Grootouders, ouders en wij. De liefde. #projectblogboek Tip 31

Drie experts dezelfde vraag stellen is iets wat me weken bezighield, tot ik besefte dat we omgeven zijn door experts. Ze hebben ons grootgebracht en zijn, in ons geval, onze grootste voorbeelden. Ik heb het over onze ouders en zijn grootouders. Stuk voor stuk specialisten in het huwelijk. In trouwen en getrouwd blijven, in niet-scheiden. Het is iets wat me al lang bezighoudt, wat hun grote geheim is. Mijn ouders zijn een Disneyverhaal en doen het toch allemaal zo simpel lijken. Zij die briefjes bij ons papa zijn eten stopt en hij die flauwe mopjes maakt om haar te doen lachen. ‘Meer dan 30 jaar getrouwd zijn en nog verliefd zijn, ge moet het toch maar doen’, denk ik dan.

Zijn ouders zijn ook van die mensen die iedereen alles gunnen en elkaar nog het meest. Verliefd worden op elkaar als kind (ze waren gelijk 15 ofzo), en 35 jaar en een klets later nog samen zijn. Gelukkig. Dat is nog het zotste van alles. Beiden onze ouders zijn oprecht gelukkig met elkaar en hebben samen een soort van rust die heel moeilijk te beschrijven is. Bij elkaar zijn ze thuis, altijd. Zijn grootmoeders, sterke vrouwen van tachtig jaar, zijn allebei weduwe en wanneer ze over hun echtgenoot spreken breekt mijn hart. Ik hoop dat er een dag komt dat ik met zoveel liefde en tederheid kan spreken over het leven dat het lief en ik voor onszelf hebben gemaakt. Dus ging ik naar hen en ik vroeg ik wat hun geheim was. Na de eerste: “Tsjah. Goh.” kwamen de grote geheimen. “Niet opgeven”, “Met elkaar praten”, “beseffen dat het gras niet groener is aan de andere kant”, “Het is stille waar dat ‘t nooit ni waait hé, kiendje”, “Blijven klappen”, “Nooit met boel gaan slapen”, … Het zijn de clichés die ge overal leest, zelfs in de Flair. En toch denk ik zelf, als dertiger, dat het niet enkel zo simpel is. Het is een begin, maar voor iedereen ligt het anders, zeker voor het lief en ik. Hij is mijn eerste niet, net daarom weet ik zeker dat het deze keer voor echt is.

Om te beginnen is er de basis. Hij is mijn beste maat en ik die van hem. Praten, lachen, snotteren, adviseren, troosten, steunen, allemaal komt het vanzelf. Samen kunnen we in een deuk liggen om iemand die een scheet laat of soms moeten we de tv op pauze duwen omdat we te hard lachen met hetzelfde. Ook politiek en sociaal zijn we dezelfde beestjes. Wij zouden niet functioneren met iemand die niet gelooft dat iedereen gelijk is. Of met iemand die niet wil proeven van de wereld. Daar hebben we elkaar zo geweldig goed gevonden. Wanneer het echt goed misloopt, dramadramadrama, dan zijn we allebei nuchter. Dan worden we een rationele geöliede machine vol praktische info. Hij is mijn favoriete reismaatje, ik ben zijn favoriete voetbalsupporter en ga zo maar door. Wanneer we over kinderen praten dan komen dezelfde waarden en normen naar boven: de oude, die van ‘alsjeblieft en dankjewel, hallo en dada’. Het zijn diegene die onze ouders ons meegaven die we willen doorgeven.  ‘t Is gemakkelijk zo, dat ge elkaar in die dingen kunt vinden. Wreed gemakkelijk.

En dan zijn er nog een paar. Een paar vuistregels van onszelf die onze ouders ook al nekeer durven toepassen. We lijken precies wat op hen.

• Weten wanneer ge moet zwijgen
• Elkaar los genoeg laten om elk uw eigen ding te doen wanneer ge dat wilt
• Elkaar op tijd en stond nekeer goed uitlachen
• Samenspannen als ouders tegen uw kinders (wij doen dat nog niet, maar ons ouders zaten altijd op één lijn, dus wij gaan dat ook doen)
• Dansen! Dansen! Dansen! Goed voor uw ziel
• Supporteren voor dezelfde voetbalploeg
• Weten wanneer ge een kuisvrouw moet inhuren

Het leven zal nog veel naar ons kop smijten. Algehele euforie en dikke miserie. Het voelt alsof we het zullen aankunnen, alles wat nog komt. Ik hoop het echt. Dat we samen door elk moment kunnen ploeteren zoals onze ouders en grootouders het voor ons deden. De experts hebben dus dik gelijk, volgens mij. Al moet ge daarnaast ook wel uw eigen balans vinden van wat kan en niet kan. Mij werd er gezegd dat ik het wel ging weten wanneer het voor echt was en dat is ook zo. Na een paar dagen hebben we dat zelfs al luidop gezegd tegen elkaar. Voor anderen zou dat dan weer veel te rap zijn. Pakt dus de raad van de experts, hou die in uw achterhoofd en ga zelf op zoek naar wat het voor u perfect maakt. Ge moet dat samen uitvogelen, en dat lukt wonderwel, want in het begin hebt ge toch niets anders te doen.