Geweldig & Gênant 61

Op dit eigenste ogenblik slaapt de baby even en zou ik administratie, YNAB, de vaat, decoratie voor babyborrel, de was, of iets van de honderd andere dingen moeten doen die op mijn to-do lijst staat. Ik ben aan het bloggen, dus wil dat zeggen dat alles even nen welgemeende fuck you krijgt. Ik ben hier op ‘tineternet veel te stil naar mijn goesting en dat terwijl ik meer dan ooit zoveel te zeggen heb. Ontelbaar veel posts werden geschreven in mijn hoofd, maar daar blijft het bij. Hopelijk komt daar vanaf nu wat verandering in, en anders zal ‘t binnen een anderhalve maand zijn. Na drie tot vier maand is het namelijk gedaan met de krampjes, dus in het slechtste geval is het tot dan. Laat ons hier maar beginnen, want het is dinsdag en ik heb jullie gemist.

Geweldig

• De dochter die mij onmiddelijk herkent en zelfs al begint rond te kijken wanneer ze nog maar mijn stem hoort.
• De regen horen tikken op de dakkoepel terwijl ik met de dochter snooze gelijk een pro
• Alle cadeautjes en kaartjes die we hier kregen van jullie daar, de lezers en blogtantes. Crea Bea’s for president, want die maken van mijn dochter the best dressed kid in town! <3
• Het geduld dat jullie hebben met mij en alle liefde die in mijn richting komt, zelfs via Twitter. Ouders zijn de beste, zelfs al doen we allemaal van #teamnosleep
• Hoe geïnspireerd alle koppels geraken door de schoonheid van ons kind. Er zijn maar liefst 4 baby’s onderweg die verwacht worden in het groot verlof en op dit eigenste moment worden er drie baby’tjes voorzien van hun finishing touches in mama’s buik. Spannend! Ik neem het jullie niet kwalijk, zo’n schoon meisje als dat kind van ons werkt aanstekelijk. Ik versta dat.

Gênant

• In de donkerte van de nacht zoeken naar mijn bril. De gsm nemen als licht om mijn bril te zoeken. Die eindelijk vinden, opzetten en kunnen lezen hoe laat het is aan de overkant van de kamer. Met wat gezucht de routine met de dochter opstarten.  Pamper – fles – boer – bed – slaap. Tijdens stap twee tijd hebben om na te denken en beseffen dat ik het uur gewoon kon afgelezen hebben op mijn gsm. Dat komt natuurlijk door mijn lidmaadschap van #teamnosleep. Zolang de dochter een pamper aan haar poep heeft en niet op haar hoofd spreken we hier over een geslaagde missie.
• Op weg zijn naar mijn ouders en de cd van Elbow willen beluisteren. De CD amper in de speler krijgen en er niet in slagen om dat spel “Play” te doen zeggen. De CD uithalen en die eens afvegen. Helaas. De CD uithalen, beasemen, opblinken en terug proberen. Tevergeefs. De speler uit doen en weer aanzetten. De CD eruit halen, alles uitzetten, terug aanzetten en de CD er terug in steken. Weer error. Eens goed vloeken en in een colére de CD op de passagierszetel lanceren. Opmerken dat er niet CD maar DVD op dat schijfje staat. Soms is het leven gewoon te moeilijk. 
• Van mijn ouders terug naar huis rijden. Om thuis te geraken heb ik de E40 nodig, afrit Aalter. Dat is een behoorlijk eindje rijden, maar de dochter wordt daar rustig van, dus is het zoiets van “Elk nadeel heb zijn voordeel”. Genieten van de rust in de auto en stilletjes meezingen met Het Zesde Metaal. Opeens een tankstation zien en beseffen dat je veel te ver zit. Smsen naar het lief dat je wat later zult zijn. Zo’n afrit of drie later, om exact te zijn. Ik was voor een keer de weg niet kwijt, dat is al iets en gelijk ik hierboven al zei: soms is het leven moeilijk.
• Met de 3 weken oude baby, de zus en een vriendin gaan shoppen in Oostende. Een kleedje van de Melkbrigade scoren en zot content zijn (ze groeit daar wel in). De dochter na het shoppen uit de draagdoek halen en in de Maxi Cosi zetten. Het soort kind hebben de daar NIET mee akkoord is en dat ook vol overtuiging laat horen. Lees: uw trommelvliezen kapot krijst). Rap willen vertrekken omdat ze zou stoppen met door de geluidsmuur te gaan. Los op een andere auto rijden en in plaats van te schrikken eens met mijn ogen rollen. Ook dat nog, zeg. Het viel mee. Ik ging niet rap, de mijnheer ging niet rap, het was bumper tegen bumper en we hebben het er zo bij gelaten, want er was geen noemenswaardige schade. Tien meter verder stopte zelfs de dochter met wenen. Hoera! 
• De dochter die wat begint te neuten en te kniezen nadat ik ze verschoond heb. Er tegen praten en lachen en dan toch streng en vastbesloten “Keep the drama for your mama!” zeggen. Beseffen dat jij nu ‘the mama’ bent. Dju toch. Suggesties voor andere stopzinnetjes zijn steeds welkom hier beneden of per gele briefkaart.