Ge moet weten: ik ben een zelfzekere. Mocht ge dat nog niet door hebben door hier te komen lezen: ik kan u verzekeren dat ik in real life ook zo ben. Toch ben ik nog nooit zo onzeker geweest. Er groeit een mens in mijn buik en dat maakt me zo onzeker dat het met momenten bijna fysiek pijn doet. Er staat mij een ganse rij aan zaken te wachten waarvan ik niet eens weet wat ze inhouden. Mijn mening wordt gevraagd en ik durf die amper geven, want ik word altijd wel door iemand afgemaakt. Het ergst van al is dan nog dat ik afgemaakt word door mijn eigen soort. Degene waar ik enkel het beste voor wil, degene waarvoor ik al eens op de barricaden sta en de reden waarom ik mezelf beschouw als een feminist: de vrouw. Zij die mij sterker kunnen maken en helpen, zij kiezen ervoor met hopen om mij neer te slaan, zo hard zelfs dat ik zwijg. Tot nu.
Er is een nieuwe reeks van #boostyourpositivity en ik heb daar nog niets voor gedaan. Het zit zo: in de eerste opdracht vragen ze naar ons ontbijt en ik weet niet welk soort ontbijt je online moet gooien wanneer je zwanger bent zonder veroordeeld te worden. Ik eet namelijk muesli van Quakers ‘s ochtends en ik drink een tas koffie. Er is ook vers fruit(sap) en melk, maar die vervagen in het niets, want suikers en lactose en glucose en weetikwatnogallemaal. De opdracht erna ging over ons werk en ook daar hield ik mij stil. Het zit zo: ik zit al meer dan een maand thuis, want mijn bloeddruk is te laag en mijn energiepeil ligt met momenten gevaarlijk dicht bij flauwvallen. Er zijn dagen dat ik zonder probleem 18 uur slaap en er zijn dagen dat ik gewoon functioneer. Zoiets is normaal en is niet in sé levensgevaarlijk voor mijn kind, dus ik profiteer van de maatschappij voor mijn eigen goed. Profiteur. De opdracht erna (die van deze week) is “My healthy lunch” en ook al eet ik een halve liter versgemaakte soep per dag, ik ben zeker dat de boter die ik op mijn brood (multigranen, jawel) smeer vol verzadigde vetten of hormoonhoudende stoffen zit, dus hou ik ook mijn mond.
Wanneer ik een kousenbroek voor de dochter in de Zeeman koop is dat fout, want ecologie en Bangladesh enal. Wanneer ik een cardigan van Gold Belgium koop ben ik zot, want 60 euro en ze groeien daar direct uit. Wanneer ik Cola drink ben ik slecht bezig, want E’s en suikers. Wanneer ik water drink ben ik slecht bezig, want bisfenol. Wanneer ik me informeer over borstvoeding hoor ik hoe moeilijk ‘op vraag’ eten geven is en dat ik dan een (nog) strenger dieet dan nu moet volgen. Wanneer ik me informeer over flesjesvoeding krijg ik dingen te horen over allergieën. Wanneer ik praat over fruitpap op vier maanden hoor ik over Rapley. Wanneer ik informeer over Rapley hoor ik over fijne motoriek en eten met een vork.
Tussen al het getouwtrek door probeer ik te doen wat goed is, want ik hou nu al van de dochter. Nog nooit in mijn leven ben ik zo gezond geweest op zoveel verschillende vlakken als nu. De enige plek waar ik af en toe toon hoe ik er eens de kant vanaf loop is Instagram. ‘Fuck Fake’ vindt iedereen, maar vooral wanneer het hen uitkomt, want tot een paar keer toe ben ik al gewezen geweest op verschillende fouten die ik maak als moeder, met vandaag als hoogtepunt. Ik heb een foto van een portie McDonalds frieten gepost en minder dan 15 minuten later vroeg iemand hoe ik dat mijn kindje kon aandoen. Dat is nochtans heel simpel: we gingen naar den Aldi, ernaast is de McDonalds en ik kreeg goesting in vettigheid. Mijn goestingskes negeer ik vaak want de gynaecoloog heeft me verwittigd voor mijn gewicht, maar deze keer dus niet. Het gevolg was een chickenburger (zonder groenten, want toxoplasmose!), een viertal slokken Cola Light en een twintigtal frieten. Het lief en ik deelden namelijk een menu. Het uur erna heb ik in stilte en half snikkend door gebracht, want ‘t is waar, ik heb mijn kind blootgesteld aan (onder andere) E9xx en dat is verre van gezond.
Naast mij zijn er nog mama’s die zien wat er gaande is. Die mama’s roepen op voor liefde, warmte en verdraagzaamheid. Ze vragen om steun te bieden, want het is allemaal al zo moeilijk genoeg en we zijn zo kwetsbaar. Toch toch dringt het niet door. Het interesseert jullie, die van ‘t moederparlement, geen bal hé? Het enige wat jullie aangaat is een andere moeder laten voelen hoe slecht ze wel niet is en hoe schandalig het wel niet is wat wij onze (toekomstige) kinderen aandoen. Dat ik daardoor een half uur moet bleiten op zaterdagmiddag kan jullie gestolen worden. Net zoals alle slapeloze momenten in ‘t midden van de nacht gevuld met angst. Angst dat het zal mislopen en dat dan mijn eigen schuld is, want bisfenol en E’s en Bangladesh. Sinds 16 april 2015 ben ik geen vrouw meer, geen meisje meer, zelfs geen mama. Mijn functie is die van wandelende broedmachine, een incubator, en dan nog een die helemaal niet goed werkt want ze berokkent haar kind op 1001 manieren schade. Dat is het gevoel dat ik overhoud aan zeven maanden zwangerschap delen met het internet.
Kijk vanavond maar eens in de spiegel, met uw recht en uw mening en uw beter weten. Geef uzelf een schouderklopke en een vuistje. Weeral een vrouw minder die gelooft in haar eigen kunnen. Goed gedaan. Weeral een vrouw die twijfelt aan alles dat op haar afkomt, want gij hebt toch maar een keer goed de waarheid gezegd. Wanneer ge daarna in uw bed kruipt, denk eens terug aan die vrouw en hoe gij u op uw meest onzeker moment voelde, misschien is er tussen de lakens nog wat plaats voor schaamte, want meer is er na uw gedrag niet gepast. Zeg dat die (on)zelfzekere incubator van het internet het u verteld heeft.
Godterdoeme, laat u ne keer niet doen … Doeme zeg, als gij zin hebt in een McDo’tje dan doede dat toch gewoon. Frankie kan er maar mee van genieten!
Bende moeials, niet te geloven hé. Ne mens zo de grond in boren…
Doe vooral waar gij goesting in hebt en geniet!
Zelf 6 maanden zwanger van ons eerste kindje en ook al een paar keer geconfronteerd geweest met ‘de zwangerschapspolitie’. Niks van aantrekken jong, je gelooft toch zelf niet dat zij altijd en overal beter doen en gedaan hebben 😊. Ik kom hier heel graag lezen. De liefde voor kleine Frankie spat eraf. En laat dat nu vooral hetgene zijn wat zo’n kleintje nodig heeft. Jij zal dat super doen! Veel liefs, Emmy
Wat goed geschreven van je!! Trek je niks aan van de mensen met al hun harde meningen! Doe gewoon waar je je goed bij voelt en al de rest kan de boom in!
Sterk stuk. Ik heb de foto gewoon een ‘like’ gegeven en gedacht ‘een zwangere vrouw moet toegeven aan haar goestingskes’. Die negatieve reactie was er toen nog niet. Lig er niet van wakker, zou ik zeggen, behalve als het Frankie zelf is die je wakker houdt doordat ze beweegt.
Mijn god, trek het u niet aan. Echt waar. Liever een echte mama die af en toe ‘zondigt’ (nu ja) dan eentje die krampachtig de onmogelijke wetten van de moederschapspolitie probeert na te leven. Goed bezig.
ik zal je iets verklappen deze ontaarde moeder at zelfs sla op haar burger, ik ga er vanuit dat degene die het klaar maakt zijn sla deftig wast
moeders…een bizarre soort.
Trek het je niet aan. Je/jullie doen het super. Ik heb jullie ‘live’gezien en alleen maar heel veel liefde voor jullie.
Ik heb nooit zoveel McDonalds en Quick gegeten als toen ik zwanger was (alleen terwijl ik at, was ik tijdelijk niet misselijk). Precies of die andere moeders doen alles perfect? Ze leven in denial, ik zeg het u (en diegene die alles perfect willen doen, komen om van de stress en geven al dat stressgedoe door aan hun kinderen)
Ik begrijp dus echt niet wat mensen er fijn aan vinden om anderen met de grond gelijk te maken. Ik kan alleen maar concluderen dat mensen die dat doen niet gelukkig zijn met zichzelf en hun frustraties op anderen botvieren.
Ik ben jaren vegetariër geweest en vaak met commentaar daarop te maken gekregen. Maar nooit is het in mij opgekomen om mensen die wel vlees aten te veroordelen. Want het was mijn eigen keuze dat ik het niet at en hun eigen keuze dat ze het wel aten..
Iedereen mag zijn eigen mening hebben en delen, maar doe dan alsjeblief op een constructieve en beleefde manier.
Echt Romina, er u niets van aantrekken! Jullie gaan super-ouders zijn, daar ben ik zeker van.
Dikke knuffel voor jou en Frankie!
14 jaar geleden zonder fb, Twitter en Instagram was ook ik een onzekere mama in spe. Ik was erg misselijk, kon weinig binnen houden en het enige dat echt afsmaakte was Quick of McDo. Wat we dus vaker dan normaal deden. En toch heb ik intussen een perfect normale, knappe en slimme dochter van 14. (Zei de fiere mama). Laat je niet kisten!!! Omring je met een paar vertrouwenspersonen en laat de rest de boom in. Vertrouw op je gevoel, zelfs in deze hypergevoelige zwangerse toestand. En gooi de zedenpolitie van je social media 😉
Stoem! Laat je niet doen. Ik heb een dochtertje van 14 maanden en heb zo goed als alle adviezen in de wind geslaan. Ze is gezond en we zijn samen supergelukkig. Waarom zouden wij ons fan iets aantrekken wat mensen zeggen? Hebben die echt niets beters te doen?
PS. Ik heb mijn volledige zwangerschap thuis gezeten. Iets met moederschap bescherming maar ik was toch goed uitgerust voor tegen dat ons kleintje er was. Geniet er maar van! 🙂
Dit is een van de vele redenen waarom ik altijd zeg dat ik in Australië ga wonen, zonder internet of gsm, als ik ooit zwanger zou worden. De zwangerschapspolitie, de oordelen, de bemoeizucht, zoooo kut!
Ik ben zelf iemand die oplet met suiker en vet en bisfenol en Bangladeshtoestanden en ik vind het tof als ik anderen inspireer, maar aan het einde van de rit kan het mij persoonlijk geen reet schelen of anderen veel of weinig suiker eten en fair trade of sweatshop kopen. Ik hoop trouwens ook dat wat ik op het internet zwier niet overkomt als ‘ge moet dit en ge moet dat of ge zijt een slecht mens’, niet voor u, niet voor anderen.
Bon, trek het internet misschien efkes uit de stekker en geniet de komende tijd van de muesli, de koffie met melk, de soep met brood en boter … Ik ben dan wel geen mama, maar ik roep ook op voor liefde, warmte en verdraagzaamheid.
Fantastisch geschreven! Hier word ik heel blij van!
En LOL voor het moederparlement. Hopelijk kom ik die nooit tegen, ‘t lijkt me geen tof clubke…
Gelukkig heb ik dat niet meegemaakt, of toch niet zo aangevoeld? Iedereen wil het beste voor haar kind en jij gaat dat ook heel goed doen. En iedereen maakt fouten, ook moeders. Hehe, ik was gewoon om gezond te eten en halftijds vegetarisch en toen ik zwanger werd, wilde ik precies alleen nog vlees eten. Warme groenten smaakten me totaaaaal niet. Foert dan, he, bizar, maar ik was al mottig en moe genoeg, dan at ik lekker veel vlees en spaghetti bolognese. En ook wel vaker frietjes hoor. Verder is voeden op vraag niet zo moeilijk, hoor. Kan zelfs bij flesvoeding trouwens. Ikzelf was heel gemotiveeerd (en ben dat nog altijd) om borstvoeding te geven, maar amai, dat begin ging ontzettend moeilijk! Maar goed dat ik goed begeleid ben. Ik heb het een jaar volgehouden. Voor sommige mama’s ben je dan een alien (en een bedreiging omdat zij dat niet deden?), en voor het borstvoedingskamp is het dan precies nog niet lang genoeg. Foert! Ik kan mijn eigen keuzes wel maken. Ik weet wat ik ervoor gedaan heb en ik was uitgeput. Bij de tweede ging het vanzelf. Hangt echt van je baby af, hoor. Ik zou zeggen: je kan het zltijd proberen. En dan zien. En zo met alles. ‘niet oordelen’ het is een van de 7 principes van mindfulness en we moesten dzt vrouwen onder mekaar maar eens vaker toepassen.
Oh ja, de ‘oei ik groei’ is een spuuglelijk boek met een belachelijke titel, maar ik heb daar wel echt veel aan gehad. Het kan een tip zijn.
Ik kan alleen maar beamen wat er hier boven al werd gezegd en ne dikke knuffel daar bovenop.
Ik zag die foto passeren en ik dacht direct: goh, dat smaakt toch altijd ne McDonald’s. Die like was rap gegeven 😊
Trek het u vooral niet aan. Spijtig genoeg wordt dat niet beter na de geboorte maar ge kweekt er wel een olifantenvel tegen en/of mensen beginnen te beseffen dat ge u er niks van aantrekt 😊 dat helpt blijkbaar ook!
F*ck al de haters!
Gij gaat een verdomd goeie mama zijn voor Frankie, nee excuseer, dat zijt ge nu al. Dat al die betweters eerst eens hun eigen trottoir eens vegen, voor ze aan die van een ander beginnen…
Wat ben jij toch lekker een heerlijk normaal mens! Perfectie kan nooit gezond zijn. Niet voor jou en niet voor Frankie. Dus voel je niet schuldig als je eens iets doet of niet doet. En ondanks dat ik nog geen kinderen heb, ben ik er wel van overtuigd dat je als mama het beste weet wat goed is voor je kind. Ok, je moet een beetje voor jezelf zorgen. Maar je moet daar ook niet in overdrijven, hè. Dikke knuffel!
Ik heb nooit in mijn leven zoveel frieten gegeten als tijdens mijn eerste zwangerschap (zelfs niet tijdens de tweede). Ik ben nooit van mijn leven zo mottig geweest als tijdens die eerste zwangerschap (tot zes maanden, hoera… ). Mij vielen de commentaren de eerste maanden na het mama worden het zwaarst. Zoonlief had geen zuigreflex, elk soort drinken (borst/fles/lepeltje/bekertje/spuitje/alles) was een strijd, huilen was de norm en ie-de-reen die zelf ooit een kind op de wereld gezet had wist o zo goed wat ik allemaal fout deed en waarom het hun nooit zou kunnen overkomen. Je bent zwanger meid, commentaar komt nu nog zoveel harder aan dan anders. Het lijkt me, zoals hierboven gesuggereerd, misschien inderdaad geen slecht idee om je online leven wat uit te dunnen (als in, selectief zijn in wie kàn reageren op wat je post op fb/instagram/…). De offline commentaren zijn al moeilijk genoeg om mee om te gaan.
Perfectie…
Ergens aan de kanten van Bangladesh 😉 worden er met opzet foutjes in de geometrische patronen van de tapijten gemaakt, omdat men vindt dat perfectie enkel is weggelegd voor de goden.
Wat jammer dat je het zo aantrekt! Het is ook niet gemakkelijk met al die adviezen die rond je oren vliegen… Mag ik er toch nog eentje aan toevoegen: een blije mama is een blije baby! wat jou blij maakt, dat kies je helemaal zelf 🙂
moeders zijn van de ergste soort als het op veroordelen komt. Sinds er kinderen zijn is de band met sommige vriendinnen om het op zijn mooist te zeggen “veranderd”.
Lieve Romina toch … Al heb ik vroeger veel zorgen gehad om zwanger te worden (2 ICSI-dochters heel romantisch in het labo gemaakt), tijdens mijn zwangerschappen heb ik me zelden afgevraagd of ik goed bezig was of niet. Gewoon luisteren naar je lichaam lijkt me voldoende. Vraagt dat lichaam om (bepaald) eten, geef het dat dan, je bent verstandig genoeg om te weten wat goed en niet goed is voor jou.
Volg gewoon je (ronde) buikgevoel en sluit je af voor al die zogezegde goeie raad !
Maar allez. Wat is mensen hun probleem toch eigenlijk? Ik dacht altijd: bij frietjes heb ik alvast geen risico op toxoplasmose.
Geweldig stuk.
Ik ging er altijd vanuit dat vieze goestingen er waren omdat je lichaam en het kind dat in je groeit, signalen geven dat ze net bepaalde voedingstoffen nodig hebben die in dat eten zit. Vettige kost? Het wordt wat kouder en misschien wil Frankie een warmer dekentje in de vorm van een extra vetlaagje hebben. Bon. Dan is dat zo. Chocolade? Daar zit veel magnesium in. Dat is ook soms nodig. Augurken met slagroom? Massa’s calcium omdat de baby in kwestie misschien net zijn botstructuur aan het ontwikkelen is. Het is misschien wat naïef, maar ik ga er vanuit dat jij als mama van jouw kind wel weet waar je jouw kind én jouw lijf goed mee doet. Dus niet te veel aantrekken van die zwangerschapspolitie (helaas soms makkelijker gezegd dan gedaan, denk ik) en blijven luisteren naar de signalen van je zwangere lijf en dat kleine wezentje dat er in aan het groeien is.
Probeer je je zo weinig mogelijk aan te trekken van alle “goede” raad en opmerkingen. Jij weet zelf wel wat het best voor jou en je kind is!
Ik ben zelf zo ver nog niet, maar ik heb de indruk dat er tegenwoordig nogal wat druk ligt op jonge moeders. Het is gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar trek je er niets van aan!
Zelfs de dokters vinden dat ge vanalles niet moogt als ge zwanger zijt. Het ergste en idiootste vond ik ‘eitjes van eigen kippen’ want ja, in de grond waarop ze lopen kunnen pcb’s zitten.
En ja, ik ken dat, zo in een opwelling langs de Mc Do rijden. Vooral niet schuldig over voelen, zwanger zijn is natuurlijk en u af en toe eens laten gaan is evengoed de natuur!
Hou je maar al vast tegen dat je bv gaat geven… “Oei ga je dat wel eten, krijgt de baby daar geen krampkes van?” & “owla een glas wijn, zou je dat wel doen?”….
Enfin, probeer toch maar te genieten van die mooie tijd hoor, later denk je er met weemoed aan terug 😉
Laatst zat ik in Rotterdam Centraal te wachten op de Thalys huuswaarts naar een meeting. De baas zei “kies jij maar waar we iets eten” en ik ben prompt de Burger King ingestapt. Nee het is geen uitgebalanceerd maal maar zo af en toe kan dat echt geen kwaad. Ja ik vind dat fast en wegwerpgedoe verwerpelijk, maar ik ben niet heiliger dan de paus. Ik drink koffie, max 2 tassen per dag. Ik heb al eens een glas cava gedronken. Ik at vandaag een boterham met paté en vorige week een chocomousse.
Ik schreef laatst over mijn zoektocht naar fair trade zwangerschapskleding. Vandaag ben ik naar een stockverkoop geweest en heb ik kleren van Queen Mum gekocht.
Net als jij zoek ik de goede oplossingen, maar “zondig” ik regelmatig. Mijn gyn zei me ooit “als je écht zeker wil zijn dat ge niks verkeerd eet moet ge het 9 maanden met astronautenvoeding doen” en zelfs dan weet ik het nog niet met de BPA. Zelfs de lucht die ge inademt is niet gezond. Maar ge kunt moeilijk stoppen met ademen he.
Gewoon om zeggen: iedereen doet wel iets dat een ander verwerpt, maar we zetten generatie na generatie genoeg babies op de planeet die gezond zijn. Ook zonder ze in een steriele proefbuis te kweken. Relax. Een relaxte mama is nog altijd het belangrijkste. En een mama die haar Frankie graag ziet, maakt haar keuzes in eer en geweten. Haar eigen geweten, niet dat van de rest van de wereld. Fuck Negativism. Fuck Critisism.
Ik ben hier al vijf keer opnieuw beginnen typen, omdat ik niet weet hoe ik mijn verontwaardiging juist kan uitdrukken. Omdat het zo onterecht is, omdat het hoe dan ook de reageerster (“Miss Amok” zegt natuurlijk wel veel wat dat betreft) haar zaken niet zijn, omdat ik niet begrijp hoe mensen blijkbaar zelfs geen greintje menslievendheid kunnen hebben.
Ik wens je een olifantenvel tegen de betweters en een zacht velletje voor alle knuffels met Frankie! 🙂
Toen ik de eerste keer zwanger was, stond ik met mijn dikke buik in de McDo en ik bestelde twee (schande, oh, schande! Eén was niet genoeg? Neen, ik had honger!) hamburgers. Die achter de toonbank keek naar mijn buik, draaide zich naar de keuken en riep “deux hamburgèèrs, très très très bien cuit”. Daar draait het om! Dat vond ik tof. Ik kreeg geen schuldgevoel aangepraat. Integendeel. Ze anticipeerde al op iets onnozels dat bij al die vettigheid in het niet viel, maar allez kom.
Zwanger van de tweede ging ik op een middag met de oudste een beetje quality time doorbrengen op een vrije vrijdagmiddag. We zijn samen McDo gaan eten! dat was naast de doopsuikerwinkel. Ik heb dat ook op instagram gezwierd, maar met mijn bescheiden aantal volgers heb ik geen commentaar mogen krijgen. Ik weet niet of ik zou zitten snikken moest ik zoiets te lezen krijgen, maar was de reactie van je wederhelft dan niet het leukst om naar te kijken? Hij die content is dat je met hem op stap bent? (Of zoiets in dien aard. je snapt me wel denk ik.)
Ik begrijp niet – zoals ik al zoveel verkodig heb – waarom mensen elkaar per sé willen afbreken. Als je met iets niet akkoord gaat, dan hou je toch je mond? Je gaat een ander niet bekritiseren. Zeker niet anoniem van achter je computerscherm. Kom dan toch open en bloot voor je mening uit, zou ik zo zeggen.
Iedereen heeft recht op een eigen mening, maar dring die dan ook niet op bij een ander en formuleer die op je eigen blog ofzo in plaats van in die harde reacties rechtstreeks aan een persoon gericht…
Enfin. Doe gewoon je zin. Trek niks aan van wat anderen zeggen. Doe waar jij en je partner jullei goed bij voelen. En geniet petverdekke! Eet zoveel hamburgers zonder groentjes als je wil. Anders moet je van je boeleke direct een breekbaar vogeltje maken dat in een glazen kooi gaat zitten en daar nooit meer mag uitkomen. Ik heb liever dat ze tegen een stootje kunnen.
Die middelvinger omhoog, en snel!
Ik smulde tijdens mijn zwangerschap van kaasschotels (ja, RAUWE KAAS!), at slaatjes en dronk zo nu en dan koffie en een glaasje wijn. Net zoals onze ouders dat deden zonder daar vragen bij te stellen en zonder dat ze op de vingers werden getikt.
Volg je gevoel en doe vooral jezelf niet te kort, want dan kun je nooit een goede moeder zijn.
De moederschapspolitie en het moederparlement … binnen enkele maanden maak je er netjes deel van uit, of je het nu wil of niet …
Ik ben net 40 en moeder van drie opgroeiende dochters. Net zoals andere mama’s en mijn mama en die van haar ‘bezondig’ ik me wel eens aan commentaar op andere mama’s, die ik net zoals jij tenenkrullend vond in de tijd dat ik zwanger was … Ik ga je echt geen euro geven voor de keren dat ik -laten we ervan uitgaan, goedbedoeld- zelf heb gezegd tegen een vriendin, die net zwanger was, ‘Maar dat zou ik niet doen/eten/drinken, hoor’ …
Mijn oudste dochter is al drie keer naar Disneyland Parijs geweest waarvan één keer toen ze pas vijf maand in mijn buik zat en ongewild op de Aerosmith rollercoaster meeging, nadat ze de week ervoor op een speedbootje had gezeten, niet vastgegespt in een speciaal stoeltje voor foetussen … Het moederparlement trok de wenkbrauwen op en heeft wellicht deftig achter mijn rug gedebatteerd, hetzij zo. Enkele maanden na de geboorte van mijn oudste was een goede vriendin en ervaren skister vijf maand zwanger en ging ze dus net als elk jaar mee skiën, niet alleen voor de après-ski, maar om zelf op de latten te staan … Het moederparlement slaakte opnieuw een zucht van verontwaarding, alleen zat ik nu mee op de banken en vond ik het ook nodig om te zeggen ‘Dat zou ik niet gedaan hebben’
Betweters zullen er altijd zijn, maar in het moederparlement zitten er ook goede zielen en het zou jammer zijn dat door enkele haters je deze stemmen niet meer hoort 🙂
Een open blik, een open geest en gezonde dosis zelfrelativering zijn wat mij betreft goede bakstenen om een stevig en veilig nest te maken voor jouw kuiken, en volgens mij heb je dat in overvloed !
Doe gewoon waar jij je goed bij voelt! En dat is doktersadvies 🙂
Een late reactie van spuit elf en een notair lurker, maar alle dames hier boven mij kloppen alvast nagels met koppen. Laat het niet onder je vel kruipen. Die baby in je buik is tegen veel meer bestand dan het moederparlement je wil laten geloven, waar het om draait is liefde en een warm nest en na daar komt die dochter van jullie zonder twijfel in terecht.
Waarschijnlijk een compleet overbodige reactie na alle bovenstaande, maar toch: zelf probeer ik me vooral iets aan te trekken van het advies van professionals en mijn eigen buikgevoel. Er zijn echt wel moeders die goedbedoeld advies willen geven, ik ben zelf ook niet “onschuldig” op dat vlak. Het zit in ons moeder-zijn, denk ik. Maar eigen ervaringen delen en tips geven is iets compleet anders dan veroordelen en bekritiseren zonder het volledige verhaal te kennen. Doe gewoon waar je je zelf goed bij voelt. Een (“normale”) zwangerschap is geen ziekte, leef gewoon volgens je gezond verstand en het komt wel goed. Je kindje heeft ook liever een zelfzekere, “chille” mama dan een perfectionistische stresskip. (zie, alweer een goedbedoelde tip waarmee ik helemaal geen moeder-parlementariër wil zijn :)).
Ah, man, als iedereen nu eens eerst naar zichzelf zou kijken… Ge doet gewoon wat best is voor je kind, en daar horen ook al eens 20 frieten bij. Jongens, zeg. Doe uw oren toe. Geniet van dat kleine meisje. Doe wat je denkt dat goed is en vertrouw alleen op uw close circle. <3
Ik heb zelfs bier gedronken. Bier! En sushi gegeten. Bij bakken. En frieten. De blikken die ik kreeg… Niet aantrekken. En wapen je: het wordt erger eens de baby er is…
Maar je voelt al gauw of je het naar je eigen normen goed doet of niet. Luister naar dat gevoel. En al de rest is bijzaak.
Aaargh, Romina, ik heb je post toen gemist – lees het nu pas via I.
Eigenlijk zou je op het internet zijn vrienden moeten kunnen uitkiezen zoals in het echte leven. Zo van: alleen degene die om je geven, mogen iets zeggen. Meestal zouden ze dan gewoon een beetje zeveren. Hoe is ‘t met u en hoe is ‘t met u? En àls ze raad of kritiek geven, heb je er iets aan – want ze kennen jou. Maar vooral: ze zouden dat nooit zomaar doen. En al zeker niet als het om zulke pietluttigheden gaat als een burger. Begot.
Ach, het internet, daar zitten zeker niet allemaal de vrienden die je in het echte leven zou kiezen. Dus laat ze maar gewoon op dat internet zitten. Ver weg.