Is dat bij jullie andere bloggers ook zo? Of lezers? Al gans mijn leven word ik een beetje zot wanneer ik enthousiast ben over iets. Dan ben ik niet te stoppen en kost niets mij teveel moeite. Ideeën komen langs, worden besproken (meestal in de auto) en sommige worden uitgewerkt. Het voordeel dat ik heb is dat ik geen schrik heb om op mijn bek te gaan. Allez, zolang dat niet te vaak gebeurt. Jullie zijn schatten van mensen die mij dat vergeven. Merci, daarvoor.
Dus wat ben ik hier van plan, waar ben ik eigenlijk mee bezig en wat vinden jullie daarvan? We gaan eens samen brainstormen hé. Zet u neer, ik heb koekskes gebakken. Het wordt plezant.
Blijvers in 2015
- Geweldig & Gênant. Ik vind dat plezant en ik merk dat er vaak reactie op komt. Het gevoel van: “Ah, kijk, nog zo’n verstrooide kip” is leuk. Het gedacht dat we niet alleen zijn in onze dommigheid, ofzoiets. Wat ik me wel voorneem is meer te noteren. Kernwoorden. Soms kom ik iets tegen of flik ik iets, dan lachen we ons kapot en vier dagen later weet ik niet meer wat het was.
- #projectblogboek. Toen ik hiermee begon had ik geen idee wat me te wachten stond. Alle tips doe ik gesynchroniseerd, of ik ze nu leuk vind of niet. Het pusht me en forceert me om na te denken, creatief te zijn en net dat stapje verder te gaan. Over sommige dingen zou ik nooit bloggen, was het niet van #projectblogboek. Dat had ik nooit verwacht. Ik hou dus vol. Nog zo’n 230 tips te gaan, denk ik.
- #kerstruil, maar dan iets beter uitgewerkt en georganiseerd. Meer gestructureerd.
2015 – De grote plannen
- Op mijn Instagram: #woordvandedag. Elke dag één foto met daarbij één woord. ‘t Is al twee keer nipt geweest. Als-in: “Oh fuck, dat #woordvandedag nog!” en we zijn nog maar 9 dagen ver. Courage.
- Ik lees boeken, ik ga naar voorstellingen en durf al nekeer een cd te kopen. Soms denk ik: “Oh wauw, daar moet ik over bloggen!”, maar dan doe ik dat niet, simpelweg omdat ik niet goed weet hoe. Ik wil een categorie waar ik u over zoiets kan vertellen wanneer mij dat zint. Ongebonden aan tijdstippen of periodes. Die categorie is al bedacht en ge zult die zien passeren.
- Foto’s. Er is goesting om iets te doen met foto’s, maar zonder dat ik daar veel tekst aan hang. Soms heb ik foto’s die ik leuk vind en wil tonen, maar daar hoeft geen ganse blogpost bij. Ja, er is Instagram en toch wil ik dat op mijn blog ook. Een beetje gelijk haar 5 dingen, 5 beelden. Zoiets, maar dan anders. Het zal waarschijnlijk onder de categorie #sfeerinsente komen, maar ik weet nog niet exact hoe ik het moet aanpakken. Foto’s zijn ook maar foto’s hé. Alléja, ge verstaat me wel. Jij enig idee? Wilt ge mij dat dan laten weten? Ondertussen loop ik daar al een week of acht op te sjieken.
- Mediakit opstellen. Dapper zijn, bedrijven of mensen contacteren voor een give-away, want dat is plezant. Neen heb je, ja kan je krijgen. Toch voel ik me zo knullig. Echt, ik ben een watje op dat vlak, zo’n enorm watje. Die dingen durf ik niet zo heel erg goed, eigenlijk. En dat terwijl ik in de retail heb gewerkt. Voor anderen verkopen lukt goed en vlot, maar voor ‘mezelf’. Ai ai ai.
- Meetsjesland ontdekken en erover bloggen gelijk zot.
Voila gasten. Mijn plannen en mijn gedachten. Hoe zit het daar? Alsjeblieft zeg mij dat jullie dat soms ook hebben, zoiets genre: “Ahja! Dat ga ik doen. Coooool. Hoe? Euhm kweetni…”. Of iets bedenken, uitwerken in detail en dan compleet terug omgooien. We blijven verder doen, dat is zeker. Hoe? Dat zullen we onderweg wel uitvinden. Nog genoeg 2015 over op de kalender om dingen uit te denken. Ik ga er nog nekeer over peinzen.
Hoera voor de blijvers! Hoera voor de plannen!
Mijn gedacht? Het hoeft ni per sé gestructureerd te zijn, smijt het erop en steek er wat structuur in “as you go”. Ik heb voor mijn foto’s een aparte blog (ktophotography.wordpress.com) maar die is ook al in eeuwen nimeer geupdate omdat ik dringend eens tijd moet maken om een lading foto’s te bewerken (al is het maar wat croppen en de lichtbalans bijstellen). Achteraf gezien was die aparte blog misschien ook niet nodig, dus.
Ben benieuwd naar wat je allemaal gaat uitsteken! Ik lees je blog graag.
Ik ben helemaal pro alle deze plannen en vooral het “Meetjesland ontdekken”-plan. Mijn vader is oorspronkelijk van Eeklo en wij gingen daar vaak mijn Grotemoe opzoeken die daar nog lang gewoond heeft. Na haar dood ben ik er eigenlijk niet meer geweest. Jammer, want het is een mooie streek. Gaan wandelen in Het Leen was een van mijn favoriete dingen om te doen tijdens zo’n bezoekje of door langs de smalle veldweggetjes rijden en rechtstreeks bij de boer kilo’s en kilo’s patatten kopen.
De blijvers mogen idd blijven! 🙂 Ik kan me helemaal vinden in het schrijven over boeken, cd’s, film… Ik durf dat ook niet zo goed, ik ben toch geen recensent? Wat gaan ‘de mensen’ wel niet denken als ik probeer deftige volzinnen te maken over iets wat ik mooi/lelijk/nuttig/interessant vind en de rest van de wereld niet? Ach, noem het gewoon cold feet… 😉
Dat denk ik dus ook. Zo van: “wie ben ik om … ?”, maar ik lees het graag bij anderen, dus waarom niet hé? In één keer springen, dat is maar even koud 😉
Klinkt heel erg leuk! Ik kijk er al naar uit.
Ooo, dat ken ik dat enthousiasme. Dat je hoofd overloopt en dat je niet weet wat eerst te beginnen .. zoiets?
Zien er goeie plannen uit, ik ben er ook benieuwd naar 🙂
Een foto op je blog met een zinnetje bij dat alles zegt, zie ik helemaal zitten!
Misschien kan je bij je woord van de dag ook telkens iemand taggen om zijn woord van de dag te delen? Zo zorg je voor wat interactie 😉
En voor de rest blijf ik er naar uitkijken om alles wat je schrijft te lezen 😉
Liefs,
Miss Pixie
Goed idee! Eerlijk? Ik ben soms een beetje ‘bang’ voor zo’n dingen. Zo dat mensen gaan denken: “daar is ze weer …”.
Misschien dat ik het één keer per week doe, dat taggen. Iets om over na te denken. Merci!
Leuk, leuk! Mijn hoofd broebelt ook zo’n beetje over, dus ik ben ook wat aan het bekijken wat en hoe en, vooral, wanneer 🙂
Dat “oh fuck, ik moet nog een foto nemen”-gevoel is herkenbaar. Ik neem ondertussen al een aantal jaar elke dag een foto, maar zelfs nu heb ik dat soms nog voor. Desondanks: volhouden, want achteraf is dat vooral heel leuk om terug te kunnen kijken, zeker zo de “onnozelheden” waar je anders nooit een foto van zou nemen. Bij momenten is het zelfs praktisch ook: zo nam ik ooit een foto van mijn pas aangekochte loopschoenen, waardoor ik nu tot op de dag weet hoe oud ze zijn en dat ze dus ook aan vervanging toe zijn (dat is wel wat minder).
Wat is er eigenlijk eerst bij jou: de foto of het woord? Foto lijkt mij alleszins makkelijker 🙂
Het woord en soms de foto. Dat hangt er zo een beke van ‘t moment en de dag af.