Een overzichtje van mijn vertelsels. – Projectblogboek Tip 39

18 september 2014 gooide ik mijn eerste blogpost online. Het was al efkes geleden dat ik nog geblogd had, dus wist ik niet wat te verwachten. Er leek zoveel veranderd, maar nu kan ik zeggen dat er eigenlijk niets veranderd is, of toch niet veel. Ge smijt stukskes van uzelf en uw leven op tinternet omdat het uw eigen helpt en omdat anderen zichzelf misschien herkennen in uw verhaal. ‘t Is gelijk op café zitten en een klapke doen, maar dan met computers en leuke foto’s. Wat anders is dan vroeger zijn de projecten. In januari kocht ik een blogagenda en ondertussen heb ik het al opgegeven. Elke maand komt er wel iemand met een leutig project en dan moet ik wel meedoen. Dat is echt plezant! Gelijk alleen, maar dan met meer. Enfin, mijn beste blogposts sinds 18 september 2014, dus. Met views en statistieken heb ik geen rekening gehouden. Het zijn de posts die ik plezant vind, want: my blawg, my rules dawg.

• Er was een idee voor een rubriek. Al gans mijn leven maak ik stoten mee waarvan mensen soms twijfelen of ‘t wel waar is. Of waarvan ze zo: “Is dat niet een beetje overdreven?” zeggen. Gesterkt door het gedacht dat ik toch niet de enige kon zijn bedacht ik Geweldig & Gênant. De allereerste daarvan kunt ge hier lezen. Mocht ge veel tijd hebben vindt ge ze alle 27 (!) onder deze rubriek.
• Oktober kwam en ik vertelde u over mijn computermaten. Ge waart allemaal zo lief, net zoals toen ik u vertelde over het muurke. Schoon vind ik dat, hoe mensen kunnen meeleven met elkander, zelfs al zitten er kabels, schermen en WiFi tussen.
• Kelly schreef een boek en er werd opgeroepen door i. om mee te doen aan #projectblogboek. Enthousiast als ik ben sprong ik mee op de kar en ik liet ulder weten dat ik ook ging meedoen. Ondertussen zijn we bijna 40 tips verder, ik zit niet eens in den helft van halfweg en volgens mij ben ik de enige die ze chronologisch afwerkt ook. Ik snap dat niet, zo plezant, jong. Echt. Die tips hebben mij al uren stil gehouden, duusd uren blogplezier bezorgd en goeie gesprekken met het lief in den auto. Mocht Kelly nu in 2017 een nieuw boek schrijven zou dat perfect zijn qua timing. Het is maar een ideetje, zegt.
• #kerstruil stampte ik impulsief uit de grond en het ging zoveel beter dan verwacht. Zo tof! Dit jaar is ‘t zeker waar van dattem.
• Alsof dat #projectblogboek nog niet genoeg was werd #boostyourpositivity gelanceerd. Het duurde een maand ofte vier opdrachten lang en dat was leutig. Als afsluiter was er een heuse meeting met zalig goeie koffie. Mochten die nog een editie willen doen zou ik dat ook niet erg vinden. Echt niet, Danone. Echt. Beloofd. De post waar ik het meeste plezier aan had is die waar ik vertel dat ge niet moet koken als ge dat niet wilt.
• En dan was er nog een, die met de grootste impact.

#wijoverdrijvenniet Mark my words.

— Romina (@Rominatje_) March 18, 2015

Niemand had de impact van #wijoverdrijvenniet verwacht, ik al zeker niet. De tweet hierboven werd gepost de dag voor de hashtag viraal ging en ik heb toen gezegd: “Er moeten toch nog vrouwen zijn die dat beu zijn, maat?”. En of er nog vrouwen waren. En of ze het beu waren. Er volgde een rollercoaster van twee weken keihard werken en weinig slapen, van mails met als afzender ‘de media’ en smsjes met: “Kan het dat gij in De Morgen staat?”. Het is ongelooflijk hoeveel vrouwen hun verhaal deden op verschillende kanalen en ik ben best wel fier dat ik daaraan heb meegeholpen.

Een half jaar. Eigenlijk is dat niets en toch is er al zoveel gebeurd dankzij deze blog, of via deze blog. Meer dan dat ik ooit had kunnen hopen. Er is prinsessengewuif en er zijn moestuinverhalen. Er is goesting, veel goesting om hier telkens terug te keren en mijn verhaal te doen. Pakt u nen koffie jong, want we blijven nog efkes. Op naar de volgende zes! Schol.