Het begon in de crèche. Ons kind is (nu al!) ingeschreven in een crèche waar we ons goed bij voelen, alles was er om ervoor te zorgen dat wij daar ons kind dagelijks zullen afgeven, zonder enig probleem. Er werd tijd voor ons genomen, er was een dialoog en we voelden ons er goed. Geen ongemakkelijk gevoel of iets waarin we ons niet konden vinden, behalve toen ze de tuutjes van de kinderen toonden. Toen moest ik met mijn ogen rollen, want: “Blauw is voor jongens en roze is voor meisjes”. Ik hield mijn mond en deed wat water in de wijn. Prioriteiten, weetwel. Zo’n groot trauma zal het wel niet oplopen daarvan, tenslotte.
Erna kwamen de catalogussen toe van kinderwinkels, waaronder die van Dreambaby. Hebt ge die al eens bekeken? Uw keuzes zijn: roze (shocker!), blauw (shocker!), limoengroen of rood, want dat is neutraal en op alles staan idiote babydieren. Maar echt op alles. Van die kleine getekende kinderachtige domme versies van babybeesten, of wat daarvoor moet doorgaan. Er is ook nog Bumba, Cars of Disney Princesses. Het lief ging aanduiden wat hij schoon vond en na lang beraad had hij vijf items die hij leuk vond. Vijf, van een ganse catalogus. Liefde voor het lief.
Dan maar andere winkels, kleinere, zelfstandigen en lokaal. Peinst ge dat het betert? Awel ja, een beetje betert het, want die volgen de trend van ‘monochrome’, dus ge vindt dingen zonder lelijke beesten die niet in een kleur zijn die het geslacht van uw kind schreeuwen. Toch is ‘t niet eens de helft dat je daar vindt, dus dan heb ik zelf een lijst samengesteld met dingen die ik schoon vind. Waar ik water in de wijn doe? Alle kortingen die ik overal misloop omdat alles uit verschillende winkels zal komen. Al een chance dat het lief er hetzelfde over denkt.
Ons babyalbum is blauw, want ik vond het roze lelijk. Dat waren de keuzes die ik had bij het album dat ik inhoudelijk het leukste vond. Dan moogt ge wel niet struikelen over zaken als: “mijn meter is …” & “mijn peter is”, want iedereen weet dat twee meters of twee peters niet kunnen. Ik bedoel, wat voor een onmens doet zoiets nu? Alles is ook gericht op mama en papa, want eenouder gezinnen of gezinnen met ouders van hetzelfde geslacht bestaan helemaal niet. Wist je dat niet? Sla er maar eens een babyalbum op na. Gekke lezer, dat gij dat niet weet, zeg! Hopelijk beval ik niet van een dochter, hoe krijg ik dat ooit uitgelegd? Een blauw album in plaats van een roze. De horror.
En dan zijn er nog de alledaagse dingen die ik al gans mijn leven ken en waarvan mij nooit iets verkeerd opviel tot nu. Zoals Pampers met hun slogan: “Pampers, de nr 1 van duizenden Belgische mama’s om baby’s droog te houden”. Moet ik daar in hemelsnaam zelfs nog iets bij zetten van tekst? We zijn tweeduizendenvijftien. Heeft iemand een tip voor een luiermerk die het lief wel kan hanteren? Ge zou ons er echt mee helpen. Bij de Carrefour: “Deze plek reserveren wij voor mama en haar baby”, want wij weten dat niet, maar op een Carrefourparking worden Maxi-Cosi’s kleiner wanneer een papa die hanteert. Magic! Verschoningstafels op openbare plekken, waar vindt ge die? In het mannentoilet? Ik daag u uit om tien plekken op te noemen in Vlaanderen waar het zo is.
Dan zwijg ik nog over vaderschapsverlof versus moederschapsverlof en over schoolreglementen (voor het kleuter- en lager onderwijs zelfs!) die kledingvoorschriften bevatten. Of over jeugdbewegingen en meisjes met rokjes. Daar zijn wij zelfs onderling nog niet uit, want voor mij zijn de laatste twee teveel water in mijn wijn en voor het lief niet. We hebben nog wat tijd om daar onze weg in te vinden en zijt maar zeker dat we die tijd zullen nodig hebben.
Het enige wat ik wil is dat mijn kinderen zich kunnen ontplooien zonder dat iemand hen wijsmaakt dat er voorwaarden vast hangen aan hun geslacht. Dat wij als ouders onze draai kunnen vinden zonder dat we ons raar voelen omdat dat ‘niet hoort’ als mama of papa. Als onze dochter een roze glitterprinses wil worden heb ik daar totaal geen probleem mee EN als mijn zoon een roze glitterprinses wil worden heb ik daar ook geen enkel probleem mee. En daar wringt het schoentje blijkbaar. Tot nu had ik er geen idee van dat er nu al zoveel ‘obstakels’ gingen zijn. Dat belooft, drie maanden ver en nu al zin om een bh te verbranden. Ik ben benieuwd hoeveel wijn ik nog over heb binnen een jaar of drie. Of hoeveel bh’s.
Picture by Kelly Steenlandt
Nu heb/had ik er zelf absoluut geen moeite mee om dochterslief in het roze te hullen en de zonen in een zogenaamd stoerdere outfit te steken, en hielden wij van die babydieren van de dreamland, maar feit is wel dat alles eenheidsworst is. (Tenzij je een groter te spenderen budget hebt en bijvoorbeeld voor de exclusievere, vaak scandinavische merkjes kunt gaan) Ik lag er in de babytijd niet van wakker. Ik vind het daarentegen wel irritant dat ik voor mijn 3- en 4-jarige dochter en zoon moeite moet doen om iets te vinden zonder cars, spiderman of minnie mouse op. Ik heb er niets op tegen, zij vinden het de max, maar geen hele kleerkast vol. (en trouwens, probeer maar eens iets voor een meisje te vinden met cars op, of voor een jongen met de prinses van Frozen op? Nope. Gaat niet.) Het lijkt precies of de middenweg verdwenen is, gewoon, de toffe kledij aan een betaalbare prijs zonder al te genderbepalende prints er op. Gat in de markt of gewoon geen vraag meer naar? Ik ben er nog niet uit…
ik koop voor mijn zoon dan gewoon een pyjana van frozen. en een puzzel. gewoon doen.
In alle eerlijkheid?
de stereotypes die je overal leest en ziet storen mij niet zoveel, hoogstens een aanleiding voor een :rolleyes: moment.
In tegenstelling tot wat je blijkbaar denkt zijn er trouwens wel verschillende plaatsen waar ook een verzorgtafel bij de mannen staat, of in de “gemeenschappelijke zone”.
Maar ik heb inderdaad ook al een paar keer in de vrouwenwc gestaan. Tja, mijn schuld niet he.
Wat het babyspul betreft, komt hier het merendeel wel van dreamland denk ik, behalve dan wat we lenen/kregen van familie en vrienden. En de bugaboo, want die hebben ze niet.
Zitje voor kinderstoel was grijs met rode aap op, niet echt boy/girl dus, en ook niet te fel van kleur of tekening, verzorgkussen met wat strepen en Teigetje op, .. enfin als je echt voor de retro look gaat, dat hebben ze niet bij dreamland, maar het neutrale/eenvoudige vonden wij daar wel.
Om op de commentaar van de domme babybeesten in te gaan, mijn dochters vinden dat leuk, op ons wipzeteltje (of hoe noemt zo’n ding?) stond een olifantje. Alletwee hebben ze uren scheef in dat zeteltje gelegen om toch maar naar dat olifantje naast hun hoofd te kunnen kijken en met hun vingertjes over te wrijven.
Ik denk niet dat we veel roze spullen hebben, ondanks de 2 dochters. Wel redelijk veel blauw trouwens, want dat is de oudste haar favoriete kleur. En ondertussen is dat dus per definitie ook de jongst haar favoriete kleur, aangezien die haar zus altijd achter doet.
Nu de oudste 4 jaar is, wil ze wel zelf per se allemaal roze/paarse/prinsessen-spullen, onder invloed van klasgenoten of zo zeker? Dus nu begint het “meisjesspul” wel binnen te sijpelen.
Als er geen figuren mogen op staan, en niet rood, blauw, groen of roze mag zijn, maar ook niet te monochroom, wat vind je dan wel mooi? Toon eens wat voorbeelden.
hier zou ik mij dus écht niet druk in maken, is gewoon marketing. Kleine kinderen, kleine zorgen zeker?
Psst, al die spullen hé, in’t roze en blauw, en met die babydieren op, die hebt ge stiekem ook hélemaal niet nodig 😉 ! Al wat uw baby nodig heeft = uw lekker warme lijf en (liefst uw) lekkere melk. Nog wat kleertjes, luiers, een draagdoek, en ge bent gesteld!
Helemaal akkoord.
Je zal nog veel water bij de wijn doen… 😉
Ik vind geboortelijsten verschrikkelijk. Als ik ooit een kind krijg, ga ik lekker shoppen op tweedehandsbeurzen en in de kringwinkel. En ok, ja, er komt waarschijnlijk ook wel een geboortelijst. Maar niet zo eentje met enkel gigadure spullen en zeker niet bij zoiets als Dreamland.
Gewoon een envelopke op je geboorteaankondiging zetten en met de inhoud jullie goesting doen lijkt mij hier de oplossing.
Even off topic: ik heb nooit iets gekocht. Er komt een stroom van spullen op gang als je laat weten dat je wil hergebruiken. Al die grote kinderwagens enzo die niet eens in de koffer van een autootje gaan, vervang je met gemak door een klein plooibuggieke en een heerlijke draagdoek. Tweedehands, uiteraard. Drinken doet zo een kind van je borsten, voor luiers mag je vast tweedehands herbruikbare gebruiken (die van mij gaan nu naar hun derde baby toe, anders bood ik ze aan), kleedjes komen van overal, slapen doet zo een kleintje bij jou in bed tegen alle adviezen in… Bespaar je dus de frustraties :).
Als het een jongetje is wil ik trouwens wel een selectietje maken van wat derde- of vierdehandskleedjes van Babybroer en Kleuterzoon. Ik heb niets met rare dieren, wel wat streepjesspul enzo.
Bij ons op school was het deze week ook weer van dat. Ik deed een oudercontact van een jongetje die 3kk moet dubbelen. Onze dubbelaars kregen van de juf wel hetzelfde afscheidscadeautje dan de lln die overgaan naar het 1e leerjaar. Ze mochten zelf kiezen welke kleur van bellenblaas ze wilden als cadeau. Het jongetjes in kwestie koos een mooie roze met een paars dopje. Papa zweeg en klemde de lippen op elkaar. Mama lachte nerveus en zei dan “X, rose c’est pour les filles”. X keek verward naar ons en verward naar mama. Juf en ik zeiden dat hij mocht kiezen wat hij maar wou, maar volgens mama was roze uit den boze.
En dan hebben we het over een domme bellenblaas die waarschijnlijk het ritje naar huis niet eens overleeft..
Over dat hij zich op school graag verkleedt als prinses, op de speelplaats altijd met poppen speelt en zijn favo bezigheid “Let it go” zingen is, hebben we dan maar gezwegen.
Eerlijk gezegd berust ik nu ook. Bij onze eerste heb ik ontdekt dat hij lelijk plastieken speelgoed dat giga-irritant lawaai maakt geweldig vindt. Toen heb ik daar wel de rem op gezet, zodat andere kindjes cooler speelgoed hadden dan hijzelf, maar wij niet zot werden (en serieus, eigenlijk maakt dat een éénjarige echt niet zo veel uit). Sinds hij naar school gaat, alle remmen los voor Cars. Hij mag ervan genieten, maar met mate 😉 En als’t geen giga-irritant lawaai maakt, ben ik al content.
Thuis heeft hij geen poppen, zijn spel maakt hij met zijn autootjes. Maar toen we onlangs eens bij de fotograaf waren, en hij daar een Kaatje (blijkbaar) vastpakte, reageerde die man toch ook op een gender-niet-neutrale manier, waardoor ik even moest slikken. Het kind is er ochot drie. En ook als hij tien is, mag hij met poppen spelen. Maar dan liefst geen Kaatjes.
En kijk, dat is dan weer een idée fixe dat ik mezelf opleg. Het is makkelijker als je er op een gezonde manier mee omgaat, dan alles per se probeert te weren.
In ieder geval omarm ik nu roze.
En die Carrefourparking, da’s gewoon omdat vrouwen zo slecht parkeren. A ja. (Point van heel je blogpost proven. Tjah.)
Ge zult nog veel verschieten, althans dat deden wij toch. En dan niet alleen van de winkels, maar van de mede-ouders en hun opdringerige meningen. Die zijn nog veel erger 🙂
(En laat ik dan nog maar zwijgen over de borstvoedingsmaffia, commentaar dat wij daarop gekregen hebben .. Elk zijn eigen keuze en gezond verstand gebruiken!)
Desalniettemin, vooral genieten hé 😉
Ha, die openbaring komt me hier bekend voor. En ja, tot den duur gaat ge u settelen in de beestjes en roze en weet-ik-veel-wat. Ook al omdat ge zult merken dat die ‘neutrale’ kleuren elk seizoen wisselen en tegen dat Frankie er dan is, ineens blijkt dat de kleur die ge op uw lijst gezet hebt, niet meer in voorraad is. En dan valt heel uw baby-ensemble-in-mooie-complementaire-kleuren als een kaartenhuiseke in mekaar en begint ge te bleiten omdat ge een paarse ipv een groene buggy hebt. En dat dat niet het plan was en al. En voor ge het weet ligt er een kakafonie in de kasten, helemaal niet zoals ge het u had voorgesteld en zoals het in de boekskes is.
Maar afin soit, het belangrijkste is dat het
– geen brol is
– handig is (gebruik, wassen, …)
– veilig is (geen slechte plastiek, geen loskomende stukskes,…)
– als het kan, een beetje OK is voor het milieu
en dat het mooi is, is… mooi meegenomen, i guess.
PS: wij hebben trouwens massa’s speelgoed en kleren gekregen. Daar zitten ook dingen in die niet mijn goesting zijn, maar als ge ziet wat het in de winkel kost, zijt ge blij dat ge uw kind warm kunt aankleden zonder uzelf te moeten uitkleden.
Ik pluk dit even van mijn Instagram. https://instagram.com/p/2LRMZrAh-3/?taken-by=dietemiet
Maakt me boos zoiets. Ik heb zelf een zoontje van bijna 9 dag al zijn hele leventje liever een meisje had willen zijn en zich heeft leren neerleggen bij de keuzes die de buitenwereld steeds weer voor hem maakt. Er is nog heel veel werk aan (in) de winkel!
dit vind ik nou een zeer inspirerende tekst!
laatst was ik aan het grimeren op een autoluwe zondag,
er zat een klein manneke op m’n stoel.
Ik vraag aan hem ‘wat zou jij graag willen worden?’
Krijg ik als antwoord: ‘ik wil een prinsesje worden’
van mij mag dat, maar toch keek ik even naar de mama,
en wat een geluk!
de mama knikte instemmend!
Terwijl ik de jongen aan het schminken was,
vertelde de mama me dat hij thuis ook graag in prinsessenkleedjes rondloopt,
en dat zij het zonder pardon ook toelaat.
Dat gaf me zo een goed gevoel!
Naar mijn gevoel was het geluk van de jongen echt het allerbelangrijkste voor haar,
en niet het volgen van stereotypes.
Grtjs
Deze tekst is om te lachen en te bleiten tegelijk. Ik kan daar kwaad van worden, van dat stereotiep gezever.
Tegelijk: vroeger kreeg mijn broer soms ook eerder de “mannelijke” cadeaus (gewone Lego, schaalmodel van sportauto…) en ik de “vrouwelijke” (Lego Belville, Barbies) en we zijn er toch geen van beiden heel stereotiepdenkend uitgekomen. Wij smeten dat gewoon samen: “mijn” Belville poppetjes pasten namelijk perfect in “zijn” schaalmodellen, waardoor het verpleegsterpoppetje met een Ferrari naar haar werk reed enzo. Misschien valt de invloed ervan dus wel mee, maar dat neemt niet weg dat het niet nodig zou moeten zijn om zo’n onderscheid te maken.
Onze dochter speelt ook met auto’s, camions, tractors en dieren. De poppen liggen vaak gewoon aan de kant te ‘slapen’ (al slapen die dan toch wel heel veel hoor). Voor de baby-uitzet wisten wij zelfs niet welk geslacht onze dochter was, dus hebben we alles neutraal gevonden. Soms is het wat goed zoeken, wat afwijken van een aantal principes en het is te vinden. En trouwens, onze dochter is verheugd dat ze in ons nieuw huisje in een blauwe slaapkamer mag slapen!
Stereotiepe beelden zijn er dus om gekraakt te worden 😉
Baby’s spelen het liefst met papier, frutsels, bekers, jouw bestek en laten al dat dure en mooie speelgoed voor wat het is… SAY WHAT!? Yes, I can tell you. Maar als je zoekt naar leuke alternatieven voor roze en blauw kan ik u zeker helpen aan wat adresjes. Ik hou van shoppen en als de kinderkamer onaangeroerd blijft, dan is het altijd stylish : ik zal dan wel mijn beker geven om mee te spelen
Romina! Ik las dit en dacht direct aan u: http://charliemag.be/zin-in/charlies-etalage-hipgreen/
Heb het ook gelezen! Cool he.