt zo een. Zij is de beste vriendin van het kind in mij en ik hoop echt dat dat altijd zo zal blijven.