Het is de week der gewoontes gebleken. Pas wanneer je dingen moet veranderen die al jaren ‘normaal’ zijn beseft ge hoe goed dat die ingebakken zitten. Routine kan gevaarlijk zijn, blijkbaar. Verder was het ook de week van “YES! Londen!” en fijne momenten in het huis. Afgelopen nacht heb ik vijf uur geslapen, de leerkracht zei zonet: “Hou u bezig in stilte.”, en zo ontstond deze post. Vergeef me de mogelijk gemaakte fouten. Ik ben namelijk dertig, dan doet dat weinig slapen meer zeer en kost alles ook meer moeite.
Geweldig
- Het eerste kerstkaartje dat we dit jaar ontvingen is van het achtjarige neefje. Het zal het schoonste zijn dat we dit jaar ontvangen.
- Londen met het lief, de broer en een vriendin. Allemaal samen overeen komen en ons amuseren.
- Kerstpulls. ‘Ho, Ho, Ho!’ keer duust. Sneeuwmannen en rendieren overal. Jeuj!
- Frieten met stoofvleessaus. Ja, ik ben een cliché, maar maat, dat kan toch zo goed smaken hé.
- De hoffelijkheid van het lief. Ik kan u dat aanraden, zo’n hoffelijke vent.
Gênant
- De kraan in de badkamer werkt met geheime code. Die is behoorlijk simpel: warm is blauw en koud is rood. ‘s Ochtends opstaan. Tanden poetsen. Mond verbranden. Vloeken en overal tandpasta. Het is iets simpel en iets klein, dat is dus op zich niet zo moeilijk om te onthouden. Ondertussen weet ik beter. Het is één van de meest vreselijke dingen die bestaat, je eigen gewoonte die plots onbetrouwbaar is. Het is warm, wreed warm, dat ook.
- Aan het dweilen zijn in de gang in de vooravond. Het is donker buiten en ik ben bijna klaar. Mij omdraaien en dood verschieten. Waarvan? Mijn eigen weerspiegeling in de deur. Het is nu niet dat ik mezelf extreem lelijk vind en ik weet ook zeer goed dat er een glas in die deur zit. Ik had gewoon niet verwacht mezelf erin te zien. Een mens zou voor minder al een keer tieren.
- In bed liggen en mijn beide voeten die verkrampen. Eruit zien als een mislukte ballerina die stuiptrekkingen heeft. Wauw, ik wist niet dat krampen zoveel pijn konden doen. Wat was dat, jong? Ondertussen ben ik te weten gekomen dat ik die krampen had door de koude vloer, dus nu heb ik in-huis-botjes-die-geen-uggs-zijn. Schoon zu, met pomponnekes.
- In Londen wandelen met het lief. De straat oversteken en goed kijken. Bijna overreden worden en beseffen dat ge de verkeerde kant uitkeek. Van verschieten gesproken. Een voorbijrazende taxi die eens goed tuut. ‘t Is waar ook, ze rijden daar aan de verkeerde kant. Dat was ik eventjes vergeten. “Old habits die hard”, zeggen ze daar. Het is nog waar ook.
- Ontbijten in een Engelse zaak met de naam Full Stop. De kaart bekijken en zien dat veel in het Frans benoemd is, zoals bijvoorbeeld: ‘Pain au chocolat’. Bij uw bestelling “And one Pain au Chocolat pour him.” uitspreken tegen de ober. Zien hoe verward hij kijkt. Zelf ook verward zijn. Precies of ik kon daar iets aan doen? Hij moet niet verward kijken. Wij waren allemaal verward door hun fout. Uiteindelijk is het gelukt. Blijkt dat koffie zowat vertaalt naar elke taal. Goed zo.