Moet ge eens wat weten? Ik zal het u eens zeggen. Toen ik deze opdracht las heb ik eens goed gezucht en gefoeterd tegen het lief. Over dat ze van langs alle kanten met stress naar uw hoofd gooien en dat soms toch echt wel teveel opgeblazen wordt. Doorgaan, zo’n mens ben ik. Ge moet daar ook niet teveel over zagen terwijl ge het doet. Langs de andere kant ben ik dan ook het mens die flip-momenten op magische wijze uit haar leven heeft gekregen. Hij luisterde, knikte en begreep. Hij ging ook akkoord met veel dat ik zei en ik ging dat hier nen keer allemaal komen zeggen: hoe stress overrated is en dat uw moeder dat ook had, maar daar gewoon minder drama aan plakte. En nu zijn we twee dagen later en loop ik al een paar uur mezelf op te vreten omdat ik geen blogpost geschreven krijg zoals ik het wil. Die voor volgende week staan klaar, maar deze? Ho, maar. Zo werkt karma, denk ik.
Hoe ga ik daar dan mee om, zo’n acuut aanvalletje van nervositeit? Om te beginnen heb ik het rap door dat ik loop te stressen. Soms kan ik daar ook van genieten, zo’n shot zenuwen. Ge voelt dan dat ge leeft. Wanneer een klein attackske evolueert in een full blown kieken-zonder-kop moment duw ik op de frein. Daarnet wilde dat zeggen dat ik de laptop dichtklapte en wat anders ging doen dat niets te maken heeft met bloggen. De manier om te ontspannen hangt af van de oorzaak die me de hibbedjiebies (hoeveel synoniemen ik ga vinden voor ‘stress’? Veel. Watch me.) bezorgt. Wanneer ik in de file sta kan ik precies niet echt iets anders gaan doen hé? Wel, er is een vraag die ik mezelf altijd stel. Het is iets wat ik ergens ooit gehoord of gelezen heb en dat me altijd is bijgebleven. Klaar? Komt-ie!
“Wanneer je je nerveus maakt in iets, vraag jezelf dan eens af of het nog een probleem zal zijn binnen zes uur, binnen zes dagen, binnen zes weken of binnen zes maand. Je zal zien dat quasi alles opgelost is voor de zes-weken termijn en is uzelf opvreten het dan waard geweest? Als het binnen zes weken of maanden niet opgelost is, hoe exact hebben de zweetoksels u verder geholpen?”, sinds ik dat tot me liet doordringen en mezelf ook vaak bewust die vraag stel ben ik een veel aangenamer persoon. Wanneer ik bijvoorbeeld in de file sta verwittig ik mijn baas en erna laat ik los. Overmacht. Niets aan te doen. Zelf ben ik op tijd vertrokken en het enige wat nu in mijn kunnen ligt is foto’s nemen, koffie drinken of meekwelen met de radio. Dat zijn dan ook de dingen die ik doe, soms zelfs een combinatie ervan. YOLO.
Het lief is rationeler dan rationeel. Die schat een situatie in, zoekt het overzicht en stelt logische oplossingen voor. Zelf ben ik ook zo geworden, door het leven. Ge zoudt ervan verschieten hoe ge leert relativeren wanneer uw huis ooit is afgebrand. Tot die dag wist ik niet eens dat er zo’n manier van relativeren bestond. Dat helpt natuurlijk wel om mijn cool te bewaren. Onze gedeelde Google-Calendar is de basis van onze organisatie, net zoals ons weekmenu en een bepaalde routine. Hij doet boodschappen en ik hang terwijl thuis de kuisvrouw uit. Dat werkt goed voor ons. Ge moet een beetje zoeken naar wat helpt voor uzelf, natuurlijk.
De momenten wanneer ik niet te genieten was door de druk die ik mezelf oplegde hebben me achteraf gezien veel te veel energie gekost. Toen mijn beste maat en ik spraken over doodgaan en dat het genoeg was geweest met leven ben ik veranderd. Drastisch. We waren 25, maat. Weet ge wel hoeveel die nog tegoed had? Weet ge wat voor een zotte plannen wij nog hadden? Die moest godverdomme de peter worden van mijn eerstgeborene. Hij is weg en ik werd wakker. Wanneer iets me ongelukkig maakt, dan verander ik dat. Zelfs wanneer die veranderingen alles op zijn kop zetten. Er is een periode van kijken of het anders kan, evalueren en afwegen. Ben ik erna nog op-en-‘t-end, dan stopt het daar. Zelfs wanneer we het hebben over een zorgvuldig opgebouwde carriere van 7 jaar terwijl er net een compromis voor een huis werd getekend. Het leven is te kort om lang ongelukkig te zijn.
Met dat in het achterhoofd moet ge weten dat ik mij ook niet schuldig voel wanneer we het ervan nemen. We hebben wel gelijk, zekerst? Prille dertigers en de wereld als onze speelplek. Lachen en foto’s trekken. Het kind uithangen. Gelijk oude wijven een pannenkoek gaan eten. Ontspannen doen we veel en daar genieten we van. Wij ontspannen ook van een breed gamma aan activiteiten buiten eten: een voetbalmatch, chips vreten, uren in de auto zitten en gewoon rijden, een klapke doen met elkaar, bij ons ouders het kind gaan uithangen, ons gedacht zeggen op tinternet, samen in de zetel zitten terwijl we elk in ons boek zitten, bij ons maten zijn, op de koffie gaan bij Bobonne en Meme Norma, niet sporten, kijken naar het Eurovision Songfestival of andere programma’s met een hoog niveau en dan nog eens zowat alles wat onder de noemer ‘cultuur’ valt. Denk aan voorstellingen, optredens, toneel, comedy, etcetera. Nooit in ons kot, altijd gelukkig.
Veel goede raad kan ik u niet geven. Die zakens moet ge zelf beseffen en voelen. Dan pas kunt ge daar naar handelen. Als gij niet uit uzelf beseft dat uw grote geluk in ‘t kleine zit kan ik u dat niet leren. Het leven zal u dat meegeven. Als ge niet goed zorgt voor uzelf, wie moet het dan doen? Er is maar één iemand verantwoordelijk voor u, en dat zijt gij. En als dat allemaal niet helpt moet ge gewoon nekeer goed poepen. Dat kan deugd doen. Het helpt ook wanneer ge vast zit met een blogpost. Heb ik van horen zeggen, want wanneer ge in ‘t Meetjesland woont mag dat niet voor ge getrouwd zijt. YOLO²!
Het is de laatste #boostyourpositivity. Het was plezant. Hopelijk vond gulder dan ook. Mocht ge nog advies willen van mensen die wel onzedige dingen mogen doen, hier vindt ge een lijst met deelnemers uit de grote wereld.
Dit is verademend! (Kun je dat zo zeggen?) Niet overdrijven met stresseren over stress, de regel van zes, en genieten van niet sporten. Ik ga het allemaal proberen.
Oh, had ik even een fronsje. Poepen betekent in holland iets anders.
Nou ja.
Goed geschreven en je hebt gelijk. Ik zit nu ook in de fase dat de hemel op mijn kop is gevallen, maar dat ik nu zie dat de wereld is blijven voortdraaien, ik ook en dat ik dus een pak sterker blijk dan ik dacht. En dan blijken een hele hoop dingen nogal relatief, waarbij je dan weer content bent dat je het meegemaakt hebt. Zot hé.
Nu weet ik eindelijk hoe je op-en-‘t-end moet schrijven! Al zeg ik koppig “ip-en-tent” hihi. En yay voor niet sporten. Al ga ik mezelf vanavond toch maar forceren….
Zeer krachtige conclusie! Zeer goed beproefd recept, alhoewel dat ook in de stille Kempen liever niet voor het huwelijk “beproefd” wordt 😉
Hear, hear! Ik kijk er naar uit om je enthousiasme in’t echt te zien!
haha, you remind me a beetje about me 🙂
Ik wou dat ik die levensvisie ook al had ontdekt op mijn 30ste, ondertussen heb ik dat 15 jaar te laat ook door ondervinding geleerd.
En oei, ik woon in het Meetjesland, ben niet getrouwd en mijn lief en ik p….. zo graag. Wat nu ?
Awel, die staat-het-u-niet-aan, doet-er-iets-aan, zo probeer ik ook te leven. En doen wat ge zelf wilt, niet wat anderen van u verwachten. En perfect hoeft dat allemaal niet te zijn. Fijn te lezen!
Stof tot nadenken…
Tjiens, ik vind het eigenlijk zo van nagel op de kop.