Dit is het land, waar grote mensen wonen.
Je hoeft er nog niet in: het is er boos.
Er zij geen feeën meer, er zijn hormonen,
en altijd is er weer wat anders loos.
En in dit land zijn avonturen
hetzelfde, van een man en van een vrouw.
En achter elke muur zijn an’dre muren
en nooit een eenhoorn of een bietebauw.
En alle dingen hebben hier twee kanten
en alle teddyberen zijn hier dood.
En boze stukken staan in boze kranten
en dat doen boze mannen voor hun brood.
Een bos is hier alleen maar een boel bomen
en de soldaten zijn niet meer van tin.
Dit is het land waar grote mensen wonen …
Wees maar niet bang. Je hoeft er nog niet in.
Annie M.G. Schmidt
uit: En wat dan nog? (1950)
Bleiten…
❤ en 💔
bedankt om dat gevoel even in woorden om te zetten…
oh..wauw…heel mooi, perfect om te beschrijven wat ik denk alle ouders zeker vandaag voelen.
In 1950 ook al …
Hug!
zo schoon!
Mooi!
Ik krijg er tranen van in mijn ogen. Sinds ik kindjes heb sluit ik mijn ogen vaker voor de grote boze wereld. Ik wil het allemaal niet weten.
Kippenvel…