Geweldig & Gênant 33

Dat de weken hier voorbijvliegen, aan de snelheid van het licht. Zaterdag en gisteren nam ik congé. Ik was thuis van ‘t werk zoals iedereen, maar ik heb ook echt congé genomen en helemaal niets gedaan. Het was nodig, meer dan nodig zelfs. Verder heb ik vooral gedacht wat er allemaal nog moet gedaan worden en wat rondgelummeld. Op Pinterest zitten om dan te beseffen dat er een uur weg is. Of op Bloglovin’ even twee weken aan blogs bijlezen. Uren aan tijd verliezen in dommigheid kan zo goed zijn voor je ziel. Het deed deugd en dat is wat telt. Mede door mijn passiviteit heb ik maar drie punten bij Gênant. Maar best ook, want als ge ziet welke richting het uitging deze week, zat ik ondertussen misschien al in het gevang wegen naaktlopen in ‘t openbaar.

Geweldig

• Eurosong was de max. Vierde plaats! Loïcske deed dat goed.
• Ik heb bij Annelore van Compleet Geluk een give-away gewonnen en die kwam vrijdag toe. Jeujj!
• Cornetto ijsje. Hmmmmm.
• Communiefeesten in de zon met familie en spelende kinderen rond u.
• Het lief dat ‘s ochtends verse boterkoeken haalt voor mij. Held.

Gênant

• Na het eten besloot ik even langs te gaan bij het lief zijn ouders. Die wonen hier achter den hoek en dat is wreed praktisch, want ik moest nog iets afgeven voor mijn schoonbroer. Eens ik daar aankom blijkt mijn schoonvader in gesprek aan de voordeur, dus ik glip er voorbij terwijl ik snel goeiendag knik. Eens de living binnen gekomen sta ik aan een mooi gedekte tafel met mijn schoonmoeder en bezoek: aan het dineren. Daar stond ik, met mijn zakske, losse broek en nog lossere hoodie, om maar van mijn kapsel te zwijgen. Dan schaamt ge u echt kapot. De eerste keer dat ge iemand ziet en dan ziet ge er zo uit. Dag mevrouw. Dag mijnheer. Smakelijk. Mijn naam? Romina. Mijn job? Vogelverschrikker. Aangenaam. 
• Zondag was er een communiefeest op locatie. Ons aperitief mochten we buiten nuttigen, op het terras. Op dat terras zat het vol van ‘t volk, want er is daar een gigantische buitenspeeltuin voor kinderen. Eens het tijd was om te eten gingen we met z’n allen naar binnen. Allemaal samen, iedereen zijn plek zoeken, eten halen en een mens is al rap een uurke verder. Plots vroeg ik waar mijn fototoestel was en niemand wist het, ik ook niet. We keken overal en toen kwam mijn broer van buiten, met mijn tas plus fototoestel erin. Nogal een chance dat em er nog stond, zo’n vol terras. Natuurlijk was ik opgelucht, maar ook wat onder de indruk van mijn eigen dommigheid. In al die jaren dat ik een deftige kodak heb was dat de eerste keer dat ik die ben vergeten. Als ge mij deze week tegenkomt, vraag eens hoe ik heet, ge weet maar nooit. 
• Na het communiefeest op zondag bleven we nog wat bij mijn ouders. Eens daar aangekomen besliste ik mij om te kleden in iets comfortabeler (het voordeel van 2 zussen). Het schoot mij te binnen dat ik stonk. Dat kan gebeuren, zomaar, dus ging ik mij vlug even douchen. Tijdens het douchen komt mijn jongste zus binnen met de droge opmerking: “De volgende keer dat je doucht doe je misschien beter het raam en de afwering dicht, kwestie dat niet gans de straat u in al uw glorie ziet”. Ik hoop heel heel hard dat er mij niemand zag. Mocht ge mij toch gezien hebben, hou het dan tussen ons. Neen, weet ge, houdt het dan voor uzelf helemaal alleen, zelfs ik wil het niet weten.