Gisteren was er in de cinema een marathon van ‘The Hunger Games’. Met een bende meisjes doen we al een paar jaar van die marathons. Wij vinden dat plezant. Om 2u30 ‘s nachts reed ik terug naar huis en vijf uur later stond ik al op school. Als ge uw leeftijd bevestigd wilt zien, ‘t is zo dat ge dat moet doen. Met of zonder tukje, vandaag ben ik niets waard. Dus heb ik hier drie drafts staan vol woorden die proberen een zin te vormen. Tevergeefs, laat staan dat het een tekst is.
Toen dacht ik aan Baz. Kent ge die? Baz Luhrmann is een regisseur. Onder andere ‘The Great Gatsby’ en ‘Moulin Rouge!’ komen van zijn hand. Toch leerde ik hem kennen dankzij zijn muziek. In het jaar 1999 bracht hij een single uit die mijn grond deed daveren. De tekst van dat lied bleef aan mij plakken en zal nooit volledig weggaan. Hij haalde de inspiratie voor zijn tekst uit haar column, omdat em die zo schoon vond.
Het advies die hij u geeft in dat lied, dat is een advies waar ik wel mee kan leven. Een betere tekst dan ik ooit zal kunnen produceren. Of toch zeker vandaag niet.
Klik hier voor de tekst, lees het, print het af en hang het op uw frigo.
Be careful whose advice you buy, but, be patient with those who
supply it. Advice is a form of nostalgia, dispensing it is a way of
fishing the past from the disposal, wiping it off, painting over the
ugly parts and recycling it for more than it’s worth.
#projectblogboek inspireerde mij om u deze tip te geven. Ondertussen is ‘t al opdracht 13.
Oh! Dat is een van de beste liedjes ooit. Ik was daar echt serieus van onder de indruk toen ik dat leerde kennen.
Weeral drie keer op repeat vandaag! (waar is die productiviteit verdorie?)