Het lief heeft een deken. Het is een eenpersoons-donsdeken dat oud is. Het zit in een overtrek die nog ouder is. Zo oud dat het wit al beige is geworden, ook al heb ik dat spel al meerdere keren gewassen op 90 graden met elk mogelijk (was)product. Mocht ik kunnen, ik waste het op 500 graden. Ik weet zeker dat het een oud deken is, want de afmeting is 120x190cm. Geen idee wanneer die ophielden te bestaan, want zelfs Google weet het niet. De overtrek die er rond zit is ook oud. Hoe ik dat weet? Het is een exemplaar met koevlekken. Hier laat ik efkes een pauze zodat ge kunt lachen… Koevlekken, dus. Weet gij nog wanneer dat mode was? Ik meen mij te herinneren dat dat ergens in de jaren 90 was dat iedereen opeens vanalles had met koevlekken erop. Destijds vond ik dat al dom en dat vind ik nog steeds, maar dan nog iets meer.
Eerst wist ik niet dat dat deken bestond. Erna ben ik dat vluchtig tegen gekomen en is dat al even vluchtig in een verhuisdoos beland. Op een of andere manier die ik mij niet meer voor de geest kan halen is het deken terug boven gekomen na de verhuis en heeft het een prominente plaats opgeëist in onze zetel. Sindsdien spreek ik consequent over ‘DAT STINKDEKEN, VENT’, ook al stinkt dat niet echt. Toen ik sprak over weggooien werd het lief een beetje zot, want dat is ZIJN stinkdeken. Toen ik zei dat het een muf stinkdeken is keek hij alsof Club Brugge een match verloren had tegen Anderlecht en believe you me, dat is een blik die je niet wil zien. Toen ik opteerde om er een nieuw overtrek voor te zoeken stemde hij toe en toen kwam ik te weten dat de afmetingen dateren uit BelgischeFrankTijd. Toen moest ik bevallen van een dochter.
De dochter. De appel van mijn oog. Mijn dotje. Het liefste, beste, schoonste en meest fantastisch ingrijpende dat mij zomaar kwam overvallen. Dat geweldige hoopje liefde besliste om verliefd te worden op het stinkdeken. Om er zich in te wikkelen. Om er zalig in te slapen en te snoozen, ook al is dat enkel overdag onder streng toezicht. Of ze nu in haar wipper zit, of in het borstvoedingskussen of nog anders: leg het stinkdeken over haar en het kind wordt overvallen door een oase van rust. Het stinkdeken blijft dus voor onbepaalde duur in ons leven. Wanneer ge op onze foto’s wat koevlekken ziet weet ge nu dus hoe dat komt. Het lief en zijn geur zitten daar voor iets tussen. Het feit dat de dochter nog niet goed kan zien ook. Zeker weten.
Eens aan een ‘creabea’ vragen om een nieuwe hoes te naaien eh 😉 😉
Iedereen mag zich melden hoor! Ik vergoed wel 🙂
Hihi, ik kan begrijpen waarom je het weg wilt, maar keischattig is het wel!
Ik zou zeggen, ik probeer er eentje te naaien, maar aangezien dat mijn eerste naaiproject zou worden, betwijfel ik dat je daar blijer van gaat worden dan van een koevlekkendeken 🙂
Hahaha :p
Wat we al niet verdragen voor de liefde he? 😉
Ik wil voor dat boeleke wel ne keer achter de naaimachine kruipen zenne 😉
Mahaha, hilarisch!
Kijk, laat het lief genieten van zijn overwinning, dacht dat zal niet vaak voorkomen. In het begin toch niet.
En verder heb ik de post speciaal luidop voorgelezen voor mijn lief, en hij vond het helemaal geweldig.
Jullie zijn allemaal de max, zonder, maar vooral ook mét stinkdeken.
Hier is er óók een koevlekdeken, nu ja, een dekbedovertrek… in 2persoonformaat dan wel. Dat ziet al even grijs als dat van u waarschijnlijk en de stof is op sommige plaatsen versleten dat het spontaan scheurt. Gelukkig geen hechtingsissues. En ik ga dat dus ook zeker niet bovenhalen als Ukkie er is, stel u voor dat ik het ook heb vlaggen 😉
Het heeft iets te maken met het zicht van baby’s. I. van Kerygma wist ons dat te vertellen. Hier:
>> hierzie. << Tot 2 maand zien baby’s verschillen in vorm, grootte en patroon. Ze verkiezen op dit moment vrij eenvoudige patronen en kijken vaker naar de omtrek dan naar het binnenste van het patroon. Ze laten zich boeien door sterk contrasterende tekenpatronen, liefst met zwarte en witte vlakken. De afstand tot de objecten is belangrijk. Voor pasgeboren baby’s mag de afstand niet groter zijn dan 15 – 25 cm. Vanaf zes weken, mag dit 30 cm zijn. Vanaf 2 maand mogen de patronen ingewikkelder worden. Je baby heeft een voorkeur voor: gebogen lijnen en vormen. het binnenste van het patroon, niet de omtrek van een patroon. Bijvoorbeeld bij een gezicht kijkt je baby naar de ogen, neus, mond, en niet naar de omtrek van je gezicht. op vlak van kleur is het nog steeds het contrast tussen wit en zwart dat de aandacht trekt. Pas vanaf 4 maand begint een baby kleuren te onderscheiden, voornamelijk (fel)rood. Nog steeds zal een baby gebogen vormen verkiezen boven rechte. Baby’s van vier maand zoeken in hun omgeving naar visuele stimuli. Ze richten hun aandacht zowel op voorwerpen dichtbij als op afstand. Het diepteperspectief begint zich nu ook te ontwikkelen.
Klopt als een bus! Mijn zoontje is zwaar slechtziend en kreeg heel lang stimulatie met zwart-witpatronen.
Geweldig goed gezien van het lief!
Laat die hoes! Leve de jaren ’90, leve de vaders, leve dat dierlijke geurinstinct, leve die ruwe patronen. Je hebt de niche in babyland ontdekt, ik zou meteen een productielijn opstarten.
Je weet toch wel dat dochters ‘vaderskiendjes’ zijn hé 🙂
Ik ben zelf een, dus ja 😊
Prachtig! Van harte gefeliciteerd met jullie kleine wonder!