Neen, nog niet bevallen. Sorry voor het vals alarm mocht het u getroffen hebben. Onze auto stond inderdaad niet thuis dit weekend, want we waren bij mijn ouders de kerstversiering aan het hangen. Vandaag was ik ook quasi een ganse dag weg, want mijn tante is op 2 december overleden. Dat laatste verklaart meteen de stilte op social media en de blog. Laat ons hopen dat de volgende stilte er een is die inderdaad voortvloeit uit een geboorte, en liefst die van mijn eigen dochter. Ons Bobonne (en duusd anderen) zei: “Aftellen hé, die laatsten maand is de laatsten dag” en wat heeft ze gelijk. Morgen trouwens terug naar de gynaecoloog voor een fotoshoot. De allerlaatste, als Frankie op schema blijft. Zo zotjes. Mama. Ik. MAMA! Hashtag flippen.
Geweldig
- De #kerstruil mails zijn de virtuele deur uit. En nu allemaal op pakjesjacht.
- Voelen hoe Frankie week na week meer en meer beweegt en reageert op haar omgeving.
- Het lief is naar de Colruyt achter 100 flessen cava geweest. Geniaal. Niet verslaafd hoor, we hebben het alleen nodig.
- Hoe iedereen meeleeft. Maar echt mensen allemaal. Per mail, sms, telefoon, vol knuffels en giechels, messenger, whatsapp, Twitter, … Niet te schatten hoe groot #teamfrankie is en ik ben ZO content daarvoor. 1000x merci, allemaal.
- Zelfgebreide mutsjes van oma voor Frankie.
- Mijn broer die op reis is naar Londen en een paar uur na aankomst al laat weten dat ze een kerstpyjamaatje hebben gekocht voor hun petekind (ons dochter).
- Zondag is er #boostyourpositivitybrunch! Whoehoew!!!
Gênant
- Naar het toilet gaan bij de ouders. Uit het toilet proberen te komen en de deur niet volledig open krijgen. Denken dat er pestkoppen bezig zijn en vragen dat ze het stoppen. Nog eens tegen de deur duwen. Nog eens door de deuropening proberen te geraken en ook onmiddelijk beseffen dat het nooit zal lukken. Het lief roepen en hulp vragen. Zien hoe hij begint te lachen en eerst iedereen roept om een keer te komen kijken en ook te lachen. Uiteindelijk zelf de deur open krijgen. Bleek dat de buis van de stofzuiger weggegleden was en de deur blokkeerde. Ge kunt het hem niet kwalijk nemen, het was een grappig zicht. Ondertussen spreken we hier over een Rominijlpaardsituatie.
- Bij de ouders de kerstboom versieren samen met de zus. Bezoek dat binnen komt en even een praatje slaat. Zeggen dat ze maar door moeten steken naar de keuken. Merken dat ze blijven staan en een hand op mijn schouder voelen. Het niet goed snappen en een licht trekje naar achter gewaar worden. Rond kijken en merken dat niemand kan passeren omdat ik met mijn buik de weg volledig versper. Normaal kan daar gemakkelijk twee man en een paard door, maar nu was de zetel verzet door de plaatsing van de kerstboom. Voor alle duidelijkheid: dit was een kerstboomsituatie en geen Rominijlpaardsituatie.
- Koffie willen nemen van de grotemensenthermos. De grotemensenthermos is zo’n gigantisch ding met een pomp. Vol enthousiasme drukken op de pomp, maar hopeloos te laat komen met de koffietas. Koffie gieten over het tv-bakje en naast de tas. Het lief dat te hulp schiet zonder morren en ik die wat rondschuifel en verontschuldigend kijk. Oh well, c’est la vie. La vie de Romina ohlala.
- Alle geboortekaartenveloppen (wat een woord) op voorhand klaar willen steken. Een systeem uitdokteren om dat logisch te doen zonder fouten en gestructureerd. Bedenken hoe ik alles exact zal aanpakken en dan een opmerking krijgen van het lief over verstrooid zijn en organiseren. Een beetje door het lint gaan want WATDENKTHIJWEL? Het lief dat droog antwoordt: “Ge vult er elke dinsdag een blogpost mee”. Say what? Oh no he didn’t? Oh Jawel. Het lief heeft deze rubriek tegen mij gebruikt. He did. Uhu. I know. Hij weet het ondertussen ook. Tussen ons gezegd en gezwegen: het heeft nog lang geduurd, maar het zal toch niet te gauw opnieuw gebeuren.
- Op bezoek zijn bij Mama en Papa MC en enthousiast in een gesprek verwikkeld zijn. In alle nonchalance en vol enthousiasme terloops de echte naam van Frankie verklappen. Gedurende een fractie van een seconde oogcontact (vol paniek! OH FUCK!) maken met het lief en het geprek verder zetten. Dat met die neus dat bloedt. Een paar uur later hebben we gevraagd of ze het hadden opgemerkt. Negatief zo bleek, gelukkig maar. Mama MC is ondertussen nog steeds ambetantig (zelfs terwijl ze dit leest, hallokes!) omdat ze het moment gemist heeft. Ha! Het was gênant, maar nu eigenlijk ook wel geweldig.
Zo spannend zeg! Heb je een voorkeur van dag om te bevallen als in liefst op Kerstdag zelf, een week eerder mag ook, 10 dagen later mag ook of is het meer van hoe vroeger ik ze kan leren kennen, hoe beter? (is dit trouwens een vreemde vraag?)
Kom je zondag? Stel je voor dat daar dan… Dat zou een brunch om nooit te vergeten zijn, hé!
Mailtje ontvangen! Ik begin al te brainstormen.
Mochten we je hier niet meer zien: doe dat goed, hé! 🙂
Xxx
Mijn voorkeursdag? Gisteren. Hahaha. Hoe rapper hoe liever 😄 (geen vreemde vraag). En ik kom zondag!
en als je er niet bent weten we hoe laat het is …
Ik meen mij te herinneren dat er op deze blog zwart op wit een zinnetje ronddwaalt dat jullie het altijd over Frankie zouden hebben, zodat jullie je niet verspreken. Oeps 🙂
Maar als teaser telt de anecdote wel. #zooobenieuwd!
Oh nee, dat laatste! Chance dat ze het niet gemerkt hebben seg (al zou ik in mama MC haar plaats ook wel lastig lopen omdat ik het gemist heb).
En spannend jong! Nu is eigenlijk ideaal he: Sinterklaas is al gepasseerd en Kerst moet nog komen, dus dan verjaart ze er mooi middenin i.p.v. op één van die feestdagen (wat op zich ook niet uitmaakt, maar ik vond het als kind wel tof dat ik mijn verjaardag niet moest “delen” met een feestdag).
Oei, ik heb geen mailtje gekregen voor de #kerstruil. Is mijn inschrijving niet aangekomen bij jou of jouw mailtje niet bij mij?
Spannende tijden! Ocharme Mama MC! 😉
Ik heb u gemaild 🙂
Ik tel mee af hoor.En uw lief heeft dat super goed gedaan in de Colruyt.Ik was daar persoonlijk getuige van 😉.veel succes en dan volop genieten samen xxx
Joehoepiee! Ook ik kijk uit naar Frankie. Misschien nog het meest van al naar je eerste “geweldig en gênant als mama van Frankie”. Ik gok op: pamper afdoen en geen verse meer op voorraad hebben, fruitpap maken en hem zelf opeten wegens veel te lekker, oh of Frankie die pipi doet tijdens het verpamperen. Geloof me. Ik ben je grootste fan!
Xx Naomi
‘De laatste maand is de laatste dag’ was ook iets wat iedereen zei en uiteindeljk 2 dagen over tijd gegaan! Ik had ook het gevoel dat ‘het NU moet gebeuren want ik ben het beu’. Probeer er echt nog van te genieten! Van die buik, maar vooral van het leven met 2 en alle tijd en rust die je hebt! Ik zou onze zoon nooit meer kunnen missen, maar het leven samen met zinn tweetjes komt nooit meer terug. En onbeperkte tijd voor uzelf ook niet ;-). Dus hoe ongeduldig je ook bent: geniet er nog van!
Hahahahaha! Ik heb hier weer goed gelachen :D.
Overigens hebben wij echt tot de dag voor de bevalling (geplande keizersnede, dus het was wel makkelijk om dat te weten) over de werknaam gesproken en NOOIT over de echte, net om het verklappen te vermijden.
En overigens wil ik je niet teleurstellen, hoor, maar als ik de naam per ongeluk opgevangen zou hebben, zou ik dat nooooooit toegeven! Zo wist ik de naam van mijn zus haar zoontje ook al voor de bevalling, maar zij had dat toch niet door. En ja, ze heeft mij wel gevraagd of ik het al doorhad … 😉
Veel succes, hoe dan ook. Het komt allemaal goed, mét plannen, zonder plannen, mét alles op voorhand regelen en met alle onzekerheid die op jullie afkomt. Nah.