Er wordt vaak wat geschreven over de raad die anderen u als ouder geven en er is inderdaad wat van te vertellen. Dagelijks krijg ik nog steeds de zotste dingen te horen onder het motto “in mijn tijd deden we dat zo” of een andere raad die de ultieme tip bevat. Meestal knik ik of zeg ik “uhu” en doe ik sowieso mijn goesting. Er is er maar één mama van Emma, imho, en dat ben ik. Ondanks alle fluttips is er ook echt goede raad en die is goud waard. Dat advies verdient eindelijk ook alle aandacht. Vandaar deze post. Wat goede raad die ik kreeg en ook echt goede raad blijkt te zijn.
- Schaf u van dat soort schelpen aan voor over uw tepels.
Ze had gelijk, die dingen zijn goud waard, behalve als ge u bukt. - Ge kunt soms schoon dingen vinden op kiabi.be.
Soms? Hahaha. Een beetje bankroet, maar. - Loop recht na je keizersnede, want wanneer ge loopt als Quasimodo dan geneest die wonde trager.
In het ziekenhuis heeft zowat elke verpleegster gelachen omdat ik dat telkens luidop herhaalde tegen mezelf. Le Coeur haar gesprekjes zijn goud waard. - Wees niet teleurgesteld als er niet veel uitkomt. Heb geduld. Hoe vaker je kolft, hoe meer er uiteindelijk zal uitkomen. En elke ml telt!
Mantra. Sofinesse x1000 als het aankomt op kolftips. - En als het niet langer houdbaar is: stoppen met kolven zonder schuldgevoel. Je hebt je uiterste best gedaan. Meer kan je van jezelf niet verlangen!
Ook op Twitter is het advies van sommige moeders echt wel goed advies. - Wij weten allemaal nog dat het begin echt moeilijk is.
Wijze nonkels op nieuwjaar zeggen het gelijk het is en dat voelt goed. Zalf voor de ziel. - Probeer u emotioneel wat af te schermen. Uw babytje heeft pijn en dat is erg. Ik snap dat zoiets je raakt, maar weet dat je een goede mama bent. Zeg tegen jezelf: “Ik heb gedaan wat ik kon, ik hou van mijn dochter en ze heeft pijn. Dat is erg, maar ik heb gedaan wat ik kon doen en ik kan nu niet meer doen dan er zijn voor haar”.
Dat werd midden in de nacht verteld tegen mij op de materniteit omdat ik minstens evenveel weende als mijn dochter. Ondertussen zeg ik dat soms tegen mezelf wanneer weer dreig over mijn toeren te geraken omdat Emma weent. - Pakt maar evenveel tukjes als uw dochter.
Het lief zijn collega. - Lees het boek: ‘Oei, ik groei!’.
Het lief zijn collega’s zijn echt goud waard. - Mocht ik van u zijn, ik zou toch maat 50 ook inkopen.
Mijn gynaecoloog en ze had gelijk ook. - Je kan je baby niet verwennen. Onthou mijn woorden, want velen zullen mij tegen spreken.
Onze kinderarts. - Geniet en neem duusd foto’s per dag.
Een vriendin die mij goed kent. - Volg je gevoel als ouders. Jullie beslissen wat het best is volgens jullie.
Meerdere ouders vertelden het ons op verschillende manieren. Het zorgde ervoor dat het lief en ik knopen durfden doorhakken puur op ons gevoel. - Als ‘t niet gaat, belt nen keer.
Onze maten, meerdere zelfs. Het voelt goed te weten dat ze er staan voor ons, met kookpotten, kuisgerief en courage. Annelore gaf me trouwens genoeg peptalk voor een heel leger. Iets van rots en een branding. - De eerste drie maanden zijt ge een zombie. Dat is bij iedereen zo, ge moet daar gewoon door.
En nog maar eens: een collega van het lief.
Ge zult zien, er zit raad tussen die jullie als lezers of blogtantes gaven. Merci daarvoor, ge zijt een beetje mijn held van de week. En gij ook. Gulder allemaal. Het bloggen gaat moeilijk soms. Daardoor is er ook goed advies die hier niet tussen staat. Mijn mama en schoonzus spannen daar wel de kroon, denk ik. Of Bobonne met haar “Ge hebt gelijk met uw draagzak, hou ze maar dicht bij u, daar is ‘t best”. Het is op dit moment namelijk 21u16 op woensdagavond en in nieuwe-ouders-land komt dat overeen met graaf-feestje-gehad-veel-gezopen-niet-geslapen-maat IN HET KWADRAAT. En toch is het het beste wat mij ooit overkwam. Dat werd ons voorspeld trouwens, door haar en haar lief. Ze hadden gelijk. Zoveel gelijk. Toen wisten we dat niet. Nu wel.
En dat aanbod blijft gelden he💕😘
Die ‘raad’ zal ook komen van Kind en Gezin (ofte ‘Kind en Onzin’). Kans is trouwens heel erg groot dat die regelrecht ingaat tegen alles waar je tot dan van overtuigd ben. Laat je niet doen, doe alsof je luistert, en blijf je eigen zin doen. Eigen ervaring, bij consultatie op 6 maanden (dochter kreeg borstvoeding): “Zo, dan drinkt ze al Nan Pro 2.” IK: ‘huh? dat ken ik niet.’ (bewust trouwens!) Deze vraag op 4 verschillende manieren gekregen, waarop de dokteres gefrustreerd uitriep: ‘Ja, maar wat drinkt ze dan?!’ Dat ik ze borstvoeding gaf, zag ze echt niet als mogelijkheid. Echt, ik had moeten antwoorden: “Koffie of thee, zoals iedereen…”
Haha, de raad van K&G. Ook nooit niet echt gevolgd. Was goed om gratis onze dochter te laten meten en wegen (al klopt dat ook niet altijd want plots was ze gekrompen :o) en voor de gratis verplichte spuitjes. De rest was het horen, ja knikken en zelf doen wat het beste leek/lijkt. De beste tips krijg je trouwens van mensen die je kent en zelf reeds ouder zijn geworden en dan nog is elk kindje anders.
Gewoon genieten van de momenten die komen en je zal zelf wel direct merken waarom Emma weent. Want daar zijn ook veel soorten want een hongerweentje is iets helemaal anders als eentje waarin ze haar tutje niet direct vindt.
Bij het meten moet je soms idd een oogje in het zeil houden. Ook die van ons zou gekrompen geweest vorige meting…
Amai, wat lijkt dat plots al zo ver weg allemaal. Dus hier nog een goede tip: geniet van de fijne momenten, want man wat worden ze snel groot. (cliché, cliché, maar wacht maar, binnen een paar jaar smijt ge hier een blogspot online om mij gelijk te geven 😉
Zooo waar, al die goeie raad is echt goeie raad! Mag ik er via deze weg ook nog geven, ge moogt zelf uitmaken of het goeie raad vind of dat ge het negeert als spam 🙂
Om er eentje wat extra body te geven: Ge kunt een kleintje niet verwennen en 6 maanden is zeker niet de grens!!
En nog eentje voor binnen enkele maanden… heeft ne kleine honger ‘s nachts, geef ze dan eten. Nachtvoedingen stoppen niet per definitie op 6 maanden (zegt een moeder met een kleine van 1.5 jaar die ‘s nachts nog geregeld een volle fles melk achter haar kiezen steekt, overdag zeer goed eet en geen grammeke vet te veel heeft ;-))
“Volg u instinct, jullie zijn de ouders” en “je kan ze niet verwennen (voor de eerste 9 maanden, zei mijn dokter)” zijn mijn favorieten! Slechtste raad: “als u kind weent, moet ge het eens goed laten wenen, dat is goed voor de longskes” (ja, in de jaren ’40 werd dat waarschijnlijk gezegd, oma”) Nog nooit toegepast, zou ook niet lukken met mijn week moederhart 🙂
zo’n schoon boeleke 🙂
Wat een dotje en dat is inderdaad allemaal gouden raad. Uw baby kunt ge idd niet verwennen maar pas op als ze wat ouder zijn hahaha
Wat een dotje! Ze is echt om op eten 🙂
Geniet maar volop van het ouderschap en zend maar veel babyspam blogland in 😉 (makes me smile!)
Je titel zegt het helemaal. En wat een wolk van een baby, zeg!
go for it!
Ik wil terug naar mijn “jonge mamatijd”! Als ik dat hier allemaal lees, krijg ik verdorie heimwee!
Ik ben ondertussen al op omaleeftijd 😉
Ge gaat dat goed doen allebei. X
Hahaha… al die ‘goede raad’… wat voor de ene helpt is crap voor de andere… maar het is allemaal met de beste bedoelingen en hier en daar zit er toch wel iets fantastisch tussen… aan jou om uit te zoeken wat dat voor jullie is… en wat nu voor Emma gouden raad blijkt te zijn, is voor (wie weet ooit) nummer 2 dan weer totale onzin… zalig toch?!
Wat ik bij mijn oudste graag had gehoord was ‘baker je kind in’ als het veel weent/niet goed slaapt… da kind lag uuuuuuuuuren te huilen… achteraf (vééls te laat natuurlijk) besefte ik dat da kinderbedje waarschijnlijk veel te groot moet geweest zijn… inbakeren had ik moeten proberen… maar ja… da had waarschijnlijk nog nie geholpen… ze is ondertussen richting de 20 aan’t gaan en ‘t slaapt nog nie gelijk of ‘t moet zenne 😀
Volg je gevoel is eigenlijk de beste raad die ik je kan geven… ook al druist dat in tegen wat er gezegd wordt in de boekskes…
Veel succes, je redt het wel!
Kathleen
x
als het niet meer gaat, stoppen met kolven zonder schuldgevoel, dat is een hele goeie.
Je bobonneke is een schat, dat is veel leuker om te horen dan “amai, ga zijt ze nu genoeg aan het vastpakken en zoenen voor de komende 20 jaar” en variaties daarop…
Zombie zijn kan ook vier of vijf maand duren, maar er komt een eind aan. Als je dat kunt onthouden is het overleven stukken makkelijker.
En nog één praktische tip: die enveloppehals aan een body’tje, dat is omdat je je kindje dan uit het body’tje kunt halen langs het hoofdgat (armpjes eruit, dan body naar benden zodat buik en rug al bloot zijn) en de explosieve kaka die uit de pamper druipt niet over het rugje gesmeerd moet worden bij het kleertjes uitdoen. Dat kwam ik pas te weten als de jongste al kaka deed op het potje, ruimschoots te laat dus…