De vijf boeken die keer op keer hun weg terug vinden naar mij – Projectblogboek Tip 15

Ons mama maakte zich lid van de Disney Boekenclub toen ik werd geboren. Bij kleine Romina was dat een schot in de roos. Prinsesjes gasten, elke maand nieuwe en op denduur een verzameling van prinsessen en helden die me voorzagen van genoeg dromen voor een leven lang. Het werd een ritueel: iedere avond voor het slapen gaan mocht ik nog even lezen. Wat later ging ik andere boeken lezen en de Disney’s kregen een plaats onderaan in de boekenkast. Dat was van voor mijn communie, van toen ik klein nog was.

Rond die tijd (die van wat zalf op mijn voorhoofd) kreeg ik er twee zusjes bij. Er was eerst een periode van wenen, boeren en kwijlen. Ge hebt er geen idee van wat zo’n klein kind kan produceren aan vloeistoffen. Als ge wel weet waar ik over bezig ben: eeuwig respect. Toen ze hun eerste stapjes zetten werd het tijd voor de Disney’s. Iedere avond ging ik mee naar boven om een boekje voor te lezen, erna was het tijd om te gaan slapen. Die momenten koester ik nu nog, het zijn er van de schoonste soort die bestaat.

Ook de zusjes kregen zalf op hun voorhoofd en de boeken verhuisden naar onze zolder, voor later, wanneer ik kleine kwijlmachines van mezelf zou hebben. Zo’n vier jaar geleden gingen die boeken op in de vlammen. Er was niet één boekje over. Allemaal weg, meer dan honderd, opgegaan in as. Dat deed me zoveel pijn, sentiment dat opbrandt is het ergst van allemaal. Ge blijft zitten met een gat. Met verhalen en plannen voor uw toekomst en plots is dat weg.

Het lief kwam in mijn leven en ik vertelde hem wat ik jullie hier vertel. Over de boekjes en hoeveel zeer dat deed dat die er niet meer zijn. Op onze eerste date nam hij me mee naar The National. Na het optreden zei hij dat hij nog ‘een kleine verrassing had’. Het exacte moment waarop hij mijn hart veroverde was toen hij mij dat cadeau gaf: vijf Disney Boekenclub boeken met daarbij de boodschap: “Kom, begin opnieuw, ik help wel mee”. Ondertussen is er terug een aardige collectie voor later, ge weet wel, tegen wanneer we roste kwijlmachines van onszelf hebben.

#projectblogboek is de max. Read all about it!