Geweldig & Gênant 43

 Op 21 april vertelde ik jullie hier voor de eerste keer dat we hier bezig waren met een dossier. Iedereen speculeerde erop los en het feit dat ik even later mijn zwangerschap aankondigde zorgde ervoor dat veel mensen dachten dat onze dochter gelijk stond aan het ‘dossier’. Gasten, hoe lang kennen wij elkaar? Zegt nu eens eerlijk: peinst ge echt dat ik naar het meeste geniale en schoonste kind ter wereld zou verwijzen als een dossier? Ik kan u eindelijk vertellen waar het dan wel over ging. Gisteren zijn we bij de notaris de akte van ons huis gaan ondertekenen. Na meer dan een jaar is ‘t eindelijk (EINDELIJK) voorbij. Hoe het komt dat het zolang duurde en wat de exacte plannen nu allemaal zijn leg ik ulder later deze week uit, maar niet vandaag, want ‘t is dinsdag.

Geweldig

• Wij krijgen een dochter!
• Wij zijn huiseigenaars.
• We zijn compleet bankroet, maar naar ‘t schijnt hoor dat zo, dus: HOERA!
• Voorbij halverwege in de zwangerschap. Zo curieus naar Frankie.
• Gaan winkelen met een vriendin zoals enkel wij twee dat kunnen. Deugd dat dat doet.
• Uw huis volledig kuisen en daarna genieten in de zetel van uw schoon gekuist en proper huis.

Gênant

• Rondlopen en zien dat mensen kijken naar u. Af en toe zijn er zelfs die elkaar aanstoten of u zelfs ronduit in uw gezicht uitlachen. Gechoqueerd zijn van dat volk hun grofheid en vies terug kijken. Echt vies. ‘Hormonaal en ik heb weinig geslapen plus ik mag niet de liters koffie drinken die ik wil’-vies. Zo vies. Eens ge voorbij zijt uzelf voor de zekerheid bekijken in een winkelraam en zien dat ge een dikke buik hebt. Beseffen dat ge zwanger zijt en meteen ook doorhebben dat die mensen u niet uitlachten. Sorry, mensen. Sorry in ‘t kwadraat. Sommige dagen is ‘t een wonder dat ik nog weet hoe ik moet ademen. 
• Bij meneer de notaris aan een grote tafel zitten met allemaal grote woorden en lange adempauzes. Proberen uw gezicht in de plooi te houden terwijl alles in uw buik rommelt, inclusief uw baby. Hard uw best doen om u te concentreren op het lettertype van de akte, in plaats van op de behoefte om scheetjes te laten. Uw kind in stilte toeroepen dat ze moet stoppen met de samba te dansen terwijl ge wilt kermen van de buikpijn. Buitenkomen en nog net een zoen aan het lief kunnen geven voor ge de vetste serie scheten ooit laat. Ik heb er zelfs geen uitleg voor. Het is allemaal de schuld van Frankie en ik moet ondergaan. Het is ondertussen zelfs zo ver gekomen dat ik gewoon al opgelucht ben wanneer ik kan wachten tot ik buiten ben.
• ‘s Nachts en ‘s ochtendsvroeg wakker worden door gestamp in uw buik. Wakker worden, naar de wekker kijken en glimlachen. Nu vraag ik u om de vorige twee zinnen nog eens te lezen. Wacht, ik herhaal ze nog eens: ‘s nachts en ‘s ochtendsvroeg wakker worden door gestamp in uw buik. Wakker worden, naar de wekker kijken en glimlachen. Is dat gênant? Misschien niet echt, was het niet dat ik juffrouw-ochtendhumeur-LOT-ME-GERUST ben en er niets meer van snap. Mijn innerlijke moeder shizzle zorgt er dus voor dat ik zelfs niet kwaad word of grump, zelfs niet ambetant of lastig, wanneer ons Frankie mij wakker stampt. Integendeel zelfs: ik ben content. Soms vraag ik mij af waar dat gaan eindigen. Willen we iets afspreken? Wanneer ik ulder vertel over de schoonheidsverkiezingen en god-weet-wat allemaal waar ik mijn perfecte dochter voor inschrijf, komt dan eens wat eieren op mijn auto kletsen. Ge lacht daar mee, maar voor ge ‘t beseft is een mens haar ochtendhumeur kwijt en dat is ‘t begin van ‘t einde.
• Op de voetbal uw dochter voelen mee shotten gedurende de eerste helft. In de tweede helft zeggen tegen het lief dat ze slaapt, want er is rust in de buik. Op het puntje van uw stoel zitten door een spannende wedstrijd en dan vol euforie rechtspringen met duizenden anderen omdat we scoren. Tegelijkertijd voelen dat Frankie precies heel uw buik ineenstampt in één keer. Beseffen dat het kind zich echt hard verschoten heeft en uzelf schuldig voelen. U excuseren bij uw dochter voor de zottigheid en overspoeld worden door schuldgevoel. Echt gemeend schuldgevoel. Achteraf heb ik een Kinder Bueno gegeten om het goed te maken met de binnenkant van mijn buik. Ze heeft toch chance, met zo’n meelevende mama als mij.