Deze week ging ik naar de oogkliniek in Leuven en daar werd besloten dat ik een nieuwe bril nodig heb. Ik verkocht een nier en koos een schoon montuur. Er was een actie en daardoor kreeg ik er een zonnebril (op sterkte) bij voor 25 euro. Zegt nu zelf: er zijn slechtere manieren om uw nier te besteden. Volgende week volgen de foto’s zeker. Voor de rest: hebt ge het gemerkt de afgelopen week? De zomer hangt in de lucht. We hebben al een keer gepuft van de warmte. In de auto is het meer met zonnenbril dan zonder en op de radio doen ze goed hun best om de vrolijkste deuntjes eerst door de boxen te knallen. Nog een dikke twee weken en we staan met zijn alles terug op Werchter. Zomer, zegiku!
Geweldig
- Katrijn persoonlijk haar koekskes bezorgen en er meteen ook mee gaan lunchen. Wat een fee!
- Afspreken met Annelore en er veel te lang mee op een Antwerps terras zitten. Naar huis rijden en het gevoel hebben dat ge nog over zoveel wil babbelen.
- Nagellak scoren aan 1,00 euro in de Hema. Altijd geweldig.
- Mijn lief die zonder mopperen mee gaat naar de oogkliniek en achteraf nog mee gaat winkelen ook. Tegen zijn goesting en het nog goed verstoppend ook. Zo lief.
- Mijn attest van boekhouden krijgen. Zelfstandige in bijberoep, hier kom ik!
Gênant
- ‘s Avonds was ik enorm moe, maar ondanks de vermoeidheid beslis ik toch nog mijn tanden te poetsen. De tandpasta op de borstel doen, denken dat die raar ruikt, tanden poetsen en na een paar seconden beseffen dat er bodyscrub op mijn tandenborstel zit. Je gelooft echt niet hoe lang het duurde eer mijn frank viel. Gans mijn mond zat vol zepige scrub voor ik op het idee kwam om alles uit te spuwen. Zelfs voor mij is dat erover. Vermoeidheid doet dingen met mij waar anderen een fles wijn voor nodig hebben.
- Wanneer het schoon weer is, dan is er ook ergens een barbecue. Het was bij mijn schoonouders te doen. Dat is hier achter den hoek, dus pakte ik de auto en reed ik hun huis voorbij, om dan honderd meter voorbij het huis te beseffen dat ik te ver was en in achteruit terug te keren. Die was ook erg. Bijna dacht ik: “Ik was beter te voet gegaan”, gelukkig heb ik dat net op tijd kunnen vermijden.
- Herhaaldelijk meneer genoemd worden aan de telefoon. Geen verhaal hier. Gewoon een feit. Hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat je mij blijft aanspreken met ‘mijnheer’, terwijl ik zelfs mijn voornaam al gespeld heb. Ofwel laat ik het gewoon passeren, ofwel corrigeer ze, maar dan wordt het helemaal raar, want dan volgen er duizend excuses en gênante stiltes. En toch: stop met mij meneer te noemen. ‘t Is juffrouw, idioten.
- Ik moest een pakket opsturen en uit schrik voor fouten heb ik vier keer het adres van de geadresseerde gecontroleerd. Uiteindelijk nog een laatste keer verifiëren en toen was ik zeker dat alles klopte. Mijn eigen adres erop en wanneer alles klaar was aanschouwde ik mijn eigen pakket. Tot mijn oog terug op de adressen viel. Mijn eigen adres was verkeerd. Hoe kunt ge nu uw eigen adres verkeerd hebben? Geen idee, maar ik ben voor ieders veiligheid in de zetel gaan zitten en ik zit er nu (maandagavond) nog in. Ik weet nog hoe ik moet ademen, dus alles goed hier. OVER.
volgens mij werkt scrub ook goed om die tandjes proper te krijgen. Alleen al dat zout of suiker zal dan weer geen goed doen op langere termijn, peins ik.
En als die schoonouders toch om te hoek zijn, waarom dan inderdaad niet te voet? Of met de fiets? Kan je meteen meedoen aan mijnkorteritten.be en de blogchallenge aldaar van Kelly en co 🙂 Er zijn ook prijzen en al, motivatie alom!
Dat adres is waarschijnlijk omdat ge nog ni zo lang verhuisd zijt. Ik heb hier int begin ook regelmatig mijn nieuwe straat met oud huisnummer geschreven en al. Het went, uiteindelijk. Of zwier je adres eens 100x in een Word document en print af op stickerpapier. Lekker lui, herbruikbaar en makkelijk 🙂
De dag dat ik mijn rijbewijs heb gehaald, heb ik mijn fiets buitengesmeten. Sinds mijn 18 jaar bezit ik dus geen fiets meer. Hashtag jeugdtrauma. Daar zal verandering in komen, later. Eigenlijk ben ik vreselijk lui. En ik ben ook al te voet geweest, wete nog, paar week geleden, toen ik in ‘t midden van de straat liep prinsessengewuif te doen? Te voet!
Bodyscrub op je tandvlees! Auchiewawa!
Die vergissing met de bodycrub is HET bewijs dat je wel degelijk een nieuwe bril nodig hebt !
En die auto nemen voor zo een eindje : Schaam u Romina !!
Ik ben wel nieuwsgierig naar uw stem, nu, eerlijk gezegd… 😉
Vind ik normaal… Ik heb een keer deo en tandpasta verwisseld.
Hahahaha. Nu voel ik mij oprecht beter 😀
Tandpasta onder de oksels. #tiskeerietanders 🙂
Ik heb van de week mijn tanden met handzeep gepoetst.
In het duister tandenborstel genomen waarvan ik dacht dat het de mijne was. Bleek het die te zijn waarmee mijn dochter haar uitneembare beugel met zeep poetst (moet zo van de orthodontist).
Bweikes, de hele nacht zeep gesmaakt.
En de volgende ochtend dochter de slappe lach bezorgd.
Zalig. Hahaha.
Ik ben inderdaad ook wel benieuwd naar je stem nu 🙂
Maar euhm, de auto nemen om om de hoek te rijden, is dat zo niet een beetje als die 4×4 voor het gemak? 😉
Neen, want, euhm. Neen. En ik ga soms te voet!
Ge zijt niet te flitsen, gij. Och, maar ik smeer bodyscrub op mijn benen ipv lotion. Ik denk dan allez wat is dat na? En dat terwijl ik dan eigenlijk al onderweg had moeten zijn.