Geweldig & Gênant 44

‘t Valt een beetje veel op, dus ga ik er niet rond draaien: nog altijd ben ik doodop na een werkdag, wat ervoor zorgt dat ik hier enkel de dinsdag passeer met een blogpost. Wanneer ik thuis kom van ‘t werk probeer ik nog iets te doen in ‘t huishouden, maar erna ben ik per totale. Gisteren zat ik om 21u00 in mijn bed en zo’n avonden komen vaker voor dan mij lief is. De vrije dagen zijn er om suikers, mutualiteit, papieren en een miljoen miljard andere dingen te regelen. Ge moet daar uiteindelijk niet mee inzitten. Ik vind mijn draai wel, maar ‘t is wat moeilijk want alles verandert echt rap, zeker fysiek en hormonaal. Het is gewoon belangrijk voor mij dat ge weet dat ik u niet beu ben, want laat een ding duidelijk zijn: geen mens zo schoon als een lezer van mij.

Geweldig

• Ik ben niet de enige die zwanger is. Bij Kelly is ‘t ook bingo. Hoera!
• Het lief en ik met ons voetbalabonnement. Eén avond om de 14 dagen is van ons alleen. Voor mezelf heb ik er een punt van gemaakt altijd mee te gaan en dat doet ons goed.
• Wij zijn huiseigenaars.
• Ik ben zwanger van een dochter! Nog altijd, al 22 weken rond en gezond.
• Het lief, voor zoveel redenen. Elke dag hou ik nog meer en meer van hem. Geen man die beter het lief zou kunnen zijn dan hij.

Gênant

• Zonder aarzelen begroet worden met: “AH! Dikkie Dik. HAHAHA!!” of “Jooooow, Bollie!”. Vanaf 21 weken zwangerschap is er blijkbaar een extra aura aanwezig dat mensen uitnodigt om je te beledigen.  Dat wist gij niet hé? Ik ook niet. Hoe lang duurt zoiets? Want volgens de app van de CM ben ik nog 18 weken zwanger en ik sta niet in voor de gevolgen durft dat aura blijven. Zegt niet dat ge het niet wist.
• De afgelopen 21 weken ben ik eigenlijk vooral bang geweest. De eerste keer zwanger zijn gaat hier gepaard met steken en pijnscheuten of krampen waar ik geen redenen voor ken. Twee keer heb ik gezegd tegen het lief: “Nu gaat het mis, stand by”, vol angst en bleiting. Hij wreef op mijn rug en gaf kusjes. Sinds een week heb ik het losgelaten. Ons Frankie stampt, we zijn vijf maand en eerlijk gezegd: de wereld kan wel een extra topwijf gebruiken, dus maak ik mij nu zorgen over de tijdslimiet. Vier maand nog, ge peinst dat dat veel is, maar dat vliegt voorbij. WE MOETEN NOG ZOVEEL DOEN!! Geen wonder dat al die zwangere leren puffen, dat is om kalm te blijven vanaf maand vijf.
• We zitten hier met een muizenplaag. Het is te zeggen: we hebben een muis gezien. We hebben zelfs de slimste muis van het Meetjesland hier in huis gezien, want ondanks de vijfentachtig (min of meer) muizenvallen blijft die fucker hier gewoon rondlopen. Ondertussen puf ik verder en probeer ik te vergeten dat Google mij verteld heeft dat muizen salmonella (puf puf puf) met zich meedragen. Bij het zetten van de eerste val heb ik een krop in mijn keel doorgeslikt. Mijn hormonen beslisten dat een muizenval te zielig was voor zo’n onschuldig diertje. Ik heb dus een gesprek gehad met de hormonen en ze hebben geluisterd:  baby > muis. Hoera! Mocht ge muizentips hebben (of hormonentips) moogt ge die altijd in de comments gooien.
• Onder mijn voeten krijgen en oprecht wreed gelukzalig glimlachen. De andere partij verward zien kijken en pas even later beseffen dat het mijn grijns was die voor verwarring zorgde. Mijn dochter (lees: onze) is een wikkelgat. Dat beweegt en bougeert en dat maakt mij zotcontent. Sinds kort voel ik ze altijd, ook wanneer ik rechtsta, autorij of rondloop, wanneer juffrouw wat aandacht wilt, dan heeft mama het geweten. Dat zorgt ervoor dat op de meest random momenten een grijns op mijn gezicht krijg en als ge chance hebt zelfs een verliefde blik. Lang duurt zoiets niet, maar het gebeurt elke keer. Helaas, pindakaas. Not.