Ondertussen zijn er weer zeven dagen voorbij en ben ik al 29 weken zwanger. Zot content ben ik daardoor, want we komen elke week dichter bij het ontmoeten van onze dochter. Dat klinkt zo melig en zeemzoet dat ik bijna niets anders kan dan mezelf uitlachen, maar toch is het zo. Ik ben zo curieus naar onze Frankie. Ongelooflijk hoe ze nu al reageert op mijn stem, of op de warme handen van het lief. Ons eigen kleine mensje, het idee maakt me elke dag meer en meer gelukkig. Het moet zijn dat ik het echt wel uitstraal ook, want buiten ikzelf schrikt niemand van mijn nominatie bij de Mom Blog Awards (stemmen kan nog steeds hier, merci. Merci. Merci!) en ik vind dat echt spectaculair. Een mama blogger, ik. Geniaal.
Geweldig
- Gaan eten bij Mama en Papa MC. Met volle teugen genieten van al het lekkers dat ze ons serveren. Het meest van al genieten van Baby MC. Wat een kind. Zoveel liefde ervoor.
- Twee onwijs leuke winkels ontdekken op de Babybeurs in Gent en ze meteen ook aanspreken over een samenwerking, omdat ik geloof in wat ze doen en waar ze voor staan en omdat ik dolenthousiast word bij het idee van ulder iets te geven.
- Driehonderd – 300 – DRIEHONDERD volgers op Instagram. Zelfs al meer. Gasten, ik ben bijna een influential. Dior of Chanel (ik ben niet kieskeurig), mocht je meelezen mag je de gratis make-up en sacochen al opsturen.
- Frankie haar kleerkastjes staan klaar en het grootste deel van haar kleertjes zijn gewassen. Zo schoon. Zo lief. Zo echt dat alles ook wordt.
- Op de rommelmarkt voor Frankie een handgemaakt kleedje dat er nagelnieuw uitziet scoren voor drie euro! Zoiets maakt mijn dag goed.
Gênant
- Aankomen bij de gynaecoloog en geen parkeerplaats vinden. Zien dat een auto twee parkingplaatsen inneemt en gelijk een echten vol frustratie “Allez, godverdomme vent, HOESTADEGIJHIER?!” roepen naar de mensen die nog in die auto zitten. Horen dat het lief synchroon met u ook lelijkheid roept en ook dingen met zijn handen doet. Zien hoe de inzittenden vol verstomming kijken, er iemand vlug zijn auto start en hoe ze zich vlug uit de voeten maken. Een beetje beschaamd beseffen dat we over gekomen zijn als twee hooligans die vol verkeersagressie zitten. Sorry inzittenden: het was stress en ook wel frustratie, want hoe kunt ge u nu eigenlijk zo flagrant fout parkeren? Onbegrip is er eerlijk gezegd ook, maar toch: sorry. Mag ik hier mijn hormonenkaart inzetten?
- Vragen op Facebook wat de meningen zijn over de ‘Mas Pere’ cava van de Colruyt omdat die in reclame staat. Positief antwoord krijgen van quasi iedereen en enthousiast zijn want het is een schone promotie die loopt. Een paar dagen mottig zijn en slapen. Alles totaal vergeten en geen enkele fles cava kopen. De promotie is voorbij. Zwangerschapsdementie is for real, y’all.
- Het zwanger zijn gaat mij beter af met de weken die verstrijken. Meestal is dat omgekeerd, ik weet dat, maar ja, het zal zijn dat ik abnormaal ben: niets nieuws onder de zon. Dus: meer en meer haal ik echt plezier uit mijn zwanger zijn, zeker wanneer er interactie is met Frankie en ze overduidelijk reageert op mij of op mijn omgeving. Het doet zotte dingen met mij en het wordt met de week alleen maar zotter. Deze week riep ik uit: “Aw, ik hou zoveel van onze dochter. Ik wou echt dat ik mijn buik kon knuffelen!” en ik meende het nog ook. Kan iemand bevestigen dat dit normaal is? Alsjeblieft?
- Van de gyynaecoloog te horen krijgen dat ik bijgekomen ben. Dat zelf ook wel weten, want ik ben een OLIFANT, weet je nog? Nu moet je weten dat ik niet meer eet dan normaal of niet overdreven veel vadsigheid eet. Integendeel zelfs: nog nooit in mijn leven (zelfs niet als kind) heb ik zo gezond gegeten als nu. Behoorlijk pissed off zijn omdat de gynaecoloog zei: “15 kilogram is toch veel, het is nog tien weken en het zal jij zijn die ze achteraf weer moet kwijt geraken ook hoor!” en daar nu nog altijd pissed over zijn. Nog nooit in mijn ganse hele leven heb ik een dieet gevolgd en ik ben gezond, dat kind is gezond, dus zou ik in hemelsnaam niet weten waarom het nu opeens wel zo zou moeten, of erger nog, geen dieet maar “een beetje opletten”, precies of de chips vallen per ongeluk in mijn mond. Dat het goed bedoeld is en al dat soort zaken weet ik wel, dat heeft heeft het lief al duusd keer (ik overdrijf, honderd keer) gezegd, maar dat interesseert mij niets. LET ZELF OP, ALLEMAAL. Elke week is er wel iets of iemand die mij op mijn paard krijgt, blijkbaar. Dat komt onaangekondigd. Zomaar. Verrassing!
Moh moh moh! Ik kwam er zeventien bij en was ook een olifant en enkele maanden na de bevalling waren die al allemaal weer weg. Je lichaam houdt gewoon veel vocht op, moet je maar zeggen. Komt goed!
Och die gynaecologen… Ze moeten iets zeggen he. Ik kwam zelf 2x 18kg bij. En dat was een aanzienlijk percentage van mijn startgewicht. Na het eerste kind woog ik 2 kg minder dan voorheen en na mijn 2de nog eens 2kg minder. Dus, dat komt wel goed. Laat u daar niet door op de kast jagen!
Ik kwam de eerste keer 20kg bij en liet er al 11 achter in het moederhuis! Als je gezond eet is dat toch genoeg?
Ik snap wel dat die gyn je waarschuwt: de laatste weken zijn diegenen waarbij dat gewicht snel omhoog durft gaan, dus ze zal vrezen dat nog exponentieel gaat bijkomen. Maar als je zelf weet dat je goed eet, dan zie ik geen problemen hoor. En ja die kilo’s kunnen er best zo snel mogelijk af nadien, maar dat is voor elk beestje anders. En ik ben ook serieus onder mijn startgewicht gegaan in mijn BV-periode. Dus als je BV geeft, heb je in no-time dat originele gewicht terug!
Oh en buik-hugging is perfect normaal 😉
Haha, dat eerste! Tijdje geleden had ik ongeveer hetzelfde voor op de roltrappen in het station. Er hadden een paar mensen niet door dat er rechts stilgestaan wordt, maar dat links dient om door te stappen, waardoor de roltrap volledig geblokkeerd zat en ik zeer vermoedelijk mijn aansluiting niet meer zou halen. Blijkbaar zei ik toen luidop de “MOOOOVE” waarvan ik dacht dat ik die enkel in mijn hoofd aan het zeggen was. Ik heb wel mijn trein gehaald, dat wel. Maar genegeerd: dat ook, ja.
En euh, ik ben weliswaar nog nooit zwanger geweest, maar is 15kg zo overdreven? Ik dacht dat dat zo’n beetje heel erg standaard was?
Ja ik denk ook dat de gyn in gedachte heeft dat er nog wel op de laatste weken ettelijke kilo’s KUNNEN bijkomen en ze krijgen volgens mij ongelofelijk veel vrouwen die niet op hun voeding letten en nadien met complexen zitten ifv hun gewicht/striemen omdat ze er niet op gelet hebben. Dus dat het gewoon algemeen goedbedoeld advies is. Maar als je gezond eet, ben je goed bezig 🙂 Je eet misschien wat vaker op een dag en je lichaam gaat vocht vasthouden, dus allemaal perfect normaal. En je moet je ook echt niet vastpinnen op je gewicht vlak na de geboorte. Noémie woog 3kg870 en ik was nog geen 3kg kwijt toen ik thuis kwam… Ik begreep er niets van… Maar dat is de maanden daarna allemaal goedgekomen 🙂
Heb je al een beslissing genomen over het geven van borstvoeding enz? Hoe sta je er zelf tegenover? Volg je hart en alles komt goed 🙂
Je zal zelf wel het beste weten of je goed bezig bent of niet! 😉 En als het vocht is dat je ophoudt, kan je er bitter weinig aan doen… behalve vaak met de voetjes omhoog liggen, tegen de ‘kenkels’! 😉
Ge hebt toch afgedongen, hoop ik, op de kleedje voor drie euro? 😉
Bahneen! Zo schoon. Het was een tienvoud waard, wat mij betreft 😄
Haha op uw gynaeverhaal 🙂 Ik vind dat niemand zich daarmee te moeien heeft, eigenlijk feitelijk. Zwanger of niet zelfs!
De kilo’s heb je niet altijd in de hand. Ik at ook gezonder dan ooit, kwam 19 kilo bij, maar 2 maand na de geboorte is alles er al af. Mijn baby woog maar 3kg, dus waarvan die extra kilo’s kwamen, ik weet het nog steeds niet want ik hield ook geen vocht vast. Hoe dan ook, trek het je niet aan! Als jij weet dat je niet snoept voor twee, laat die gyn maar zeggen.
Wat betreft de promotie in de Colruyt van de Mas Pere, blijf het in de gaten houden, ze doen heel erg vaak acties. Wij hebben die bij ons in promotie gekocht in juli dacht ik, om een idee te geven over hoe vaak ze korting geven.