Geweldig & Gênant – 16

Het was plezant deze week. Best dat ik deze rubriek doe, want ik was al heleganst vergeten dat het gesneeuwd had vorige week. Er gebeurde vanalles de afgelopen dagen en volgens mij heb ik dat te danken aan mezelf. Geen idee of karma bestaat, of iets in dat genre, maar soms lijkt het wel alsof ik erom vraag. Vrijdagavond zei ik: “Tgoh, ik heb nog maar één iets voor gênant deze week, het is precies rustig”. In mijn wereld wil dat blijkbaar zeggen: ‘Bring it on, bitches!’. Wanneer ik vraag, dan krijg ik. Zoveel is duidelijk. Ondertussen zit ik hier te typen vanachter een bril die aaneengeplakt is met modelbouwlijm. Geweldig en ook wel een beetje gênant. Terwijl ge luistert karma: hoe zat dat ook al weer met die lottocijfers? Ge weet maar nooit.

Geweldig

• Aan het vloeken op mijn boekhouden. Puffen en blazen. Net wanneer je je diepste zucht slaakt ‘Eye of the tiger’ horen op StuBru.
• Door Knokke rijden met Bobonne in de auto. Het lief dat tuut en zegt: “ze mogen het zien dat we hier zijn hé, Bobonne.” en ons Bobonne die antwoordt: “Maar ze kennen mij hier zu jongen, ik durf hier ook floreren”
• Mama ST en papa ST die de ouders geworden zijn van een tweeling. Een meisje en een jongen. Zoveel liefde, gasten en zo schoon. Een mens wordt daar stil van.
•  Twee balpennen kopen omdat ze in het groen en roze zijn van uw blog.
• De voetbalmatch van afgelopen dinsdag. Slecht voor het hart, goed voor de moraal.
• Een bureau op de kop tikken voor vijf euro dat kweet niet hoe cool is en nu al het eerste stuk wordt van ons interieur later.
• Horen van een klasgenoot dat ge in een boekske staat, dat boekske kopen en tot uw grote verbazing zien dat ge erin staat met foto enal. Prinsessengewuif is aan de orde.

Gênant

• Een bericht sturen in Viber naar het gezin: “Whoah! Het sneeuwt in Lovendegem” en na vijf minuten beseffen dat ge in Wondelgem zit. “In Wondelgem, sorry, ik zit in Wondelgem”. Horen hoe uw broer en vader bijna simultaan in hun broek pissen van het lachen, hahaha die zus toch! Meetjesland, allemaal goed en wel, maar dat lijkt allemaal wel op elkaar en iedereen zou het daar moeilijk mee hebben. Zeker weten, ie-de-reen.
• Een plog voor #projectblogboek moeten maken van je outfits. Beseffen dat ge selfies moet nemen. Ik bespaar jullie de foto’s, zoveel gêne heb ik nog net, maar het is om dood te vallen van schaamte. Volgens mij ben ik de eerste blogster in het bezit van selfies met daarop een half hoofd dat zichzelf keihard uitlacht. Oefenen, zeggen ze. Oefenen. Lachen zeg ik u, lachen en een beetje afzien.
• Naar de politie moeten omdat ge uw inschrijvingsbewijs kwijt zijt. Binnen gaan en dat officieel melden. De vriendelijke agent dat zegt dat hij gewoon nog rap eventjes uw chassisnummer moet controleren. Buitenkomen met de agent in kwestie en wijzen naar uw auto die daar geparkeerd staat en mompelen: “Het is een klein autootje dus ik sta maar een klein beetje fout geparkeerd?”. Op uw vingers getikt worden door de politie. Er was NERGENS plaats en ik rij met een klein bolleke. Er werd niemand belemmerd en ik stond niet risicovol geparkeerd. Oké, dat was niet bijster slim van mij.  Zwak momentje. Mea culpa.
• U klaarmaken om te gaan slapen. Op uw bril gaan zitten. Uw bril horen kraken. Zien dat uw bril in twee is. Met uw ogen rollen en goed vloeken op uzelf. Veel kan ik daar niet over zeggen hé? Dom zijn doet geen zeer. Zeker niet met een kont gelijk de mijne.
• Een kapotte bril hebben en tickets moeten gaan halen voor de halve finale van de Beker. Aankomen bij het Jan Breydelstadion en veel volk zien staan. Uitstappen vol zelfvertrouwen in guur regenweer met een zonnebril op omdat dat de enige bril op sterkte is die ge nog hebt. Schouders recht en gaan. Wat Beyonce kan, kan ik ook. Fake it till you make it, ofzoiets. Al valt dat blijkbaar wel af te raden tussen de voetbalsupporters.
• Op bezoek gaan bij uw nicht. Nog niet gegeten hebben en niet echt honger hebben. Gezellig praten en plannen maken. Beseffen dat ge plots het ganse bord koekjes hebt opgegeten. U schamen want mama heeft u beter opgevoed dan dat. Ik begrijp ook niet hoe het kon gebeuren. Serieus, ik had echt echt echtig waar geen honger, maar het waren goede koekskes en plots had ik wel honger. Eten. Koekskes. Omnomnomnom.