Geweldig & Gênant 48

Mijlpaal nummer zevenduusdtweehonderdvijfentachtig van dit jaar: ik zit in het derde trimester en meteen ook het laatste. Dit is hem gasten: de laatste rechte lijn naar mijn leven als mama. Ik ben al zo ongeduldig geweest en ik ben het nog altijd, maar tegelijkertijd weet ik dat het voorbij zal vliegen. Deze week zag ik voor het eerst kerstballen liggen in de winkel en ik moest wel grijnzen, want kerst ligt nu echt in ‘t verschiet. Voor de rest doe ik niets anders dan vanalles vergeten, nog meer dan gewoonlijk. Verder heb ik ontdekt dat ik loop te waggelen. Toen ik tegen het lief zei: “ik waggel, zeker weten” zweeg hij en zei hij dat hij van me houdt. Mijn naam is Romina, maar ge moogt ook Alfred J. Kwak zeggen.

Geweldig

• Trimester drie en nog altijd een dochter.
• Een geweldige pull (hier kunt ge die zien) cadeau krijgen van de zus.
• Genomineerd zijn voor een Belgian Mom Blog Award en dat zonder dat ge van iets wist. Lezers: kom hier da’k u tegen mijn gilet trek! #smooch (dat klopt trouwens, die link. Het is een Google doc.)
• De trouw van Bie & Sergio en dan een speciale vermelding voor Bie haar kleed en look. Oh my god, zelfs Pinterest kan daar nog iets van leren. Perfection.
• Mails krijgen van PR-bureaus. Dat is zekerlijk niet cool enzo maar: WHOOOAAAAAHH! Hashtag ikbencool ft. hashtag enthousiast.

Gênant

• Naar de materniteit gaan voor een raadpleging en uw portefeuille vergeten. Het lief dat wat gefrustreerd is en ik die zo onschuldig mogelijk lach naar hem. Drie dagen later mijn handtas kwijt zijn en kwaad zijn omdat het lief zegt dat ik hem zeker vergeten ben in de Delhaize. Zoeken en blijven zoeken. Kwader en kwader worden omdat het lief maar blijft herhalen dat ik die “zeker in de Delhaize vergeten ben”. Gefrustreerd “AWELIKZALKEERBELLEN” roepen en dat ook doen. Horen dat uw handtas daar ligt en uzelf wel kunnen slaan. Beloven aan het lief dat ge erop zult letten. Dat kind voedt zich niet via de navelstreng, neen, dat kind zuigt letterlijk elke vorm van intelligentie uit mij, tot frustratie en achteraf ook groot jolijt van het lief. 
• ‘s Avonds rond 22u00 een e-mail krijgen van de architect met de vraag of je misschien de afspraak vergeten bent? Die was tenslotte vandaag om 19u00. Vloeken, luidop, samen met het lief. Dat erg vinden, heel erg en u ook excuseren tegenover de architect. Chance hebben dat die niet kwaad is en opgelucht zijn. Stiekem ook een klein beetje opgelucht zijn omdat het lief ook die afspraak vergeten was en dat terwijl hij geen baby in zijn buik heeft. Ziedewel, het lief? Ziedewel! Iets vergeten is menselijk, Google Calendar of niet. 
• Genomineerd zijn voor een Belgian Mom Blog Award. Dat superdupercool en ook enorm de max vinden. Dolenthousiast gaan stemmen en een lijst zien met veel leuke blogs die in mijn leesfeed staan. Die aanduiden en klikken op stemmen. Achteraf beseffen dat ge u eigen niet aangeklikt hebt. Dan doet ge de moeite om met alle e-mailadressen te stemmen en vergeet ge uw eigen. High five, Romina! 
• We kijken naar ‘Helden van hier’. In dat programma volgen ze de brandweer doorheen verschillende oproepen die ze krijgen. Wanneer er een tussenstuk komt met een soort van vrachtwagen die een plastieken paard takelt tolt het in mijn hoofd. “Huh, wat is dat nu?”, mompel ik. Het lief zegt me dat ze zo oefenen om een paard te bevrijden uit een benarde situatie. Veel beter dan mijn logica, want ik kwam niet verder dan: “Ah, ik dacht al aan een gekanteld foorkraam ofzoiets”. Het lief deed een beetje pipi in zijn broek en is nu nog steeds aan het lachen. Wie denkt nu ook aan een accident met een paard? Wat is dit, 1916? Wie denkt in helemsnaam aan een foorkraam? Iemand met een kind in zich, duh.