Dinsdag! Hier zijn we weer. Nummer 65 al. En zeggen dat het lief zich afvroeg of ik dit wel wekelijks ging kunnen vullen toen ik indertijd mijn idee deelde over deze rubriek. Je kan toch wel zeggen dat ik mezelf ondertussen bewezen heb. Deze week is het al licht om 7u30 ‘s ochtends. De lente komt eraan en zeker als we even de gevallen sneeuw negeren. Ik heb zo’n genoeg van de donkerte. Dan rest er mij nog één ding: jullie een geweldig, fantastisch en fenomenale vrouwendag wensen.
Vuistje, vrouwmens, want vrouw zijn: gij doet dat goed.
Geweldig
- Quasi alle was is gedaan. Maar echt compleet gestreken en in de kast en enkel maar lege wasmanden. Een staande ovatie lijkt me hier wel gepast.
- Terug werkzoekend zijn en met een angst zitten van ‘misschien vind ik wel geen werk’. Dezelfde dag nog vier job aanbiedingen krijgen. Yes.
- Groenten van de markt. Drie (3!) euro voor een gigantisch pot soep en ons avondeten. We moeten dringend kijken voor dat abonnement bij de lokale boerderij. Meetjesland for the win.
- Emma die groeit, in elk opzicht. Ze evolueert en het lief en ik durven al eens voorzichtig opgelucht ademhalen. Een kwartier in haar wipper, een half uur ik haar park en al eens een uur, overdag, in haar bed. Nog eventjes en ze gaat studeren, ge zult dat zien.
- De postbode die maar pakketjes met kleren blijft droppen voor Emma. Ik ben daar ZO content over. Nooit geraak ik dat beu!
Gênant
- Het lief die de luiers aanvult. Hem op de vingers tikken omdat de luiers in de lengte in het luiermandje moeten gestapeld worden en niet in de breedte. Zien hoe het lief met zijn ogen rolt en het mandje 90 graden draait. Met het schaamrood op de wangen sorry zeggen en zijn lachsalvo ondergaan. Onze luiermandjes zijn vierkant. Logica is voor losers.
- De zaterdagnamiddag een uitstap plannen. Stressen omdat de dochter wat lastig is door vaccinaties. Alles tot in detail voorzien, man en kind in de auto laden en vertrekken. Onderweg zien dat mijn nagellak afgebladderd is. Knalrode nagellak die op elke nagel tot halverwege vergaan is. Zo marginaal en schaamtelijk, zeg. Nog nooit meegemaakt. Ik had wel spuug- en moedermelkvrije kledij aan. Een kleine overwinning toch wel.
- Een filmpje op Facebook zien van een osteopaat die toont hoe je baby’s moet verversen zodat ze geen darmkrampen krijgen. Niet hun benen de hoogte in, want dan druk je de ingewanden samen. Neen, rollen op hun zij is veel beter. De logica ervan inzien en onder het motto ‘niet geschoten is altijd mis’ dat ook proberen. Emma vastnemen, draaien en los op haar buik met snoet naar beneden op het kussen kwakken. Het kind ging in twee van het lachen en ik had letterlijk de daver op mijn lijf van het verschot. Ge moogt eens raden wat wij hier nooit meer gaan proberen. Tip: verschonen, draaien, kussen.
- Met de dochter in de draagdoek naar de huisdokter gaan omdat ze er lang genoeg over deed om te slapen. Wanneer een baby slaapt wek je die niet. In de wachtzaal zitten met veel te veel volk wanneer de dochter wakker wordt. Het lief bellen zodat hij haar komt halen. Eens ze weg zijn achterblijven met haar muts en fopspeen. Uit gewoonte die tut in mijn eigen mond steken en dat pas doorhebben na veel te veel tijd, en dan nog enkel omdat ik een vraag beantwoordde met dat ding in mijn mond. Sorry, mensen van Sint-Laureins. Ik beloof dat ik mijn tutje dit jaar meegeef met de Sint.
- Een nieuwe geweven draagdoek kopen. Er veel te veel geld voor betalen omdat die doek werd gemaakt op Emma’s geboortedag en er maar 6 van bestaan. Zo fier als een gieter zijn wanneer de doek er is. Zorgen dat de dochter en ik outfits aan hebben die passen bij de doek wanneer ik die voor het eerst ga knopen. Na een half uur en ruzie met de dochter al bleitend opgeven. Geloof me of geloof me niet, maar dat kind heeft karakter. Pfoeh. Voorlopig is ze geen fan van die ene draagdoek. Al een chance heb ik ook een karakter en meer ervaring dan haar. Benieuwd hoe dit zal uitdraaien. “May the odds be ever in your favour”, baby.
Hahaha, die tut in uw mond. Ik vind het eigenlijk al wel straf dat je het pas merkte toen je een vraag moest beantwoorden en niet omdat iemand in de wachtzaal de slappe lach kreeg 😉
En hoera voor alle was gedaan (tips zijn welkom; wij zijn met twee volwassenen zonder kinderen en het lukt ons nog niet) én voor de jobaanbiedingen (al vraag ik mij wel af hoe ge werkloos kunt geraken tijdens uw zwangerschapsverlof, dat mag/kan toch niet of mis ik ergens iets?).
Leuke blog! Wat ik me afvraag… waar laat jij je zo gaan onlineshopgewijs voor je dochter?
Hebt ge ondertussen al kunnen kiezen tussen de werkaanbiedingen?
Enneuh, ik ga je mijn doosje kleren hoogstpersoonlijk afgeven over een 2tal weken 😉
Was aan de kant zeg. Ik heb dat nooit voor mekaar gekregen tijdens mijn zwangerschapsverlof (maar ik ben dan ook al na 4 weken weer gaan werken, stommerik die ik ben)
Ik vind dit echt zo’n zalige rubriek!
Wauw, 4 aanbiedingen in 1 keer? Hoe maak je dan in godsnaam de keuze? 🙂
Da mag toch eh, zo’n keer of drie “Waddeeeee?” uitroepen, bij het lezen van je post?
– Alle was gedaan? Gebeurt hier nooit ofte nimmer.
– Vier jobaanbiedingen op éénen dag? Ook nooit. Wel ga ik komende vrijdag solliciteren. May the odds be in my favor…
– Een tut van Emma in je mond zonder dat je het doorhebt? Oef, dan ben ik toch niet de enige. Ik loop namelijk ook af en toe onwetend met de tut van Arthurs neefje rond. Zucht…
Vier jobaanbiedingen in een dag? Gij heldin!
En de tut in uw mond = moehahaha!
Haha, luidop gelachen met het pampermandje :-).
Succes met de jobaanbiedingen, dat komt helemaal goed!
Proficiat voor de was en de jobaanbiedingen! Die tut in uw mond. 😀
Wat leuk om te lezen (eerste keer dat ik hier reageer)! Maar ik blijf mij erover verbazen hoeveel mensen er nog strijken, de dag van vandaag. Ik ben daar van de ene op de andere dag mee gestopt, en wat een genot! 🙂
Dat mandje. . Herkenbaar. Moet het lief hier ook elke keer aan herinneren. Perfectionistisch much 😊.
Mijn derde dochter van bijna 11 weken slaapt overdag nog steeds op mij.. beste bed hoewel zonder aerosleep. Dat uw dotje al eens in haar bedje slaapt geeft me moed. Zo zie je maar..ook een derde dochter brengt nog onzekerheden.
Op 13 weken deed ze dat plots af en toe eens. Zolang ze weet dat papa of ik in de buurt zijn durft ze al eens plat slapen. Dat geeft courage. Gestaag verbetering op elk vlak. Langzaam maar zeker.
Succes!